ناگفته های عباس جمشیدی فر از سریال یاغی و نقش های کمدی

دوات آنلاین -عباس جمشیدی فر بازیگر همیشه خندانی است که ما را نیز می خنداند، یک کمدین موفق و دوست داشتنی اما او را در سریال زخم کاری در نقشی جدی دیدیم و بعد از آن در سریال یاغی نقشی را بازی کرد که شاید تصورش را هم نمی کردیم. تصویری که از این بازیگر در ذهن داشتیم با نقش علی گرگین زمین تا آسمان فاصله داشت اما این بازیگر نشان داد هنرمندی مانند او در هر نقشی موفق خواهد بود.

همشهری نوشت: حضور عباس جمشیدی فر در یک‌سریال جدی و ایفای نقش تازه به‌عنوان فردی که مسئول یک مرکز کمپ ترک اعتیاد است، جالب و متفاوت از قبل به‌نظر می‌رسد. همین ایفای نقش باعث شده تا توجه زیادی به این بازیگر جلب شود. به همین بهانه گفت‌وگویی با این بازیگر محبوب و شناخته شده درباره سریال یاغی و حضور متفاوتش در این سریال و همچنین درباره تفاوت‌های نقش‌های طنز و جدی و همچنین سریال‌های صداوسیما و کارهایی که در سینمای نمایش خانگی توزیع می‌شوند انجام داده‌ایم که می‌خوانید.

*از سریال یاغی شروع کنیم. به‌نظر شما این سریال که چند قسمت از آن در سینمای خانگی پخش شده تا همین‌جا توانسته مخاطبان خودش را پیدا کند و بازخورد و واکنش مردم نسبت به این سریال را چطور می‌بینید؟

سریال یاغی تا اینجا کاملاً موفق بوده است. اینگونه که من دیده و شنیده‌ام، توانسته مخاطبان بسیاری را جذب کند و خوشبختانه مردم این سریال را دوست دارند. به اعتقاد من این علاقه و استقبال مردم گویای این واقعیت است که می‌توان با کار خوب مخاطب را جذب و با مردم ارتباط برقرار کرد. فقط نیاز است که برای ساخت کارهای خوب که باب میل مردم و جامعه باشد تلاش بیشتری صورت بگیرد.

بازی در نقش علی گرگین

 *درباره حضورتان در سریال یاغی بگویید و اینکه چطور شد بازی در نقش علی گرگین را پذیرفتید؟

خب، یکی از دلایل حضور من در این سریال کارگردان آن بود. محمد کارت، کارگردان کاربلدی است و قبل از اینکه پیشنهاد بازی در این سریال به دستم برسد علاقه داشتم با او کار کنم. در نتیجه وقتی آقای کارت، نقش علی گرگین در سریال یاغی را به من پیشنهاد کرد، بسیار خوشحال شدم و با اشتیاق آن را قبول کردم. هرچند نقش من در این سریال کوتاه است اما همین حضور کوتاه را هم به‌شدت دوست دارم و تمام تلاش خودم را کرده‌ام تا خواسته‌های کارگردان در مورد این نقش برآورده شود. در مجموع همکاری با محمد کارت برای من فوق‌العاده است چون او شخصیتی فهمیده و خلاق دارد و به خوبی کار را مدیریت می‌کند.

*درباره نقش‌تان در این سریال یعنی علی گرگین بگویید و اینکه چطور در قالب چنین شخصیت و کاراکتر متفاوتی فرو رفتید؟ منظورمان این است که تجربه قبلی در این زمینه داشته‌اید یا مطالعه‌ای و پژوهشی انجام داده‌اید تا بتوانید نقش را اجرایی کنید...

واقعیت این است که بازی در نقش علی گرگین برای من بسیار سخت بود چون هیچ شباهتی با شخصیت واقعی من نداشت.

*از چه روش‌هایی استفاده کرده‌اید تا بتوانید به این فضا نزدیک شوید؟

جالب است بدانید برای رسیدن به شخصیت علی گرگین در سریال یاغی و فرو ر فتن در چنین قالبی به چند کمپ ترک اعتیاد رفتم و با دقت فضا و آدم‌های آنجا را دیدم و رفتار و گفتارشان را به ذهن سپردم، با دقت به کلمات و لحن صحبت کردن‌شان گوش دادم و با آنها همکلام شدم تا به نتیجه دلخواهم برسم. البته هدایت درست کارگردان هم تأثیر زیادی در بهتر شدن کار داشت.

