دوات آنلاین- با عقب راندن داعش از شهرها توسط ارتش عراق مدرسهها نیز باز میشوند. اما کارهایی زیادی برای ساخت دوباره آنچه که پیش از این تخریب شده باقی ماندهاست. دیگو ایبارا سانچز، عکاس- خبرنگار اسپانیایی در یک پروژه به دنبال عکاسی از مدارسی است که قرار است دانشآموزان در سال تحصیلی جدید در آن حضور داشته باشند. او میگوید:«جنگ با شلیک آخرین گلوله یا برافراشتن پرچم به پایان نمیرسد. داعش در این مدت کوتاه سالها سرمایهگذاری زیربنایی را از بین بردهاست.»
عکسهای سانچز میزان تخریبی که داعش در مدرسههای عراق انجام داده است را نشان میدهد. همه کتابخانهها از بین رفتهاند و هزاران جلد کتاب و نوشته در آتش سوختهاند. رسم بر این بود تا نیروهای داعش از مدارس بزرگ به عنوان پایگاههای نظامی استفاده کنند. در مدارس کوچکتر نیز آنها به کودکان شهرهای تحت سلطه به شیوه خودشان آموزش میدادند.
در این سیستم جایگاهی برای تدریس تاریخ و جغرافی نبود. به جای آن دانشآموزان افراطگری را در قالب دروس جدید میآموختند. در متن یک کتاب ریاضی که تالیف اعضای داعش بود مسالهای وجود داشت که از دانشاموزان میخواست تعداد کافرهایی که در اثر انفجار یک بمب از بین می رفتند را حساب کنند. در بخش دیگر این کتاب دانشآموزان باید محاسبه میکردند با مقدار معینی از پول چند کارخانه ساخت بمبافکن میتوان تاسیس کرد. در این کتاب تمامی علامتهای به اضافه (+) به خاطر شباهت به صلیب حذف شدهبود. ترجیح والدین این بود که کودکان خود را به مدرسه نفرستند اما گاهی اوقات به اجبار و از ترس جان این کار را میکردند.
این تنها شامل حال دانشآموزان نمیشد. ایبارا سانچز از تجربه ملاقات با معلم زن 51 سالهای نوشت که به اجبار به دانشآموزان درس میداد. «آنها من را مجبور کردند تا به مدرسه بروم در غیر این صورت هم جان خودم و هم اعضای خانواده ام به خطر میافتاد.»
در حال حاضر همکاری تنگانگی میان یونیسف و سازمانهای دولتی عراق وجود دارد تا بتوانند مدرسهها را قابل استفاده کنند. بر اساس آمار یونیسف در حال حاضر از هر پنج مدرسه یکی از آنها کاملا از بین رفته و غیرقابل استفاده است.
بزرگترین مشکل پیشرو این است که همه این مدارس پر از تلههای بمبگذاری شده است و این بمبها باید در نهایت آرامش توسط نیروهای متخصص خنثی و خارج شود. اگر مدارس به موقع پاکسازی و بازگشایی شوند باز هم این دانشآموزان معضلی دارند به نام عقب افتادگی درسی که باید با آن مواجه شوند. بسیاری از آنها دو سال از مدرسه دور بودند باید در مدت زمانی کوتاه دانستههای خود را به هم سن و سالهایشان برسانند.
از نظر برخی معلمها این مشکل می تواند این نسل را تبدیل به یک نسل از دست رفته بکند اما برخی کارشناسان آموزشی معتقدند که باید امیدوار بود و روی انعطافپذیری کودکان برای کنار آمدن با شرایط سرمایهگذاری کرد.
سانچز در این باره مینویسد:« این بچهها سزاوار آن هستند تا کودکی کنند. حق یادگیری، حق تجربه و حق به اشتراک گذاشتن دانستهها تمامی آن چیزی است که این کودکان نیاز دارند. اگرچه بعد از داعش زندگی برای آنها ادامه خواهد داشت اما این زندگی شبیه یک راه طولانی و سخت پس از جنگی خونین خواهد بود.
در ادامه عکسهای سانچر که سیانان آن را منتشر کرده است مشاهده میکنید.