تحلیلی بر انتقاد تند علی پروین از وزارت ورزش ؛ سلطان وسط گود آمد

دوات آنلاین-«هر بار فردی را از قوطی درآوردند و به عنوان مدیرعامل باشگاه انتخاب کردند» این جمله، شاه‌بیت انتقادهای تند و تیز علی پروین به وزیر ورزش و معاونش است. حالا که به نظر می‌رسد پایه‌های صندلی ریاست ایرج عرب لق شده، پروین بعد از مدت‌ها لباس منتقد و مدعی پوشیده و وارد گود شده. او سلطانی‌فر و داورزنی را هدف قرار داده، به وضعیت مدیریتی پرسپولیس انتقاد می‌کند و از قوطی‌ای حرف می‌زند که از درونش مدیر جدید بیرون می‌آید. البته مشکل پروین، قوطی جادویی در وزارت ورزش نیست. برای او «محتویات قوطی» مهم است.

اگر مدیر جدید که از قوطی بیرون می‌آید همسو با پروین باشد و به نوعی «سلطان» را وارد بازی کند، هیچ مشکلی نیست ولی اگر قرار باشد مدیر جدید همچنان او را بیرون دایره باشگاه نگه دارد، چاره‌ای جز انتقاد و داد و بیداد نیست. در دهه شصت، وقتی هنوز تیم‌های ایرانی با مفاهیمی مثل «مدیر عامل» و «هیأت مدیره» بیگانه بودند، پروین به تنهایی همه کاره پرسپولیس بود. مدیر، مالک، مربی و تصمیم گیرنده اول و آخر. شاید به همین دلیل است که وقتی دو سه سال پیش می‌خواستند برای پرسپولیس موزه بسازند و سراغ جام‌های سال‌های گذشته رفتند، متوجه شدند نیمی از جام‌ها در ویترین خانه علی پروین آرام گرفته!

پروین پرسپولیس را مال خودش می‌دانست و البته جام‌هایش را. چه دلیلی داشت که نماد افتخارات پرسپولیس را با دیگران قسمت کند؟ سلطان هنوز در حال و هوای دهه شصت سیر می‌کند. دورانی که تیم را مثل نمایشگاه ماشین‌اش، «کلیدی» به او سپرده بودند و حالا که حرف از اسپانسرهای 90 میلیاردی است، چرا او نباید یکی از نقش‌های اصلی ماجرا باشد؟ پروین دلتنگ روزهایی است که دامادش را به عنوان مترجم به کار می‌گرفت و فاکتور چندین میلیون تومانی نون خامه‌ای از جیب پرسپولیس پرداخت می‌کرد. او پیش از این توان مدیریتی‌اش را با سرنوشت مبهم پول ترانسفر مهدوی‌کیا، اثبات کرده اما انگار در 72 سالگی همچنان می‌خواهد یک شانس مجدد به خودش بدهد. شاید این بار مدیر بهتری شد.

علی پروین چه در دورانی که فوتبالیست بود، چه مربی، چه عضو هیأت مدیره و چه مدیر عامل، هیچ گرایش و خط و ربط ویژه‌ای نداشت. با هر طیفی هم‌سفره می‌شد، حسین هدایتی باشد، محمد رویانیان، سعید شیرینی یا فلان وزیر احمدی‌نژاد. از آذربایجان به استیل آذین. از آنجا به پرسپولیس و خلاصه هر جایی که اقتدار سلطانی را به او بازگرداند. او می‌خواهد در هر حالتی حضور داشته باشد، چرا که چند دنگ پرسپولیس را مایملک خودش می‌داند. به همین دلیل است که وقتی از «لیست استخوان خردکرده‌ها» صحبت می‌کند، مشخصاً انگشت اشاره به سوی خودش است و نه لزوماً دیگرانی که برای پرسپولیس عرق ریخته‌اند.

پروین، رطب خورده‌ای است که منع رطب می‌کند. آشکارا به مشکلات خانوادگی و خودروی گرانقیمت پسر داورزنی طعنه می‌زند ولی از فعالیت‌های اقتصادی محمد و داستان بدهی 25 میلیاردی پسرش به دولت بابت خرید برنج چیزی نمی‌گوید. کمتر از شش ماه پیش و در آخرین روزهای سال 97 وقتی اعضای هیأت مدیره جدید پرسپولیس معرفی شدند، شرکت «پیشکسوتان کهن پرسپولیس» در اطلاعیه‌ای اعضای جدید را «ترکیب هوشمندانه و تلفیقی از تخصص و تجربه و مدیریت» توصیف کرد. این شرکت همانی است که نام علی پروین را به عنوان رئیس هیأت مدیره در اسناد خود می‌بیند. شرکتی که علاوه بر پروین، نام سعید شیرینی و محمد جمعه‌ای (مشاور رویانیان در پرسپولیس) و چند فوتبالیست سابق به عنوان اعضای هیأت مدیره آن به چشم می‌خورد. حالا شش ماه گذشته، شایعه رفتن ایرج عرب شنیده می‌شود و دیگر خبری از توصیف‌هایی مثل «تلفیق تخصص و تجربه و مدیریت» نیست.

علی پروین بار دیگر وسط گود آمده تا شاید یک بار دیگر به پرسپولیس خودش برسد.

منبع: ایران ورزشی- علی مغانی