قسم اگرچه با نقص‌های جدی در فیلمنامه و به ویژه در شخصیت پردازی کاراکترهای اثر روبروست اما در کارگردانی حرف‌های خوبی برای گفتن دارد.

گوران در فیلم اولش لقمه بزرگی برداشته که از پس آن برنیامده است. هرچقدر هم مدعی ممیزی باشد، باز توجیه نواقص کارش نیست.

کاملا مشخص است که کارگردان و نویسنده می‌خواستند تنها تعداد قسمت‌های سریالشان را بالا ببرند و هیچ تعادلی هم در این بین وجود ندارد و فقط مدام روایت‌های گوناگونی را به سریال خود اضافه کرده است.

سریال بوی باران شروع خوبی داشت و با طرح معمایی جذاب توانست مخاطب را با قصه همراه کند اما روند غیرمنطقی قصه و تعداد قتل‌هایی که اتفاق افتاد، باعث شد جذابیت اولیه‌اش را از دست بدهد.

یكی از نكته‌های جالب نهنگ آبی حضور چند بازیگر است كه به نوعی آقازاده سینمایی محسوب می‌شوند.

محسن قصابیان کارگردان نیوکاسل است. او اغلب فعالیت هایش در حوزه بازیگری در تئاتر و تلویزیون بوده و نیوکاسل نخستین تجربه کارگردانی سینمایی او محسوب می شود.

سرکوب برای یک فیلمساز اولی تجربه قابل قبولی است، اما گوران اگر در فیلمنامه و روند روایی آن تمرکز بیشتری انجام می‌داد و اگر می‌توانست به شکلی ملموس به شغل پدر بپردازد، شکل اثر راضی‌کننده‌تر بود.

فیلم جدید میرکریمی اگرچه به قوت کارهای خوب دیگر او که خاطره‌ساز است نیست ولی یک قدم دیگر در میسر ترسیم زیبایی‌های زندگی برداشته است. قدمی که کمتر برداشته می‌شود.

کمتر سریال تلویزیونی مانند نهنگ آبی ساخته فریدون جیرانی، تا این حد توانسته از امکانات و پیشرفت های تکنولوژی امروزی در بازگویی موضوع خود، بهره گیرد؛ هر چند که کاملاً تحت تأثیر سریال های فرنگی (خاصه آمریکایی) بوده است.

نکته عجیبی که درباره فیلم‌هایی مثل زهرمار و مارموز وجود دارد، این است که گویا نویسنده فیلمنامه به‌طورجدی از فضای شخصیت اصلی قصه‌اش دور و بیگانه است.

شاید بتوان گفت جدایی لیلا حاتمی از سریال، مهم‌ترین اتفاقی بود که سهم زیادی در ریزش مخاطبان این سریال داشت.

معما همیشه برای مخاطب جالب بوده است. اولین ویژگی جذاب فیلم «هت‌تریک» هم دقیقا همین معماست.

اگرچه که فیلم قصه‌ای را درباره حسادت روایت می‌کند اما خیالتان راحت باشد که هرگز درباره این موضوع شعار نمی‌دهد و نمی‌خواهد پیام اخلاقی به خورد مخاطب بدهد.

معمولاً در فیلم‌های ده‌نمکی با تعدادی خلافکار (یا گناهکار) طرف هستیم که متحول و از کارهای بد خود پشیمان می‌شوند.. در «زهرمار» هم شاهد چنین اتفاقی هستیم.

«نبات» نخستین تجربه کارگردانی و نویسندگی پگاه ارضی به عنوان کارگردان فیلم اولی با تهیه کنندگی هوشنگ نوراللهی برای نخستین بار در اردیبهشت سال ۱۳۹۸ در بخش بازار جشنواره جهانی فیلم فجر اکران خود را تجربه کرد.

مخاطب عاشق میشود، حس تنفر پیدا میکند، فریب میخورد، هیجان زده وبهت زده میشود، میترسد، و در نهایت تا ساعت‌ها درباره فائزه و عبدالحمید فکر می‌کند.

سرخ‌پوست در اجرا فیلم قدرتمندی است. اندازه نما‌ها و حرکت دوربین، چیدمان و رنگ تصاویر حتی زوم‌ها و زوم‌بک‌ها مخاطب را به سینما نزدیک می‌کند.

فیلم سینمایی به دنیا آمدن به کارگردانی محسن عبدالوهاب و با بازی هدایت هاشمی و الهام کردا این روزها در سینماهای سراسر کشور روی پرده رفته است.

اتفاقی که از همان لحظات ابتدایی فیلم مخاطب را با خود درگیر می‌کند، نوع نگاه اثر به سوژه اصلی خود یعنی اعتیاد است.

بازی های درخشان بازیگران این فیلم را نمی توان نادیده گرفت. روستایی برای تک تک سکانس ها و پلان های فیلم زحمت کشیده و ثمره آن دریافت سیمرغ بهترین فیلم از نگاه تماشاگران است.