چکار کنیم بچه ما حرف گوش کن شود

دوات آنلاین -یکی از مشکلاتی که خیلی از والدین با آن مواجه هستند بحث حرف گوش نکردن بچه ها است. واقعیت این است که رفتار شما تاثیر زیادی در حرف شنوی کودکان دارد و دکتر سیما فردوسی، روانشناس و مشاور خانواده در ادامه در این زمینه راهنمایی های بسیار مفیدی انجام داده است:

 

دلیل حرف گوش نکردن بچه ها

همشهری به نقل از دکتر سیما فردوسی نوشت: به‌عنوان یک بزرگ‌تر، وقتی کودک به حرف شما گوش نمی‌دهد، دنبال دلیلی می‌گردید که قانع‌تان کند و به شما بگوید هدف کودک از نشنیده گرفتن حرف شما و عمل نکردن به خواسته‌هایتان چیست. علت‌های مختلفی برای حرف ‌گوش‌ نکن بودن بچه‌ها وجود دارد.

 

گوش نکردن به حرف والدین و بی‌توجهی به درخواست آنها، یکی از روش‌هایی است که معمولاً کودکان با استفاده از آن، بزرگسالان را به جنگ قدرت دعوت می‌کنند. در این مواقع احتمالاً از خودتان می‌پرسید یعنی کودک اصلاً صدای شما را نشنیده است؟ ممکن است شنیده باشد اما خودش را به نشنیدن زده باشد؟ هدف او از بی‌توجهی به حرف‌های شما چیست؟ چه واکنشی در برابر این بی‌توجهی بهتر است؟ قبل از هر تصمیمی، باید بفهمید چرا فرزندتان این بی‌توجهی را نشان می‌دهد و چرا فکر می‌کند اگر به حرف شما گوش ندهد برایش بهتر است؟

 

بیشتر بخوانید: چگونه و در چه سنی اتاق خواب فرزند خود را جدا کنیم

 

در قدم اول باخبر شوید که کودک اصلا صدای شما را شنیده است یا نه؟ می‌توانید از او بخواهید جمله شما را تکرار کند یا مستقیم بپرسید که صدای شما را شنیده است یا نه؟ فقط بعد از مطمئن شدن در این مورد است که می‌توانید تصمیم بگیرید چه واکنشی مناسب‌تر است.

 

بعد از این بررسی تکلیف‌تان با این موضوع روشن می‌شود که کودک قصد نافرمانی دارد یا بازیگوشی و حواس‌پرتی باعث شده به حرف‌های شما توجه نشان ندهد.

قاطع بودن در برابر فرزند

یکی از موضوعاتی که برای حرف ‌شنوی کودکان باید جدی بگیرید، داشتن قطعیت در لحن، جملات و تصمیمات است. فرزند شما باید این قطعیت را ابتدا در لحن شما احساس کند و بعد در تصمیمات شما ببیند. اگر هر بار خواسته‌ای از کودک دارید، با او وارد بحث شوید و بخواهید او را قانع کنید، ناخواسته جنگ قدرتی شکل می‌گیرد که نه به سود شماست و نه به سود فرزندتان. بنابراین بحث را با احترام و جملات مثبت قطع کنید و قوانین و اصول از پیش مشخص‌شده را به فرزندتان یادآوری کنید.

 

والدین در زمینه‌های مختلف مثل مسواک‌زدن، تماشای تلویزیون، بازی با کامپیوتر، غذا خوردن و...، باید قوانین روشن و قاطعی برای کودکان داشته باشند. اگر قرار باشد برای هریک از قوانین با کودک جروبحث کنید، پیامی که به او می‌دهید این است که قوانین شما قابل‌مذاکره هستند. به این ترتیب کودک تلاش خواهد کرد هربار شما را راضی کند از خواسته خود کوتاه بیایید و همین اتفاق، آغاز یک جنگ قدرت دائمی خواهد بود.

 

صبر کردن؛ راز حرف شنوی بچه ها

اگر شما هم جزو آن دسته والدینی هستید که آرزو می‌کنید فرزندتان حرف ‌شنوی داشته باشد و مجبور نباشید مدام با او کلنجار بروید، بدانید که راهی طولانی پیش‌روی شماست و نباید خسته شوید. در روند حرف ‌شنوی کودک، انتظار تغییر یک‌شبه نداشته باشید.

 

در همین زمینه: چه کار کنیم بچه ها در کارهای خانه کمک کنند

 

تقویت مهارت‌های ارتباطی کودک فرایندی بلندمدت است که نیاز به زمان طولانی دارد. به‌جای اینکه از کودک انتظار داشته باشید همان بار اول درخواست شما را عملی کند، رشد مهارت‌های ارتباطی او را در طول زمان درنظر بگیرید. آرامش خودتان را حفظ کنید. عصبانیت و برافروختگی شما باعث می‌شود کودک به حرف‌هایتان گوش نکند. خونسرد باشید، تن صدایتان را بالا نبرید و سر کودک فریاد نزنید.

 

درصورت عصبانیت، کودک متوجه می‌شود شما قادر به کنترل او نیستید و او است که می‌تواند بر شما تأثیر بگذارد. فریاد‌زدن شاید در کوتاه‌مدت کارآمد باشد اما در بلندمدت فایده خودش را  از دست می‌دهد. به حرف‌های کودک گوش کنید.

رفتار غلط در برابر کودکان

بچه‌ها خیلی باهوش‌تر از چیزی هستند که تصور می‌کنید و توقع دارید. آنها رفتار متقابل را خیلی زود یاد می‌گیرند و حواس‌شان به رفتارها و حرف‌های شما هست. او ممکن است با لحنی تند یا کلماتی بی‌ادبانه شما را وارد یک بازی کند و در این بازی از شما امتیازاتی بگیرد. کافی است تمرکزتان را از دست دهید و با او وارد این بازی شوید تا کنترل ماجرا از دست‌تان دربیاید.

