نویسنده سریال توضیح داد: چرا گاندو سراغ پرونده جیسون رضاییان رفت

دوات آنلاین-«آرش قادری» همان نویسنده جوانی است که با متن های خوبی که در ژانرهای مختلف نوشت توانست به شهرت برسد؛ از متن هایش برای سریال «ریحانه» گرفته تا «عملیات ۱۲۵»، «جاده چالوس»، «برادر»، «راز یک پروانه»، «هوش سیاه» و «ماتادور».جدیدترین اثر او نگارش فیلم نامه سریال «گاندو» برای گروه فیلم و سریال شبکه سوم است؛ سریالی که به پرونده جاسوسی جیسون رضاییان - نام مستعار «مایکل هاشمیان»- خبرنگار واشنگتن‌پست در ایران می پردازد و این روزها درگیر نگارش فصل دوم این سریال است. به بهانه همین سریال خراسان گفت و گویی با این نویسنده توانا درباره نگارش فیلم نامه گاندو داشتیه که در ادامه می خوانید.

*چه شد که پرونده «جیسون رضاییان» را دستمایه سریال جدیدتان قرار دادید؟

من برای نوشتن، پرونده خاصی را در نظر نداشتم زمانی که درباره نگارش سریال با من صحبت شد قبل از من محسن جسور و تیم اش تحقیق و پژوهشی روی این موضوع انجام داده بودند و یک مجموعه تحقیقات در اختیار من قرار گرفت که من هم در کنار آن برای جذابیت بیشتر برخی تحقیقات را آغاز و از قدرت تخیل و داستان پردازی استفاده کردم. البته فقط به این ها اکتفا نکردم و تمام مصاحبه ها و ویدئوهای مربوطه را در اینترنت دنبال کردم و متنی را که تیم تحقیق در اختیار من قرار داد مبنای کار قرار دادم. فهمیدم برای هیجان بیشتر و جذاب بودن داستان باید برخی پرونده های مرتبط و جذاب را برای فضا سازی بهتر و کشش بیشتر به سریال اضافه کنم. همه این ها دست به دست هم دادند تا متن «گاندو» برای فصل اول شکل گرفت.

*زمینه همکاری تان با سازمان برای نگارش سریال گاندو چطور فراهم شد؟

از سوی تهیه کننده سریال و موسسه شهید آوینی که مجری این کار بود دعوت شدم. از آن جایی که به عنوان تجربه قبلی چند سریال معمایی و از این دست را کار کرده بودم بین من و موسسه شهید آوینی همکاری خیلی زود به نتیجه رسید و ما وارد پروسه نگارش متن شدیم.

*برای دستیابی به اطلاعات پرونده جاسوسی «جیسون رضاییان»، به چه منابعی رجوع کردید؟

از اینترنت و مطبوعات برای زمان رسیدگی و شکل گیری پرونده و از مستنداتی که به صورت مکتوب از گروه قبل به من رسید استفاده کردم بعد متنی که مورد نظر بود می نوشتم و به موسسه شهید آوینی و تهیه کننده تحویل می دادم. مسئولینی در ارتباط با آن پرونده بودند که مطالعه می کردند و اگر تناقضی وجود داشت و نیاز بود چیزی کم یا زیاد شود به صورت مکتوب به من اعلام می کردند و من آن ها را در حد امکان اگر قابل اجرا بود انجام می دادم اگر هم نه از طریق گفت و گو با تهیه کننده و مجموعه شهید آوینی اطلاع می دادم که به چه دلایلی قابل اجرا نیستند و در درام مشکل ساز می شود و معمولا به نتیجه می رسیدیم و از تجربیات و مستندات واقعی پرونده استفاده می کردم. به جز این، برخی فیلم ها در فضای مجازی و مصاحبه های متهم این پرونده در زمان حضورش در ایران و خروجش وجود داشت. خیلی از مطبوعات و رسانه های سراسر جهان مصاحبه هایی داشتند که در اینترنت به آن ها مراجعه کردم و به نظرم خیلی مورد استفاده قرار گرفت.

