معرفی فیلم نمور؛ خلاصه داستان، نقد و بازیگران

دوات آنلاین -فیلم نمور ساخته داوود بیدل فیلمی خانوادگی و اجتماعی است که ارزش یک بار دیدن را دارد البته برخی منتقدان نیز انتقادهای تندی از آن کرده اند.

خلاصه داستان فیلم نمور

در خلاصه داستان رسمی این فیلم آمده است: «تالاب رو از زندگی من نقاشی کردند، لجن‌زار و نمور…»

داستان فیلم نمور درباره خانواده‌ای است که 21 سال پیش بحرانی را پشت سر گذاشته‌اند. دلارام دختر خانواده از نامزد (مَحرم) خود باردار می‌شود، اما نامزد او به بهانه ادامه تحصیل او را رها کرده و به خارج از کشور می‌رود. داوود برادر بزرگ او برای حفظ آبروی خانواده، فرزند خواهرش را از او جدا کرده و دلارام را به ازدواج رفیقش در می‌آورد و بدون اطلاع خواهرش، با پول حاصل از فروش خانه پدری برای آنها خانه‌ای می‌خرد و در عین حال آرام دختر خواهرش را با خود به آلمان می‌برد و در همه این سال‌ها خود را از خواهرش دور نگه می‌دارد. اما به ناگاه با مرگ علی شوهر دلارام و با بازگشت داوود و خانواده‌اش به ایران زخم کهنه فامیلی سر باز می‌کند و ...

بازیگران فیلم نمور

محمدرضا علیمردانی، باربد بابایی، سمیرا حسن‌پور، نسیم ادبی، پریسا شاهولیان، محمدرضا عباسی، سید بنیامین شهیدزاده و بهاره کیان افشار در این فیلم بازی کرده اند.

نقدهایی بر داستان فیلم نمور

در ادامه دو نقد بر این فیلم سینمایی را بخوانید:

ایده خوب و پردازش بد

رضا صائمی در فیلیمو شات نوشت: نمور دومین فیلم داود بیدل بعد از «عشق و خیانت» است که قصه ای خانوادگی دارد و بر اساس یک اختلاف خانوادگی قدیمی بنا شده است. دعوای بین بردار بزرگتر با خواهرش که حالا قرار است در یک رمزگشایی با غافلگیری هم همراه شود. فیلم اما نمی تواند قصه اش و به ویژه شخصیت های قصه اش را درست تعریف و پردازش کند و بازی ضعیف بازیگران هم بر کم رمقی قصه می افزاید. ما در طول فیلم مدام شاهد تکرار موقعیت ها و حرف ها و دعواهای کشداری هستیم که عناصر مکملی ندارند تا به غنی شدن درام کمک کنند.

همین مساله موجب می شود که حتی برخی از موقعیت ها و پیشامدهای فیلم قابل پیش بینی شود. شخصیت اصلی درام، دلارام خواهر خانواده است که قصه حول محور زندگی او و بیماری‌اش صورت بندی شده. ضدقهرمان داستان هم داود، برادر بزرگتر اوست که با سرپوش گذاشتن بر حقایق و گذشته، در حقیقت کاراکتری سیاه و سفید از خودش می‌سازد و در پایان ماجرا هم با چرخشی شتاب‌زده به قهرمان قصه بدل می‌شود. این غافلگیری اما نمی تواند فیلم را نجات دهد. در واقع یک سوم پایانی فیلم که قرار است رمزگشایی غافلگیرانه قصه باشد و تطهیر ضد قهرمان فیلم به قهرمان قصه به واسطه ضعف های روایی و ساختاری در پرده اول و دوم تاثیرگذاری خود را از دست می دهد و مخاطب را اغنا نمی کند. درواقع گره‌گشایی اصلی در سکانس پایانی و با یک تعجیل آنی و دفعتی اتفاق می‌افتد که چندان به مذاق مخاطب نمی نشیند وباور پذیر نیست. نمور البته ایده اولیه خوبی دارد که به دلیل پردازش بد و خرده روایت های اضافه و کش دار، قصه را از رمق می اندازد و خنثی می کند.

