تصادف راز قتل را برملا کرد

دوات آنلاین-مرد میوه فروش که پس از قتل مرغ فروش محله یافت آباد به شهرستان شیروان گریخته بود در جریان سانحه رانندگی مجروح و بعد از انتقال به بیمارستان بازداشت شد.

به گزارش روزنامه جوان، نیمه شب یکشنبه هشتم تیرماه مأموران کلانتری ۱۵۱ یافت آباد از درگیری خونین در مغازه میوه فروشی باخبر و راهی محل شدند.

بررسی ها نشان داد در این درگیری صاحب میوه فروشی که مرد ۴۵ ساله‌ای به نام بهرام است با پسر شریکش درگیر شده و علاوه بر زخمی کردن او، مرغ فروش همسایه را هم که برای میانجیگری وارد شده بود با چاقو هدف قرار داده و گریخته است.

بدین ترتیب مأموران پلیس راهی بیمارستان شهدای یافت آباد شدند، تا از دو مرد زخمی تحقیق کنند که دریافتند مرد مرغ فروش بر اثر خونریزی شدید در بیمارستان به کام مرگ رفته است و پسر جوان دیگر هم تحت درمان قرار دارد.

با اعلام خبر قتل مرد میانسال پرونده وارد مرحله تازه ای شد و قاضی رحیم دشتیان، بازپرس ویژه قتل دادسرای امور جنایی تهران همراه تیمی از کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی در محل تحقیقات خود را آغاز کردند.

بررسی های مأموران حکایت از آن داشت قاتل مرد دائم الخمری است که همیشه با شریکش و مشتریان درگیری دارد و شب حادثه هم در حالی که مست بوده با پسر شریکش درگیر شده و حادثه رقم می خورد.

در حالی که ۱۸ روز از قتل گذشته بود به مأموران پلیس خبر رسید قاتل در جریان یک تصادف زخمی و در یکی از بیمارستان های شهرستان شیروان بستری شده است که مأموران با در دست داشتن نیابت قضایی به شیروان رفتند و متهم را در بیمارستان دستگیر و به تهران منتقل کردند.

قاتل صبح شنبه پس از انتقال به دادسرای امور جنایی تهران با اظهار پشیمانی به قتل مرد همسایه اعتراف کرد.

وی در ادامه به دستور قاضی دشتبان برای تحقیقات بیشتر در اختیار کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی قرار گرفت.

گفت و گو با قاتل

*بهرام با مرد مرغ فروش اختلاف داشتی؟

نه، بهروز مثل برادر کوچکترم بود و آدم خیلی خوبی بود. هیچ کسی از او آزار و اذیتی ندیده بود و قتل او هم به صورت اتفاقی پیش آمد و الان هم خیلی پشیمان هستم.

*چرا این حادثه مرگبار رخ داد؟

آن شب مثل همیشه مست بودم که به مغازه میوه فروشی ام رفتم و از پسر شریکم خواستم به خانه شان برود. به او گفتم حالا که من آمده ام شما برو اما او قبول نکرد و گفت همراه من در مغازه می ماند. ابتدا با هم مشاجره لفظی کردیم که درگیری ما بالا گرفت و چون خیلی مست بودم، چاقویی از مغازه برداشتم که مرد همسایه برای میانجیگری وارد درگیر ما شد. من چند ضربه به طرف پسر شریکم پرتاب کردم که یکی از آنها به پسر شریکم و یکی هم به مرد همسایه اصابت کرد و هر دوی آنها زخمی شدند، وقتی دیدم که خونین روی زمین افتادند از ترس فرار کردم.

*چرا همیشه مست بودی؟

به خاطر مشکلات خانوادگی از هفت سال قبل به مشروب پناه بردم و آخرش هم همین مشروب بدبختم کرد و الان هم که باید در زندان در انتظار چوبه دار باشم.

*چه مشکلات خانوادگی داری؟

سال ها قبل ازدواج کردم و همراه همسرم زندگی خوبی داشتیم. از همان ابتدا همسرم عاشق بچه بود، اما از بد روزگار ما بچه دار نشدیم و به هر دری هم زدیم و هر درمانی هم کردیم، اما فایده ای نداشت تا اینکه پس از ۱۰ سال زندگی مشترک همسرم به خاطر اینکه بچه دار نشدیم از من طلاق گرفت و مرا تنها گذاشت. پس از این زندگی ام سیاه شد به طوریکه برای فرار از غم و غصه هفت سال قبل به مشروب پناه بردم و الان بعد از جدایی تنها زندگی می کنم.

*بعد از حادثه کجا رفتی؟

بعد از حادثه فرار کردم و یک روز در تهران خانه خاله‌ام ماندم و بعد به خانه دوستم در شهریار رفتم. دعا می کردم که این حادثه به خیر بگذرد، اما وقتی با یکی از دوستانم در تهران تماس گرفتم و گفت بهروز فوت کرده است، تازه فهمیدم که برای همیشه بدبخت شده ام و از ترس اینکه گرفتار پلیس نشوم به مشهد فرار کردم. ۱۵ روز در مسافرخانه ای ماندم تا اینکه تصمیم گرفتم پیش یکی از دوستانم در شهرستان شیروان بروم و آنجا برای خودم کاری دست و پا کنم. به هر حال به شیروان رفتم و چند روز هم خانه دوستم بودم که یک روز در خیابان با موتورسیکلتی تصادف کردم و از ناحیه سر به شدت مجروح و روانه بیمارستان شدم. وقتی در بیمارستان بستری شدم تلاش کردم خودم را با هویتی دیگری معرفی کنم، اما به هر حال راز حادثه خونین برملاشد و مأموران متوجه شدند من به خاطر قتل همسایه مان تحت تعقیب قرار دارم. در حالی که روی تخت بودم مأموران به من دستبند زدند و پس از اینکه حالم بهتر شد مرا به تهران منتقل کردند.

*در این مدت عذاب وجدان نداشتی؟

مگر می شود کسی مرتکب قتل شود و عذاب وجدان نداشته باشد. من هر شب کابوس میدیدم و روزها هم عذاب می کشیدم و حتی روزی هم که با موتور سیکلتی تصادف کردم فکرم به شدت مشغول قتل بهروز بود که متوجه نشدم و با موتور سیکلت برخورد کردم.

*پس چرا خودت را معرفی نکردی؟

من در زندگی ام خیلی بدبختی کشیدم و واقعیتش می ترسیدم.

*حرف آخر.

خیلی پشیمان هستم اما می دانم که پشیمانی فایده ای ندارد و کاش مشروب نخورده بودم و این اتفاق رخ نداده بود.