بازخوانی پرونده خفاش شب(1)

دوات آنلاین-آرام می‌نمود، با لبخندی بر لب. وقتی نوبت به او می‌رسید تا از خودش دفاع کند، سر به زیر می‌انداخت. لحن‌اش نرم بود، گویی کلمات را می‌شمرد. تمام حرف‌هایش یک معنی را بازگو می‌کرد :"من بی‌گناهم". اما تکرار این ادعا مفری برایش باز نمی‌کرد. آنقدر سند ومدرک علیه‌اش جمع شده بود که انکار کاملا بی‌فایده بود. حالا همه ایران او را می‌شناختند. اسمش بارها و بارها بر صفحات اول روزنامه‌ها نقش بسته بود، عکاسان بی‌وقفه تصاویرش را بر نگاتیوها ثبت می‌کردند و مسئولان از پرونده او سخن می‌گفتند؛ خفاش شب.

قاضی"حمید گودرزی"، رئیس شعبه 35 دادگاه عمومی استان تهران نگاهی به پرونده قطور که روی میزش جا گرفته بود، انداخت و دوباره سوالاتش را از سر گرفت اما این مرد قصد نداشت به جرمی اعتراف کند. او بارها دستگیر و زندانی اما در نهایت خلاص شده و حتی یکبار توانسته بود از مجازات اعدام بگریزد. شاید این بار نیز به رهایی امید داشت؛ امیدی که خیلی زود با صدور حکم 214 ضربه شلاق، 9 بار قصاص نفس و یک بار اعدام در ملاء‌عام از میان رفت.

غلامرضا خوشرو کوران کردیه حتی پیش از آن‌که چاقویش را بر پیکر اولین قربانی خود فروکند، زندگی آرامی نداشت. او که شب‌های پایتخت را با کشتن 9 زن و دختر جوان به شب‌های وحشت و کابوس تبدیل کرده بود، از دوران نوجوانی خط قرمز قانون را زیر پا گذاشت و جرایمش را با دزدی‌های کوچک شروع کرد. غلامرضا نخستین روز آذر سال 1343 در یکی از روستاهای فاروج واقع در شهرستان قوچان استان خراسان متولد شد. از کودکی‌اش اطلاعات زیادی در دست نیست مگر آن‌که هرگز نتوانست درست بخواند و بنویسد و فقط تا کلاس دوم دبستان پشت نیمکت‌های مدرسه نشست. از اعضای خانواده این مرد نیز ردی در صفحات تاریخ جنایی ایران وجود ندارد و فقط از یکی از برادرانش به نام رضا و یکی از خواهرانش به نام زهرا که به‌عنوان متهمان ردیف دوم و سوم پرونده به زندان محکوم شدند، نام برده شده است.