از کارهای طنز تا سریال یاغی

*همانطور که اشاره شد نقش شما در این سریال خانگی متفاوت از نقش‌های قبلی است و مردم شما را بیشتر در نقش‌های طنز دیده‌اند تا جدی مثل علی گرگین سریال یاغی! این موضوع تصادفی و ناخواسته پیش آمد یا خودتان تمایل دارید که بیشتر در نقش‌های طنز بازی کنید؟

خب، من نخستین کار خود را با بازی در سریال طنز «روزگار خوش حبیب آقا» شروع کردم و با این سریال به تلویزیون آمدم و فکر می‌کنم این موضوع باعث شد تا به نوعی بیشتر در کارهای طنز ایفای نقش کنم و در بین مردم و مخاطبان به‌عنوان بازیگر فیلم‌ها و سریال‌های طنز جا بیفتم. اینکه چرا اغلب در سریال‌های طنز بازی می‌کنم کمتر در فیلم‌ها و سریال‌های جدی مثل یاغی ایفای نقش کرده‌ام شاید یکی از دلایل اصلی آن این باشد که یکسری از کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها دوست ندارند و در واقع ریسک نمی‌کنند که از یک بازیگر جا افتاده در کارهای طنز در کارهای جدی استفاده کنند.

*چرا؟ می‌ترسند؟

تصورشان این است که تماشاگران این بازیگر را به‌عنوان طنز می‌شناسد، درصورتی که معتقدم این دیدگاه به هیچ عنوان درست نیست. وقتی یک فرد به‌عنوان بازیگر شناخته می‌شود آن بازیگر باید از عهده ایفای هر نقشی برآید، حال فرقی نمی‌کند آن کار جدی یا طنز باشد.

*خودتان بازی در سریال‌های طنز را می‌پسندید یا کارهای جدی را ترجیح می‌دهید؟

نمی‌توانم بگویم طنز را بیشتر دوست دارم یا کارهای جدی را بیشتر می‌پسندم و در واقع هر دو ژانر را دوست دارم. به‌نظر خودم در هر دو ژانر توانسته‌ام تقریباً موفق باشم.

*برگردیم به برند اصلی شما که طنز و کمدی است و در این‌باره کمی صحبت کنیم. به‌نظر شما این روزها که مردم با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند آیا خنداندن مردم سخت‌تر شده است؟

واقعیت این است که کلاً کار طنز و کمدی و خنداندن مردم و مخاطب اصلاً کار راحتی نیست. این موضوع هم فقط به سینمای ایران محدود نمی‌شود و در سینمای جهان هم به همین شکل است. حالا شاید ما مشکلات‌مان بیشتر باشد و کمی سخت‌تر بخندیم اما در مجموع خنداندن آدم‌ها در هر کجای دنیا کار سختی است و در نتیجه بازیگرانی که در نقش‌های طنز و آثار کمدی ایفای نقش می‌کنند به‌شدت کارشان سخت است. موفقیت یک کار طنز هم فقط به توانایی‌های بازیگران برنمی‌گردد و از کارگردان گرفته تا بازیگر و نویسنده و در مجموع تمام این عوامل تأثیرگذار است. ساخت یک کمدی خوب ابزار و عوامل خاص خودش را می‌طلبد، اما متأسفانه ما یکسری ابزارها را به‌خاطر شرایط جامعه و سلیقه‌های مدیریتی، در اختیار نداریم و در نتیجه کارمان برای خنداندن مردم سخت‌تر می‌شود.

*چند سالی می‌شود که ساخت فیلم برای شبکه‌های خانگی باب شده است و این سبک سریال‌ها اغلب توانسته‌اند در دل مخاطبان جا باز کنند. می‌شود ادعا کرد که در بحث تولید فیلم و سریال، شبکه‌های خانگی به رقیبی قدرتمند برای صدا و سیما تبدیل شده‌اند. از دیدگاه شما که تجربه بازی و کار در هردو مورد را دارید، ساخت فیلم یا سریال برای صداو سیما با شبکه‌های نمایش خانگی چه تفاوتی دارد و امروزه کدام را در جذب مخاطب موفق‌تر می‌بینید؟

راستش من نمی‌خواهم از واژه رقابت برای این موضوع استفاده کنم، اما صدا و سیما با توجه به گستردگی و تنوع مخاطبانش با علاقه و سلیقه‌های متفاوت، طبیعی است که نتواند رضایت کامل تمام مردم و مخاطبان را جلب و همه انتظارات جامعه را برآورده کند، اما پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی در این مدت توانسته‌اند آثاری تولید کنند که به دل مخاطب بنشیند. بنابراین هم این پلتفرم‌ها و تولیدات آنها وجود دارند و هم تلویزیون. هرشخصی می‌تواند از بین آنها برنامه‌های منتخب خودش که دوست دارد را انتخاب کرده و آن را دنبال کند. به‌نظر من در دنیای امروز، رسانه‌ای موفق‌تر است که به سلیقه مخاطبانش احترام می‌گذارد. با تمام وجود امیدوارم در تلویزیون هم این اتفاق‌های مثبت بیفتد و این رسانه نیز به سلائق مخاطبانش کمی احترام بگذارد تا بتواند بینندگان و مخاطبانش از امروز بیشتر و بیشتر شود.