در ایران نمی‌توانید رمانی درباره عشق سودابه به سیاوش‌ بنویسید اما این داستان در خارج منتشر می‌شود. اگر دست‌شان می‌رسید، می‌گفتند شعر حافظ را نیز سانسور کنید.

محمدرضا گودرزی: از میان ۱۰۰هزار داستان‌نویسی که آمریکا دارد فقط کار ۲۰ نفر ترجمه می‌شود و کاملا طبیعی است که ما نمی‌توانیم با آن‌ها رقابت کنیم.

مخاطبان ایرانی ترجیح می‌دهند یک فیلم خارجی تماشا کنند تا یک فیلم ایرانی یا هنرپیشه‌های خارجی را بیشتر از هنرپیشه‌های ایرانی می‌شناسند.

در ادبیات هر مملکتی همه‌جور اثری با هر کیفیتی منتشر می‌شود؛ ولی بعید است مترجم یک اثر پایین‌تر از متوسط را برای ترجمه انتخاب کند.

کشور ما تابع قانون کپی‌رایت نیست و در نتیجه هرکسی می‌تواند اثری را که به دستش می‌رسد ترجمه کرده و منتشر کند و این مشکل اصلی امروز بازار ترجمه است.

غبرایی:کتاب سه‌جلدی «1Q84» هاروکی موراکامی را تازه ترجمه کرده‌ام. این کتاب مراحل نهایی خود را طی می‌کند

اگر به کتابفروشی‌ها و بازار نشر آثار خارجی سری بزنیم و علاقه‌مند به مطالعه آثار نویسندگان خارجی باشیم به جز چند چهره نام آشنا در میان مترجمان که مهر تاییدی بر کیفیت آثار به حساب می‌آید، همواره با قفسه‌هایی روبه‌رو می‌شویم که در آن یک کتاب که متعلق به یک نویسنده است را می‌توانیم در نام‌ها و طرح‌‌جلدهای متفاوت ببینیم که مسلما مترجمان آن‌ها نیز یک به یک متفاوت هستند.

ترجمه‌های غلط و بدتر از آن ترجمه‌هایی که اصولا ترجمه نیستند بلکه رونوشتی از ترجمه‌های قبلی محسوب می‌شوند این روزها به یکی از آفات ادبیات ما تبدیل شده است.