خلاصه داستان و بازیگران فیلم بی رویا + نقد

دوات آنلاین -بی رویا اولین فیلم آرین وزیردفتری در مقام کارگردان است که موضوعی جذاب و در عین حال پیچیده دارد. این فیلم مورد توجه منتقدان نیز قرار گرفته است. جزییات کامل درباره آن را در ادامه بخوانید.

خلاصه داستان فیلم بی رویا

به نوشته ویکی پدیا فیلم بی رویا داستان زوج جوانی است به نام رویا و بابک که قصد مهاجرت از ایران را دارند. دو هفته پیش از مهاجرت رویا با دختری بی‌نام و نشان مواجه می‌شود. حضور دختر در زندگی آنها به اتفاقاتی عجیب منجر شده و به تدریج هویت رویا دچار دگرگونی می‌شود. معمای هویت رویا با حضور بیشتر دختر در بطن زندگی او و بابک، کامل و کامل‌تر می‌شود تا جایی که...

آرین وزیر دفتری، کارگردان فیلم گفته: ابایی ندارم که بگویم از فیلم‌ها و کتاب‌های زیادی برای ساخت فیلم الهام گرفتم. از فیلم‌ آقای برگمان و «بچه‌ رزماری» و … برای ساخت این اثر الهام گرفتم. فیلم شماره یک برای من، «درخشش ابدی یک ذهن پاک» نوشته چارلی کافمن است و مخاطب سینمای پولانسکی‌ نیز هستم. در فیلم «ی رویا، هرکس می‌تواند به زعم خود برداشت خود را داشته باشد این اثر از ارائه توضیح خودداری می‌کند و همه برداشت‌ها را به خود مخاطب می‌سپارد.

بازیگران فیلم بی رویا

صابر ابر، طناز طباطبایی، مائده طهماسبی، مجتبی فلاحی، تیام کرمانیان، رضا داوودنژاد، شادی‌ کرم رودی، شهریار فرد، فرانک کلانتر، مهری آل آقا، میلاد یزدانی، نهال دشتی، نوا نعمتی بازیگران فیلم بی رویا هستند.

طناز طباطبایی درباره بازی در نقش رویا گفته: من نقش بیمار اسکیزوفرنی را بازی نمی‌کنم. این کپشن در پایان کار به دلیل گرفتن پروانه نمایش و اکران آن در فجر اضافه شد. اما کانسپتی که ما به آن می‌پرداختیم مسئله تغییر هویت بود البته باید بگویم کار لایه‌های روانشناختی نیز دارد. این تجربه برایم بسیار لذت‌بخش بود. کپشن نهایی در عبور از مسیر پر پبچ و خم اخذ فیلمنامه اضافه شده اما درباره خود فیلم موضوعیت ندارد و ما بین انتخاب حضور در جشنواره و اضافه کردن کپشن موضوع دوم را انتخاب کردیم و خود فیلم درباره موضوع اسکیزوفرنی نیست.

نقد فیلم بی رویا

در ادامه 2 نقد درباره این فیلم را بخوانید.

فیلمی که باید جدی گرفت

پویان عسگری در ایرنا نوشت: بی‌ رویا، اولین فیلم آرین وزیردفتری را باید جدی گرفت. فیلمی پیشرو با نظام بصری کنترل‌شده، استراتژی روایی بکر و استفاده ساختاری بدیع از موسیقی افکتیو. اثری ملانکولیک آمیخته به راز و ابهام. ابهامی واقعی که به تدریج سلسله وقایع دراماتیک را مسئله‌دار می‌کند و امکان خوانش دوگانه از قصه (تئوری توطئه/سایکو درام) را فراهم می‌سازد.

بی‌ رویا، یک آرت‌هاوس خلاقانه بومی است. جزو معدود آرت‌هاوس‌های موجه ایرانی طی سالیان اخیر که از دل تاریخ سینمای هنری اروپا بیرون آمده و حاصل شناخت دقیق کارگردانش از اسلوب رازآمیز فیلم مدرن است. بدین‌ترتیب فیلم در حال و هوا واجد مودی برگمانی در استحاله پرسوناژها می‌شود و در پلات معمایی‌اش هم منطق واقع‌گریز بونوئل در تبدیلِ تعلیق به راز/ابهام را بخاطر می‌آورد که از واقعیت به خیال/کابوس شیفت می‌کند.

بی‌ رویا، در عین حال فیلم ذائقه‌ای کافکایی در مواجهه با هویت فردی نیز دارد و سه‌گانه روان‌شناختی پولانسکی (انزجار، بچه رزماری و مستاجر) در تکثیر هویت‌ و ایجاد کاراکترهای مجزا را به ذهن متبادر می‌کند. طناز طباطبایی در نقش زنی سرگردان میان توطئه اطرافیان یا زنی دچار اختلال روانی حاد، حضوری بیادماندنی دارد.

بی رویا؛ سایکودرام پیچیده

به نوشته فیلیمو شات رضا صائمی درباره این فیلم نظر داده: آرین وزیر دفتری در نخستین فیلم بلند خود به سراغ یک سایکودرام پیچیده می‌رود تا سویه‌های غامضی از یک اختلال روانی را به تصویر بکشد. گرچه اختلالات روانی و رفتاری از ظرفیتی دراماتیک در درون خود برخوردار است اما بازنمایی و روایت آن به زبان تصویر و در جهان سینمایی به سادگی نیست. به ویژه که در اینجا با مساله یا اختلال اسکیزوفرنی شخصیت اصلی قصه دستمایه این روایت قرار می‌گیرد. اساسا روان گسیختگی به واسطه مخدوش کردن واقعیت و خیال، خود پیچیده است که شاید بازنمایی آن در ادبیات داستانی و رمان راحتر از جهان و زبان سینما باشد که ماهیت بصری دارد.

در بی رویا، رویا با بازی طناز طباطبایی دچار اسکیزوفرنی است که مخاطب در نیمه دوم فیلم به آن پی می‌برد. زمانی که جای دو شخصیت رویا و زیبا عوض می‌شود. فیلمساز ابتدا به معرفی شخصیت‌های قصه و موقعیت آن‌ها از زاویه دید رویا می‌پردازد تا در نیمه دوم و با تغییر زاویه دید مخاطب، وضعیت یک فرد مبتلاء به اسکیزوفرنی را به تصویر بکشد. این فرم بیانی و روایی کمک می‌کند تا مخاطب در ابتدا قصه و بحران آن را از زاویه دید فرد مبتلاء ببیند تا در نیمه دوم در یک آشنایی‌زدایی شوکه کننده هویت اصلی و واقعی رویا را رمزگشایی کند. . این تمهید بیانی گرچه مخاطب را هم مثل رویا گیج و مبهوت می‌کند اما این سرگیچه به سردرگمی او دامن می‌زند. مخاطب به واسطه همین دوگانگی شاید با شخصیت رویا دچار همذات پنداری شده و همدلی می‌کند اما به دلیل فقدان اطلاعات به مخاطب درباره بیماری رویا، فیلم دچارعدم انسجام ناخواسته می‌شود.