*موقع نگارش فیلم نامه به بازیگر خاصی برای نقش ها فکر می کنید؟ یا به کارگردان پیشنهاد می دهید مثلا فلان بازیگر برای فلان نقش در ذهنم است؟

در مورد این که به بازیگر خاصی فکر کنم قطعا نه، من هیچ وقت به بازیگر فکر نمی کنم چون اگر به یک نفر فکر کنم و نتواند حضور پیدا کند برای نویسنده آزار دهنده است. من هیچ وقت در هیچ متنی به بازیگر خاصی فکر نمی کنم. اما در «گاندو» به خاطر همکاری نزدیک بین تیم تولید و فیلم نامه نویس معمولا برای انتخاب بازیگر بین من، جواد افشار و مجتبی امینی مشورت انجام می شد تا بهترین گزینه ممکن را انتخاب کنیم و بابت این همراهی بسیار خوشحالم.

* آیا معتقد هستید که تلویزیون به پژوهش و پرورش افراد در حوزه تخصصی این رسانه نیاز دارد؟

بله. این نیازی نیست که من به آن رسیده باشم، پیش از آن که ما به عرصه کار حرفه ای وارد شویم صدا و سیما برای خودش مراکز تخصصی آموزشی و دانشکده داشته و افراد حرفه ای را تربیت کرده است. مدت ها این اتفاق عام بود اما حالا خیلی تخصصی شکل می گیرد و به نظرم مردم به روز و با هوش را نمی شود با سریال های معمولی و تکراری مجاب کرد و پای تلویزیون نشاند. مردم به تمام رسانه های دنیا دسترسی دارند. فضای مجازی این امکان را داده تا بتوانند به همه سریال ها دسترسی داشته باشند و همه فیلم ها را ببیند و سطح سلیقه ها ارتقا پیدا کرده و برایم مهم بود به طور خیلی تخصصی کار کنیم و امیدوارم این اتفاق افتاده باشد.

*چالش تان در نگارش سریال چه می تواند باشد؟

مهم ترین چالش من در این سال ها این است که روی ریل خودم کار و جریان سازی کنم‌. من در «هوش سیاه» و «ماتادور» این کار را انجام دادم و تلاش کردم داستان عشق های مثلثی را تکرار نکنم و داستان خوب بسازم. من در این سریال هم در ساختار نگارش، هم محتوا موضوع بسیار پیچیده ای را مطرح کردم که از این زاویه با نهایت جسارتی که از طرف رسانه ملی، تهیه کننده و موسسه شهید آوینی به من داده شد پیش رفتم و اگر نویسنده دیگری خواست این موضوعات را ادامه دهد از من رد شود و جسارت پرداختن داشته باشد.

 *از بین کارهایی که نوشتید به کدام یک علاقه مند هستید یا بهتر بگویم بخشی وجود داشته که بیشتر مورد توجه شما باشد؟

من «هوش سیاه» را خیلی دوست دارم، به دلیل جریان سازی که به وجود آورد و شکل دادن یک روان جدید از سریال های معمایی و پلیسی که متاسفانه قدر برند شدن هوش سیاه را ندانستند و حیف شد. امیدوارم فصل سوم را بسازیم. آن سریال بسیار محبوبی بود و هنوز مردم از من می خواهند جواب بدهم چرا فصل سوم ساخته نشد. آن سریال را خیلی دوست دارم و معتقدم «گاندو» بسیار پر و پیمان تر از «هوش سیاه» است.

*در اوقات فراغت تان چه سرگرمی هایی دارید؟

 بیشترین سرگرمی من کتاب خواندن است و کاملا حرفه ای کتاب می خوانم مثل وظیفه و بسیار بسیار لذت می برم حتی اگر برایم ممنوع شود می خوانم و هر چه آموخته ا م از کتاب و منتقدان است. همیشه گفته ام آن قدر که من به کتاب خواندن و منتقدان مدیونم به تماشای فیلم و سریال مدیون نیستم. خیلی از این دو بخش فراگیری داشتم و همچنان همه نقدها را حتی منفی و آن هایی که ناعادلانه هستند از مردم گرفته تا منتقدان را با دقت می خوانم و با واقعیت تطبیق می دهم.

*حرف پایانی...

 بازخورد نفس به نفس هر شب با مخاطب خیلی هیجان انگیز و لذت بخش است.