گفت‌وگو با نسرین بابایی، بازیگر سریال وارش: هنوز هم با وارش زندگی می‌کنم

دوات آنلاین-نسرین بابایی بازیگر نقش وارش در سریال وارش اهل خطه «صومعه سرا» در استان سرسبز گیلان و دانش آموخته رشته نقاشی است. او بازیگری را با بازی در تئاتر در استان خودش آغاز کرد و همچنان ادامه داد. از او پیش از وارش آثاری همچون خانه ای روی تپه، ناهید، گذر از رنج ها، محکومین، فراری و لیلاج را دیده ایم. او که سال ها با بخش نمایش رادیو گیلان به عنوان مجری و بازیگر همکاری داشته است اکنون به عنوان مجری با برنامه «فرهنگ گیلان» همکاری دارد. بازی باورپذیر و خوب «بابایی» در نقش «وارش» بهانه گفت و گوی خراسان با او شد که در ادامه می خوانید.

نسرین بابایی چگونه برای نقش وارش انتخاب شد

*به واسطه چه شناختی بازی در نقش «وارش» را پذیرفتید؟

من «احمد کاوری» را به واسطه فیلم خوبش، «نفوذی» می شناختم. او کارگردان و بازیگر خیلی خوبی است و می دانستم در استان گیلان مشغول فیلم برداری است. دستیار آقای «دارابی» با من تماس گرفت و دعوت به کار شدم. دارابی بعد از دیدن فیلم «ناهید» مرا برای نقش «وارش» انتخاب و کاوری هم اعتماد کرد و بازیگر این نقش شدم.

*چقدر نزدیک بودن چهره تان به الهام طهموری - بازیگر نقش جوانی وارش - در انتخاب تان تاثیر داشت؟

 گاهی بازیگری بر اساس چهره انتخاب می شود و بچه های گریم خیلی زحمت کشیدند. مطمئناً اگر طراحی «داریوش صالحیان» و قلم «نازنین غنی» نبود این اتفاق نمی افتاد. هر وقت جلوی آیینه گریم می نشستم و هر قلمی که کشیده می شد اشک در چشمانم جمع می شد و احساس می کردم وارد خانه و دنیای وارش می شوم.

دشواری‌های حضور به جای بازیگری دیگر

*این که در مقطع میان سالی به جای بازیگری دیگر بازی کردید و همان شیوه گویش و بیان و حتی راه رفتن را داشتید، چه سختی هایی داشت؟

 وارش به شدت نقشی پیچیده بود؛ وارشی که به مرور زمان پیر می شود و من باید  آن را در بیان، راه رفتن و همه ویژگی های این شخصیت لحاظ می کردم. البته این نقش با وجود سختی هایش برایم به شدت شیرین بود. وارش نقشی سخت بود و وقتی نقشی سخت را به تو پیشنهاد می دهند با نگاه نویسنده  و افکار، ایدئولوژی و جهان بینی کارگردان مواجه هستی که به تو تزریق می شود. خودت هم نگاه و آرشیو ذهنی در خصوص متن داری که این نقش سخت است ولی آن نقش سخت را یک بازیگر تا یک جایی بازی کرده و  قرار است بقیه آن را تو بازی کنی و این کار را سخت تر و پیچیده تر می کند چون تو هم باید جهان متن را بفهمی، هم نگاه کارگردانت را متوجه شوی و هم چیزهایی را که آن بازیگر به اشتراک گذاشته کشف و با نگاه، جهان و آرشیو ذهنی خودت آن را ادغام کنی.

*اغلب بازیگران از بازی در نقش سخت لذت می برند چون وارد دنیای درونی یک شخصیت می شوند؛ نظر شما چیست؟

مطمئناً این گونه است و بازی در نقش وارش به شدت برایم جذاب و تجربه شیرینی بود. هنوز هم وارش در درونم زندگی می کند. گاهی اوقات که بعضی از دیالوگ هایش را می خواهم زمزمه کنم چشمانم پر از اشک می شود.

