گلستان سعدی/ کیسه مروارید در بیابان

دوات آنلاین-حکایتی زیبا و پرمعنی از گلستان سعدی را بخوانید:

اعرابی را دیدم در حلقه جوهریان بصره که حکایت همی‌کرد که وقتی در بیابانی راه گم کرده بودم و از زاد معنی چیزی با من نمانده بود و دل بر هلاک نهاده که همی ناگاه کیسه‌ای یافتم پر مروارید هرگز آن ذوق و شادی فراموش نکنم که پنداشتم گندم بریانست باز آن تلخی و نومیدی که معلوم کردم که مرواریدست.

در بيابان خشك و ريگ روان/  تشنه را در دهان ، چه در چه صدف

مرد بی توشه کاوفتاد از پای/ بر کمربند او چه زر چه خزف(سفال)