همه خاطرات پرسپولیس و تراکتور دو سرخ پوش ایران

دوات آنلاین-صدای من رو از ورزشگاه قدیمی باغشمال می‌شنوید. دیدار تراکتورسازان تبریز و پیروزی از تهران. دمای هوا ده درجه بالای صفر، رطوبت 40 درصد، جهت وزش غالب باد از شرق به غرب، در آسمان هم ابرهای استراتوس و گاهی کومولوس دیده میشه. فرشباف، پاس میده به احد شیخ لاری، اون می‌فرسته برای علی باغمیشه... باغمیشه... باغمیشه!

برای نسلی از ما فوتبال تبریز با این جملات سیدرضا سیدمعصومیان معنی پیدا می‌کرد. گزارشگر خوبی که اسم بازیکنان تبریزی را با چنان غلظتی به زبان می‌آورد که آشکارا معلوم بود تراکتورسازی تیم محبوبش است اما مثل برخی گزارشگران جوان امروزی به رخ نمی‌کشید.

واسیلی گوجا

تراکتورسازی تبریز با واسیلی گوجای سبیلو به تلویزیون‌ها آمد. آن روزگار «رومانی» و «فرگوسن» دو برند تراکتور بودند. رومانی نارنجی رنگ و لاغر اندام بود و «فرگوسن» قرمز رنگ و فربه. واسیلی گودجا- که به گوجا مشهور شد- هم مهندسی اهل کشور رومانی بود که در کارخانه تراکتورسازی تبریز کار می‌کرد. تکنیسین قابلی که آمد کنار زمین فوتبال و تراکتور را در زمین فوتبال راه انداخت. تیمی چغر، سختکوش و با طروات. اگر از تمام بازیکنان آن نسل فقط «کریم باقری» را به عنوان محصول کارخانه گوجا نام ببریم کفایت می‌کند. کریم گرچه مثل علی کریمی فانتزی باز نبود اما بدون تردید یکی از یازده بازیکن برتر تاریخ فوتبال ایران است که حالا با پرسپولیس برای شکستن دادن تراکتور به تبریز می‌رود. درست مثل چاقویی که هوس کرده دسته‌اش را ببرد.

واسیلی گوجا را تبریزی‌ها هنوز با آن سبیل‌های پت و پهن و دسته دوچرخه‌ای و موهای لخت بلند در خاطره‌ها دارند اما خبر مرگش را همه‌مان دیر فهمیدیم. می‌گویند تبریزی‌ها وقتی تراکتور به گل نشست دنبالش فرستادند تا مهندس قدیمی را بیاورند که پیچ و مهره‌ها را از نو سفت کند اما همسرش خبر داد که بعد از تحمل یک بیماری طولانی و دلخوری از بی‌وفایی و فراموش شدن سال 95 فوت شده است.

امکان ندارد از فوتبال تبریز گفت و از کنار نام او گذشت. حق بزرگی به گردن فوتبال تبریز دارد. تیمی که هرگز به اندازه امروز ثروتمند نبود اما بهانه نمی‌آورد. می‌جنگید و تبریز رفتن برای تیم‌های دیگر ترسناک بود.

انصاری فرد- کالدرون

این بار در تبریز یک چهره خارجی دیگر بیش از تمام بازیکنان برای هواداران پرسپولیس جذاب است. مصطفی دنیزلی. سرمربی تراکتورسازی که گرچه برای پرسپولیس جام نیاورد اما از او خاطره‌های خوب دارند. اگر بازی‌های تهاجمی و دفاع سخاوتمند پرسپولیس او را هم فراموش کنند، آن بازگشت خیال انگیز با سه گل ایمون زاید را بعید است تا سال‌ها از یاد ببرند اما او حالا در تبریز می‌خواهد اولین سه امتیاز را به حساب تراکتورسازان واریز کند. چاقو منتظر است تا کیک کالدرون را قاچ کند!