*همکاری با احمد کاوری چگونه تجربه ای برای‌تان بود؟

احمد کاوری به عنوان کارگردان چون خودش هم بازیگر است هر روز با دکوپاژهای حساب شده به لوکیشن می آمد. او به شدت حرف بازیگر را می شنود و بسیار هوشمند است و شما می توانید قریحه کارگردانی را در نحوه هدایت بازیگر او ببینید. کاوری بر اساس داشته های بازیگرانش آن ها را می چیند و آن چه را که می خواهد به خورد بازیگرانش می دهد.

دلیل پربیننده شدن سریال وارش

*فکر می کنید چرا «وارش» دیده شد؟

چون هر اثری تاثیر خودش را بر مخاطب می گذارد. من هر اثر تولید شده ای را یک شخصیت می بینم که اثر انگشت خودش را دارد؛ سریال وارش هم اثر انگشت خودش را داشت و پشت اش همدلی، همراهی، همکاری و همیاری بود که در پشت صحنه وارش اتفاق افتاد. خوشحالم که اثر انگشت سریال «وارش» این قدر زیبا و خوب به دل نشسته است.

نسرین بابایی در مسیر بازیگری

*فلاش بکی به گذشته بزنیم؛ فکر کنم ورودتان به این حرفه همراه با تئاتر بود؟

همین طور است. من بازی در تئاتر را در استان گیلان شروع کردم و با دست خالی، مسافت طولانی را پیاده از خانه تا محل تمرین طی و کار و تلاش می کردم که به این جا برسم. در آخرین کار تئاترم «خون عروسک» در چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان، جایزه بهترین بازیگر نقش اول را دریافت کردم.مطمئن هستم وارش یک تلاش جمعی است که به نتیجه رسید و هیچ کدام از ما حق نداریم وارش را به نام خودمان ثبت کنیم. از بچه های گریم و صحنه  گرفته تا دستیاران و کارگردان و بقیه در شرایط بسیار سختی کار کردیم.

*آرزوی تان در این حرفه چیست؟

من هم آرزوهایی دارم که برای خودم می چینم. همیشه برای 10 سال آینده برنامه ریزی می کنم. امیدی دارم که برایش تلاش می کنم. امیدم این است که اگر خدا به من عمری بدهد و به 60 سالگی برسم- مکث و گریه می کند و  با بغض حرف می زند- وقتی موهای سفیدم را در آیینه می بینم و به پشت سرم نگاه می کنم از مسیری که آمده ام پشیمان نباشم و حال دلم خوب باشد و مفید زندگی و از لحظه هایم استفاده کنم، این تنها امید من است.

*از این مسیر سختی که با دست خالی شروع کردید با لذت حرف می زنید؛ برای جوانان امروز بگویید که چگونه این مسیر سخت را طی کردید؟

 برخی جوانان می خواهند از کوتاه ترین راه به هدف شان برسند در صورتی که برای رسیدن به هدف پختگی لازم است و این امر تنها در مسیر درست محقق می شود؛ مسیری که ذره ذره این اتفاق در شخصیت، وجود و روح تو شکل می گیرد و اگر ناگهان به جایی برسی و در پی خامی و کم تجربگی باشد آن را از دست می دهی. می خواهم به جوانان علاقه مند به بازیگری بگویم که تلاش هر روزه  داشته باشند و صبوری کنند و مطمئن باشند که به نتیجه می رسند؛ شاید طول بکشد اما شک نکنند که به نتیجه می رسند.

*با چه اثری دیده شدید؟

فیلم «ناهید» خیلی دیده شد و به جشنواره کن راه پیدا کرد و جزو بازیگران نقش اصلی بودم. همیشه دنیای بازیگری این گونه است که یک جا اتفاقی برای تو می افتد و دیده و معروف می شوی. «وارش» را هم دوست دارم.

*اوقات فراغت خود را چگونه سپری می کنید؟

عاشق موسیقی به خصوص سنتور هستم. رمان خواندن را خیلی دوست دارم و شعر را هم همین طور و اگر خدا بخواهد اولین دفتر شعرم را منتشر می کنم. تاکید داشتم که ترجمه انگلیسی شود و هم اکنون نام «مضراب های شکسته ام را می برد» را برای کتابم در ذهنم دارم.