حاشیه‌های خنداننده شو ادامه دارد/ آیا وحید رحیمیان حق آیت بی‌غم را خورد

دوات آنلاین-اجراهای 4 شرکت‌کننده خنداننده شو در مرحله نیمه نهایی نیز تمام شد و اکنون نوبت مردم است که از بین وحید رحیمیان و ابوطالب حسینی یک نفر و از میان امیرحسین قیاسی و علی صبوری یک نفر را روانه فینال کنند. کار در حالی به این رای گیری حساس رسیده که حاشیه های مرحله قبل هنوز تمام نشده و همچنان در فضای مجازی بر سر پیشی گرفتن وحید رحیمیان از آیت بی غم حرف و حدیث‌های زیادی رد و بدل می‌شود. روزنامه جام جم در این باره نوشت:

در پشت صحنه برنامه هفته گذشته (دو هفته پیش) بعد از استندآپ جبرانی وحید رحیمیان، خود وحيد آیت را مستحق بالا رفتن دانست و فرهاد آئیش نیز در حال بغض و پدرانه به او تشرزد و گفت:" درست است که از همه بامزه‌تری و نبوغ داری اما ہردن حق بیغم است چون او کار کرد و زحمت کشید و تو به يك خنده تماشاچی بند بودی...امیدوارم که حق کسی را نخوری و حق به حقدار برسد." جمله عجیبی بود... آییش خودش برای رحیمیان تقاضای فرصت دوباره کرد و باعث شد که او از گردونه رقابت حذف نشود و حال ماندن او را ضایع کردن حق دیگری می دانست.

به هر روی مردم رای به ماندن وحید دادند و آیت رفت؛ چیزی که به گمان آییش به ناحقی نزدیك بود. این رای داوران را شگفت زده کرد تا جایی که رامبد جوان سرگروه آیت آن را از سر احساس خواند و این حرفش باز سوژه ای شد تا دوباره مورد مرحمت کاربران فضای مجازی قرار بگیرد.

دوئل آئیش و جوان

پس از اعلام نتایج در شب نیمه نهایی خنداننده شو و با اعلام حذف آیت بی‌غم، جوان در مقابل رای مردم موضع گرفت و گفت این رای احساسی است. حرف‌های رامبد جوان شنیدنی، درست و درخور توجه بود. او رو به مخاطبان کرد و گفت: رای و یا شاید بهتر باشد بگویم حمایتی که شما از وحید کردید، یک چیز بد را به آدم ها و خصوصا بچه ها یاد می دهد بچه ها یاد می‌گیرند می‌شود تا انتها پای تصمیم و مسئولیت نایستاد ولی روی احساس طرف مقابلمان تاثیر بگذاریم و او را به پذیرش واداریم. این تنبلی، بی مسئولیتی و نجنگیدن برای زندگی را برایمان به بار می آورد.

از آن سو آئیش حسابی پشت شاگردش درآمد ودیگر حرفی از حق و ناحقی به میان نیاورد و ماندن وحید رحیمیان را حاصل تلاش او و نه رای احساسی مردم دانست. صحبت هایی که برخی آن را تلویحا انتقاد به واکنش رامبد جوان می دانستند. واقعیت این است که سخنرانی بجای جوان آن زمان تاثیر بیشتری داشت که او و گروه داوران برنامه اش خود این فرصت برابر را برای وحید رحیمیان که شکست خورده مرحله قبلی به حساب می آمد فراهم نمی کردند، او از تاثیر حمایت و احساساتی ابراز نگرانی کرد که خود در برنامه پیشین خرج وحید کرده بود.

باید پذیرفت آقای جوان

رامبد جوان و سایر داوران هنگامی که به وحید فرصت دوباره ای برای روی صحنه آمدن و چنگ زدن به جدول رقابت را دادند باید فکر این روز را هم می کردند؛ بهتر بود توجه می شد که وحید در اجرای دومش سوای نکات حرفه ای، متن و... توانست پا به پای آیت پیش برود و دوباره خودی نشان بدهد، ثانیا او برخلاف آنچه بسیاری تصور می‌کردند پشتوانه برانگیختن احساسات مردم را هم داشت. او آن شب شکننده تر از رقیبش ظاهر شد و داوران را که ضمن واقف بودن به امور حرفه ای، هر کدام به فکر شرکت کنندگان خود نیز بودند به ترحم واداشت؛ حال جوان نمی‌تواند از مردم انتظار داشته باشد تصمیم داوران را صرفا از روی مرام تصور کنند و به آیت رای دهند. دلایل و تفاسیر میان آیت و وحید تفاوتی نمی گذارد. آنچه واقعیت دارد این است که این دو پس از آن شب پرحاشیه از سوی برنامه به عنوان دو نفری که به يك میزان حق ماندن دارند معرفی شدند. پس امروز شاید بتوان نظر شخصی داد و رای را تحلیل کرد اما قطعا نمی توان پذیرای حق رایی که در اختیار مخاطبان قرار داده شده است نبود.

آیت العجائب

 به این ماجرا می شود از سوی دیگری هم نگاه کرد - و آن را ورای حواشی و صرفا از منظر اجراهای دو شرکت کننده دید. اجرای آیت در آن شب خاص متن بهتری داشت، آغاز و پایانش مشخص بود و حتی می شد در آن نقطه عطف هم پیدا کرد. ۔ ژانرش در میان سایر استندآپ کمدی هایی که تا به حال در این برنامه و نمونه های مشابهش دیده ایم جسورانه انتخاب شده بود و اجرای آن راه رفتن روی مرز باریك خطر بود. شوخی با فرهاد آییش و فضای عجیبی که آیت برای استندآپش انتخاب کرده بود می توانست هر آن بیننده را زده کند اما نكرد.

او يك نفس و خوش ریتم تا پایان آمد و برای نقطه پایان اجرایش هم جملات خوبی از تلخی های امروز جامعه گفت و با هر جمله از تماشاچیانش خواست در اوج این تلخی‌ها هم دست بزنند. همه اینها باعث شد بسیاری آیت و دنیای عجیب خلق شده در اجرای او را بپسندند اما اجرای وحید رحیمیان به گفته داوران کمی اسیر پراکنده گویی بود و مثل همیشه پایانی نداشت و این سوای عدم تسلط او در اجرای نخست، برایش امتیاز منفی به حساب می آمد. با این وجود شاید بتوان آنچنان که گفته شد سادگی، ملموس و نزديك تر بودن فضای اجرای وحید به ذائقه ایرانی و ریسک نکردن او را دلیل موفقیتش دانست و با اغماض از احساسی پنداشتن رای مرم فاصله گرفت.