 

حتما بخوانید: با دعوای بچه ها در خانه چه کار کنیم

 

مطمئن باشید اگر شما هم جواب بی‌ادبی کودک را با بی‌ادبی بدهید، او هر بار این رفتار را شدیدتر می‌کند. سعی کنید خط‌قرمزهای خانواده را از قبل مشخص کنید و طوری روی آنها تأکید کنید که فرزندتان بداند نباید این خط‌قرمزها را رد کند. همه این موضوعات باید از قبل، بسته به نوع روابط خانوادگی و قوانین ارتباط شما و فرزندتان مشخص شده باشد.

 

بعضی از والدین غر زدن، چرخاندن چشم‌ها یا درآوردن زبان به حالت تمسخر را نادیده می‌گیرند اما در برابر توهین کردن، برخوردهای فیزیکی و فحاشی واکنش نشان می‌دهند. بچه‌ها یاد می‌گیرند که چه رفتارهایی در خانواده آنها ممنوعه است و کم‌کم به این موضوع عادت می‌کنند. اگر شاهد نافرمانی و رفتارهای تند بودید، در قدم اول بهتر است به کودک فرصت بدهید تا رفتارش را تغییر بدهد. معمولاً رفتار درست خود شما به‌عنوان والد، بهترین الگوی اصلاحی برای رفتارهای بی‌ادبانه است.

 

گاهی والدین از کوره درمی‌روند، کودک را مورد انواع خشونت کلامی، فحش، توهین و حتی تنبیه فیزیکی قرار می‌دهند و از خط ‌قرمزهای تربیتی خود عبور می‌کنند. به ‌محض آگاهی از این وضعیت، باید فرصتی برای آرام شدن به‌خود بدهید و از کودک بخواهید از شما فاصله بگیرد تا آرام شوید.

 

سراغ شیوه های تکراری نروید

البته که مواجه‌شدن با کودکی که حرف‌شنوی ندارد، به اندازه کافی کلافه‌کننده و باعث عصبانیت است، اما اگر رویکرد درستی را انتخاب نکنید، این موقعیت از آنچه هست هم بدتر می‌شود. برای متقاعد کردن کودک به انجام کاری که نمی‌خواهد، انرژی خود را با روش‌های تکراری و بی‌تأثیر هدر‌ندهید.

 

غرغرکردن، التماس‌ کردن و منطقی صحبت‌ کردن شما بی‌فایده خواهد بود و کودک توجهی به خواسته شما نخواهد کرد. در عوض اگر به کودک حق انتخاب بدهید، احتمال اینکه موفق شوید او را به حرف‌شنوی وادارید بیشتر می‌شود. به جای اینکه بگویید: «همین الان اتاقت را تمیز کن»، بگویید: «می‌خواهی اتاقت را الان تمیز کنی یا 10دقیقه دیگر؟» قرار گرفتن در موقعیت انتخاب باعث می‌شود گارد افراد در برابر جملات دستوری و اجباری شکسته شود و این موضوع درباره کودکان هم صادق است. بچه‌ها از اینکه مدام به آنها دستور بدهید فراری هستند و خوب بلدند با بی‌اعتنایی در این مواقع، حرص شما را دربیاورند. به کودک گزینه انتخابی بدهید و اعلام کنید که انتخاب یکی از گزینه‌ها ضروری، اما به اختیار خودش است.

 

تمرین والدین برای حرف شنوی بچه ها

ما از بچه‌ها توقع داریم حرف‌ شنوی داشته باشند اما اینکه آن حرف چه باشد و چطور گفته شود هم خیلی اهمیت دارد. خیلی از ما معمولاً طوری با فرزندمان حرف می‌زنیم که اتفاقاً خودمان دوست نداریم آنطور با ما صحبت شود. تصور کنید کسی مدام از شما بخواهد از کاری که می‌کنید و برایتان جالب و مهم است، دست بکشید و به‌جای آن کار دیگری انجام دهید که هیچ تعلق‌خاطری به آن ندارید، چه احساسی پیدا می‌کنید؟ طبیعی است که کودک هم این موقعیت را دوست ندارد و درک کردن او کار سختی نیست. چطور مطرح کردن موضوعات اهمیت زیادی دارد.

 

بعضی مهارت‌های گفت‌وگو را تمرین کنید تا بچه‌ها حرف‌هایتان را بهتر متوجه شوند. مثلا بد نیست بدانید فهمیدن و دنبال‌کردن زنجیره‌ای از دستورالعمل‌ها برای کودک سخت است. به همین دلیل برای اینکه با تمرکز بیشتری بشنود و بتوانید با او ارتباط برقرار کنید، در هر نوبت، فقط یک جمله دستوری به او بگویید. مثلا بگویید: «پالتویت را بیاور.» بعد از او بخواهید آن را بپوشد.

 

استفاده از جملات دستوری منفی، یکی از اشتباهات والدین در حرف زدن با فرزند است. قبل از اینکه به کودک بگویید چه کاری را نباید انجام دهد، به او بگویید که چه کاری را باید انجام دهد. به جای استفاده از دستوراتی مثل «ندو!» یا «به فلان‌چیز دست نزن!» از جملات جایگزین مثبت استفاده کنید که به کودک می‌گوید باید دقیقاً چه کاری انجام دهد. از آنجایی که کودکان مهارت استدلال منطقی ضعیفی دارند، برایشان واضح نیست که به‌جای «ندویدن»، چه کاری باید انجام دهند؟

12jav.net