معرفی و نقد نمایش ماه در آب به کارگردانی علی هاشمی

دوات آنلاین-وسوسه اجرای نمایشنامه‌ای از محمد یعقوبی با علی هاشمی بود تا اینکه امسال به این اشتیاق پاسخ داد و نمایشنامه «ماه در آب» را به صحنه برد. آن هم در وضعیتی که یعقوبی خود، این نمایشنامه را سال 95 با هنرجویان جوانش در مرکز تئاتر باران برای دومین بار اجرا کرد. علی هاشمی که به مانند محمد یعقوبی به اجرای نمایشنامه‌های رئال علاقه دارد، تصمیم داشت نمایشنامه «ماه در آب» را روی صحنه ببرد اما بعد از اجرای دوباره این نمایشنامه با کارگردانی خود یعقوبی، اجرای این نمایشنامه دیگر چندان هم آسان نبود بویژه اینکه تعدادی از تماشاگران تئاتر، خاطره اجرای درخشان یعقوبی را به یاد داشتند. با این حال سید علی هاشمی و گروه تئاتر «اکنون» عزم خود را بر اجرای این نمایشنامه جزم کردند و حالا این متن در تالار «قشقایی» مجموعه تئاترشهر روی صحنه است.

هاشمی البته با فروتنی و ادب بر این نکته تأکید دارد که تلاش کرده این نمایشنامه را به شیوه‌ای متفاوت به صحنه ببرد و همچنان برای اجرای یعقوبی احترام قائل است و اجرای خود را با او مقایسه نمی‌کند.از جمله تفاوت‌های اجرای هاشمی با اجرایی که یعقوبی روی صحنه برد، حضور بازیگر کودک در نقش «باران» است. بدین ترتیب تماشاگر، روایت‌ها را از زاویه دید او می‌بیند و حال آنکه این شخصیت در اجرایی که خود یعقوبی به صحنه برد، حضور فیزیکی نداشت و صدایش شنیده می‌شد.

از نکات مثبت این اجرا، حضور بازیگرانی است که در این سال‌ها کمتر آنان را به‌عنوان بازیگر روی صحنه دیده‌ایم؛همچون آذر خوارزمی بازیگری که پیش از این او را در نمایش‌های حمیدرضا آذرنگ و حسین کیانی و... دیده بودیم در چند سال گذشته به‌دلیل حضورش در آلمان، طبیعتاً در تئاتر ایران حضور نداشته است. یا آزاده مویدی فرد، هنرمند تئاتری که او را بیشتر بواسطه فعالیتش به‌عنوان صداپیشه و عروسک‌گردان می‌شناسیم، با بازی گرم خود، لحظاتی شیرین را روی صحنه خلق می‌کند. در کنار اینها بازی لی لی فرهادپور هم از دیگر نکات مثبت این نمایش است. فرهادپور روزنامه‌نگاری که در این سال‌ها در آثار سینمایی هم به ایفای نقش پرداخته، در دومین همکاری خود با علی هاشمی، این بار ایفاگر نقش مادر در نمایش «ماه در آب» است و با بازی دوست‌داشتنی خود، رنگی از طنز و شیرینی به کار می‌بخشد.

 نمایشنامه «ماه در آب» همچون بسیاری از آثار یعقوبی، مسائل مربوط به زن و مرد، ازدواج و طلاق، فرزندآوری و در یک کلام مسائل مربوط به خانواده‌های ایرانی را مطرح می‌کند. گرچه در این اثر شاهد رویدادهای ناخوشایندی مانند خیانت و جدایی هم هستیم، اما هیچ یک از این اتفاقات، کام تماشاگر را کاملاً تلخ نمی‌کند بلکه با طنزی که چاشنی کار شده، ذهن او را به فکر وا می‌دارد. علی هاشمی نیز کاملاً وفادارانه و به دور از هر گونه اغراقی، این مسائل را در اجرای خود روایت می‌کند. او که پیش از این در نمایش‌های قبلی‌اش با پخش برخی از ترانه‌های خاطره‌انگیز، خاطره جمعی مخاطبان را مورد توجه قرار می‌داد، این بار نیز با پخش ترانه‌های تأثیرگذار، تماشاگر را با برخی از اتفاقات تاریخی همراه می‌کند و این نوستالژی‌ها، خود، رنگ و بوی دیگری به کار می‌بخشد. 

تماشای دوباره یا در واقع سه باره نمایش «ماه در آب» همان اندازه که جذاب و دلپذیر است، این حسرت یا افسوس را هم برای تماشاگرانی که در هر سه اجرا، مخاطب این نمایش بوده‌اند، به همراه دارد که تا همین 10 سال پیش نمایشنامه‌نویسانی مانند محمد یعقوبی چه نمایشنامه‌‌های تأثیرگذاری می‌نوشتند؛ نمایشنامه‌هایی که هم مخاطبان خاص تئاتر را راضی می‌کرد و هم مخاطبانی که تماشاگر تخصصی تئاتر نبودند، لذت خود را از تماشای این آثار می‌بردند؛ آثاری که هم حرفی برای گفتن داشتند و هم از وجه سرگرم‌کنندگی دور نبودند، همان‌هایی که امروزه نظاره‌گر جای خالی‌شان بر صحنه‌های تئاترمان هستیم. بنابراین اگر صرفاً به‌دنبال دیدن سلبریتی‌ها روی صحنه تئاتر نیستید یا تئاتر را تریبون سیاست و شوخی‌های سبک سیاسی نمی‌دانید، می‌توانید یکی از همین شب‌های زمستانی، به تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر بروید و تماشاگر قصه «آی سودا» باشید.

منبع: ایران