تا صبح همه دشت پر از کشتگان ایرانیان شد و گودرز به هر سو نگاه می‌کرد دشمن می‌دید. دوسوم ایرانیان کشته شدند و بقیه مجروح بودند و پزشکی هم نبود که آن‌ها را مداوا کند.

ماجرای بریدن سر سیاوش یکی از غمناک ترین داستان های شاهنامه است که خلاصه آن را به زبان ساده در اینجا می خوانید.

وقتی گرسیوز آن‌ همه شکوه و جلال را دید ناراحت شد و در دل به سیاوش حسادت کرد.

پیران به افراسیاب گفت : سیاوش را نزد خود بخوان و دخترت را به او بده. کاووس هم آخر عمرش است و بالاخره تاج‌ و تخت به سیاوش می‌رسد و در اصل هردو کشور از آن تو می‌شود.

سیاوش گفت ناراحت مباش که اگر بی‌گناه باشم رها می‌شوم وگرنه مجازات را خواهم چشید. پس شروع به درد دل با خدا کرد و داخل آتش شد و به‌سلامت از آن عبور کرد و نزد پدر شتافت.

سیاوش گفت : مباد که من دینم را فدای دلم کنم و به پدرم جفا نمایم. سودابه به او آویخت که من راز دلم را به تو گفتم و تو می‌خواهی مرا رسوا کنی. پس جامه‌اش را درید و فریاد کشید .