در میان چهره‌های مختلف این دیدار محمدحسن انصاری‌فرد هم می‌تواند به یک خوش قدم یا بدقدم تبدیل شود. ایرج عرب که با تلخکامی هدایت پرسپولیس را به او سپرد، هفته اول را با پیروزی مقابل پارس جنوبی جم جشن گرفت و اسب برنده را به انصاری فردی سپرد که بسیاری از هواداران از او به گرمی استقبال کرده‌اند. شکست و پیروزی در این دیدار برای انصاری‌فرد معنای متفاوتی دارد. او با آن پیراهن صورتی گل‌بهی‌اش در روز نخست مدیریت قول‌های بزرگی داد و منتقدان می‌گویند بالن پرسپولیسی که او هوا کرد ممکن است با نخستین صاعقه از سوی تراکتورسازی سقوط کند اما پیروزی در این دیدار به کالدرون اعتباری دوباره می‌دهد. او برخلاف برانکو که معمولاً در چنین دیدارهایی شکست نخوردن را به عنوان استراتژی اصلی برمی‌گزید به نظر می‌رسد اشتهای پیروزی دارد.

پرسپکتیو

دیدار رفت پرسپولیس-تراکتورسازی در تهران یکی از بهترین نمایش‌های تیم تبریزی بود. علاوه بر چهره‌های آن بازی که برخی از آنها به تیم‌های دیگر رفته‌اند نه از محمد تقوی روی نیمکت خبری هست و نه از عادل فردوسی پور. در آن دیدار بسیار حساس و نزدیک تراکتورسازی به گلی دست یافت که به نظر غیرقابل جبران می‌آمد اما کمک داور گل را مردود اعلام کرد. گفت‌وگوی محمد تقوی در پایان آن بازی چنان حرفه‌ای و جنتلمنانه بود که می‌شود از آن به عنوان یک گفت‌وگوی آموزشی برای مربیان استفاده کرد، برنامه نود اما دست به کار متفاوتی زد و با استفاده از علم معماری و نقاشی و مهندسی و ... و رسم پرسپکتیو نشان داد که گل تراکتورسازی سالم بوده و تیم داوری مرتکب اشتباه بزرگی شده است. یک پیروزی روحیه‌بخش سه امتیازی از تراکتورسازان سلب و یک مساوی یک امتیازی حساس به حساب برانکو واریز شد. اتفاقی که در پایان فصل اهمیت خودش را در تعیین قهرمان نشان داد. حالا تقوی که با ناسپاسی از تراکتورسازی کنار گذاشته شد و جانشین خارجی او شق القمر نکرد در انگلستان بیشتر نگران استقلال است و عادل فردوسی پور و تیم نود وادار شده‌اند دوشنبه‌ها را به جای تلویزیون، فوتسال بازی کنند و عکس یادگاری بگیرند.

 این یک مسابقه معمولی نیست. نشان به آن نشانی که در آخرین دیدار این دو تیم هواداران پرسپولیس حفظ جان را به حمایت از تیم ترجیح دادند و تصاویر منتشر شده از آن بازی نشان می‌داد که چطور برخی هواداران میزبان یک هوادار پرسپولیسی را وادار کردند که مثل گربه از پنجره سرویش بهداشتی جانش را کف دستش بگیرد و برود. اتفاقات خوبی نبود. اسباب شرمساری تندروها که هرگز از تندروی سیر نمی‌شوند. البته می‌گفتند که تلافی دیدار رفت را کرده‌اند، دیداری که در تهران هم چندان مسالمت آمیز برگزار نشد و حاوی خشم و خون بود. اتفاقاتی که باعث شد امسال لیگ برتر با تاخیر و حساسیت بیشتری آغاز شود تا اشتباهات گذشته رخ ندهد. اتفاقاتی که به سود هیچکس نیست. این نه نبرد تهران و تبریز بلکه یک مسابقه فوتبال است. چیزی که می‌آید و می‌رود و خاطره می‌شود و روسیاهی‌اش به زغال می‌ماند.

تراکتورسازی نماینده مردم فرهیخته و دیرپایی است که در تاریخ ایرانیان به آنها افتخار کرده‌اند و پرسپولیس برگرفته از بنایی جهانی شده که تا ابد با سرزمین «پارس» شناخته خواهد شد. تبدیل «بازی» به «جنگ» به سود هیچکس نیست، این سرزمین از خون و خشم سیراب است، رقابت شرافتمندانه می‌خواهیم و مهربانی که دست زیبایی را بگیرد... همین و بس!

منبع: ایران ورزشی