ضعف های فیلم نمور

خبرگزاری فارس نیز نوشت: فیلم سینمایی نمور به وضوح یادآور سبک تولیدات سینمایی در دهه 1370 هجری‌­شمسی است. فیلمی در ادامه همه آثار آپارتمانی آن سال‌ها و این سال‌ ها که خانه و خانواده را نماد ایران و ایرانی می‌داند که تحت حاکمیت مردی مستبد است.. اثری با ضرب آهنگ‌های غلیظ فمینیستی که به نکوهش غیرت می‌ پردازد و شخصیتی همچون «داوود» را به عنوان نماینده مرد سنتی ایرانی و شخصیتی غیرتی آنچنان به تصویر می‌‌کشد که تنها آبروی خانواده برایش مهم بوده و هر چیزی را برای حفظ آن فدا می‌کند؛ مردی متعصب که تمام زنان موجود در اثر به نحوی قربانی شخصیت مستبد او می‌شوند. شخصیتی قُلدر که خواهر، برادر، همسر و حتی عشق قدیمی او نرگس، از اینکه او بر تمام ایشان ولایت داشته و به جای همه آنها تصمیم می‌گیرد شکایت دارند!

فیلم سینمایی «نمور» پنهان‌کاری، دروغ و استبداد رای و به طور کل اعمال ولایت و سرپرستی را که همواره به عنوان صفت‌های شاخص نژاد ایرانی در سینمای ایران معرفی می شود را به نحوی سلسله‌وار تکرار کرده و شخصیت «داوود» را در نماد این چنین مردی آنچنان پَست نشان می دهد که برای سرپوش گذاشتن بر عیب خود یعنی عقیم بودن، حق مادری را از همسری که او را عاشقانه دوست دارد سلب می‌کند! مردی که راضی می‌شود تا تک تک اعضای خانواده‌اش از عزیزترین آرزوهایشان دل بکنند اما او، منافع و نام نیکویش دچار خطر نشود!

فیلم سینمایی «نمور» به لحاظ فیلم‌نامه پُراست از خلل‌هایی که با هیچ منطقی قابل رفع و رجوع نیست. اثری آنچنان ضعف و با ایراداتی که موجب می‌‌شود تا نه تنها حوادث و اتفاقات از منطق درستی پیروی نکنند؛ بلکه سیر روایت داستان آنچنان غیرقابل باور گردد که اثر را به صورتی طنز درآورد. اثری بازی بازیگرانی که هیچکدام به درستی درنیامده و به خصوص «محمدرضا علیمردانی» که حتی اکت‌های معمولی یک بازیگر مثل راه رفتن را ادا نمی‌کند. اثری که در عین حال با شخصیت‌پردازی‌هایی آنچنان ضعیف همراه شده که تقریبا هیچ کدام از ایشان باورپذیر نیستند و تنها سبب می‌‌شود تا دیالوگ‌‌خوانی ایشان به صورتی فُکاهی درآید. این در حالی است که فیلم‌برداری فیلم سینمایی «نمور» که به علت حضور در شهرهای شمالی می‌توانست یکی از نقاط قوت فیلم محسوب شود؛ نتوانسته در خدمت اثر قرار گیرد و کارگردانی نامناسب سبب شده تا قاب‌بندی‌ها کاملا تلوزیونی درآید و برای پرده بزرگ سینما طراحی نشده جلوه پیدا کند.

درمجموع می‌توان گفت فیلم سینمایی «نمور» اثری به غایت ضعیف است که حتی در گیشه نیز امید چندانی برای رسیدن به موفقیت برای آن متصور نیست. اثری که می‌‌توانست مفاهیمی به مراتب پَست­تر و یا حتی پُلیدی را به مخاطب سینمایی خود ارایه دهد و به دنبال سخن گفتن بر بستر روایتی دیگر برود. این در حالی است که عوامل فیلم سینمایی «نمور» به صراحت «علت بدساخت بودن و کلیشه‌ای شدنِ دیالوگ‌ها و صحنه‌ها را، قوانین موجود در فرهنگ و شرع قلمداد می‌کنند و رابطه دلارام و بهروز (نامزد سابق) را به این علت شرعی و عقدکرده مطرح کردند تا بتوانند مجوز ساخت دریافت کنند.» ادعایی به این معنی که اگر «قوانین شورای نظارت بر فیلمنامه» نبود، رابطه «دلارام» و «بهروز» به صورتی غیرشرعی و حرام تصویر می‌شد و «آرام» به عنوان «فرزندی حرام‌زاده» و محصول این رابطه نامشروع معرفی می‌گردید و ...