افراسیاب که در کمند هوم گرفتار شده بود به زاری و خواری از هوم خواست تا کمی بند او را سست کند و همین‌که هوم چنان کرد، افراسیاب از وی گریخت و در دریای «چیچست» پنهان گشت.

وقتی خورشید سر زد دو سپاه آماده در برابر هم قرار گرفتند و جنگ سختی درگرفت. از بس در زمین کشته‌ها افتاده بودند جای راه رفتن نبود.

همه تورانیان رو به بدی آوردند و تمام کینه‌ها را به وجود آوردند چه در زمان فریدون که با نامردی ایرج را کشتند و چه در زمان ما که سیاوش را کشتند.

افراسياب سخنان بیژن را دروغ شمرد و گفت مي ‌خواهي با اين مكر و فريب بر توران زمين دست يابي و سرها را بر خاك افكني.

افراسیاب گفت من تنها از یک‌تن هراس دارم و او رستم است که هیچ سلاحی بر او کارگر نیست.

تا صبح همه دشت پر از کشتگان ایرانیان شد و گودرز به هر سو نگاه می‌کرد دشمن می‌دید. دوسوم ایرانیان کشته شدند و بقیه مجروح بودند و پزشکی هم نبود که آن‌ها را مداوا کند.

پادشاهی کیخسرو 600 سال بود . وقتی خسرو شاه شد عدل و داد در همه‌جا گسترده شد .

در توران شاهی جوان است که نامش کیخسرو است و او پسر سیاوش است. اگر او به ایران بیاید به خونخواهی پدر توران را زیرورو می‌کند.

خبر به نیمروز رسید که ایران از مرگ سیاوش به عزا نشسته است. وقتی تهمتن این خبر را شنید از هوش رفت و در زابل غوغایی بر پا شد.

شبی پیران در خواب سیاوش را دید که بر تخت نشسته و تیغی در دست دارد و می‌گوید امشب جشن است و شب زادن کیخسرو است.

ماجرای بریدن سر سیاوش یکی از غمناک ترین داستان های شاهنامه است که خلاصه آن را به زبان ساده در اینجا می خوانید.

پیران به افراسیاب گفت : سیاوش را نزد خود بخوان و دخترت را به او بده. کاووس هم آخر عمرش است و بالاخره تاج‌ و تخت به سیاوش می‌رسد و در اصل هردو کشور از آن تو می‌شود.

سیاوش گفت ناراحت مباش که اگر بی‌گناه باشم رها می‌شوم وگرنه مجازات را خواهم چشید. پس شروع به درد دل با خدا کرد و داخل آتش شد و به‌سلامت از آن عبور کرد و نزد پدر شتافت.

دو سپاه سرگرم جنگ می‌شوند. در همین هنگام افرسیاب که دلاوری‌های قارن را دیده بود به سوی او می‌رود تا با او بجنگد. ولی تا شب کسی پیروز نمی‌شود. شب‌هنگام قارن به پییش نوذر رفته و از کشته‌شدن برادر زار می‌گرید.