همه آنچه که باید درباره قلعه الموت بدانید

دوات آنلاین-قلعه الموت بی شک یکی از دیدنی ترین مکان های تاریخی ایران است که در استان قزوین واقع شده و اهالی تهران، کرج و قزوین می توانند در سفری یک روزه به آنجا بروند و از این مکان دیدن کنند.

آدرس قلعه الموت

برای رفتن به قلعه الموت از تهران ابتدا باید به میدان مینودر قزوین بروید و از آنجا خیلی راحت تابلوها شما را به سمت این قلعه هدایت می کنند البته راه طولانی و زیادی در یش دارید. در ابتدای راه همه چیز مرتب و درست است اما وقتی از رجایی دشت گذشتید دیگر مسیر سخت می شود. هم جاده باریک است و هم پر پیچ و خم. روشنایی درست و حسابی هم ندارد.

اگر می خواهید بنزین بزنید در همان پمپ بنزین رجایی دشت این کار را انجام بدهید و بعد از آن خودتان را برای رانندگی سخت آماده کنید. حواس تان به آب و هوا هم باشد چون ممکن است گرفتار برف شوید.

وقتی به الموت رسیدید در همان ابتدا و پای کوه باید بلیت بخرید و سپس مسافتی طولانی را سربالایی بروید. در واقع کوهپیمایی کوتاهی را در پیش دارید و البته پله هایی نیز وجود دارد ولی به هر حال ابلا رفتن از آنها سخت است. خیلی وقت ها افرادی آنجا هستند که می توانند به شما چهارپایه کرایه بدهند تا مسیر را طی کنید.

موقعیت جغرافیایی الموت

الموت در شمال شرقی روستای گازرخان و بر فراز کوهی از سنگ به ارتفاع ۲۱۰۰ متر از سطح دریا قرار گرفته است. این کوه از نرمه گردن (میان نرمه‌لات و گرمارود) شروع شده و به طرف مغرب ادامه پیدا کرده است.

بیشتر بخوانید: آیا در زیرزمین تخت جمشید گنج وجود دارد

صخره‌های پیرامون قلعه که رنگ سرخ و خاکستری دارند، در جهت شمال شرقی به جنوب غربی کشیده شده‌اند.

پیرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی است که کوه هودکان با فاصله‌ای نسبتاً زیاد بر آن مشرف است. این قلعه یکی از جاذبه‌های گردشگری استان قزوین محسوب می‌شود.

قدمت قلعه الموت

قلعه الموت یکی از منحصر به فردترین دژهای تاریخی ایران است که در منطقه رودبار الموت از توابع قزوین واقع شده است.  سازنده اولیه قلعه الموت حسن ابن زید باقری مشهور به داعی کبیر، یکی از بنیانگذاران حکومت علویان در طبرستان بود که در سال ۲۴۶ هجری قمری و در زمان دهمین خلیفه عباسی این مکان را ساخت. قرن ها بعد حسن صباح که دنبال دژی مستحکم برای پناه گرفتن می گشت این قلعه را بسیار مناسب دید.

نام الموت در تاریخ ایران با نام اسماعیلیه گره خورده و حسن صباح به عنوان رهبر فرقه اسماعیلیه از این قلعه به عنوان پایگاه حکومت خود و ترویج عقاید اسماعیلیه بهره می‌برده است.

این قلعه پس از تسلیم ركن الدین خور شاه در شوال ۶۵۴ هجری قمری به دستور هلاكو به آتش كشیده و و یران شد و از آن پس به عنوان تبعید گاه و زندان مورد استفاده قرار گرفت .

بخش های قلعه الموت

تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی – چند متر پایین تر از برج شرقی دژ – واقع شده كه كوه هودكان با فاصله ای نسبتا زیاد بر آن مشرف است . در این محل تونلی در تخته سنگ بریده شده كه دارای ۶ متر طول ، ۲ متر عرض و ۲ متر ارتفاع است . پس از عبور از این گذرگاه ، آثار باقیمانده برج جنوبی قلعه و دیواره جنوب غربی آن كه روی شیب تند تخته سنگ ساخته شده آشكار می گردد. در دامنه جنوبی كوه قلعه ، خندقی به طول تقریبی ۵۰ متر و عرض ۲ متر كنده و آن را از آبی كه داخل قلعه می آمده پر می كرده اند تا هیچ راه نفوذی از آن جبهه متصور نباشد .

بر روی دامنه های تند دیگر صخره نیز هر جا كه بیم بالا رفتن مهاجمان می رفته خندق هایی كنده و دیواره بالایی آنها را مورب برآورده اند تا امكان هر گونه عبوری را بازستاند . همچنین در هر نقطه كه شیاری وجود داشته با ساختن دیواره هایی سنگی یا آجری راه ورود را مسدود ساخته اند . با عبور از پای دیوار شرقی قلعه كه حدود ۱۰ متر و به ارتفاع ۵ متر است به بخش اصلی دژ می رسیم كه تختگاه حسن صباح در طول اقامت سی و پنج ساله وی در الموت بوده است و در بالای آن بقایای چند اطاق كه سقفشان فرو ریخته به چشم می خورد .

بیشتر بخوانید: دیدنی ها و تاریخچه طاق بستان

قلعه الموت را که مردم محل قلعه حسن می‌نامند از دو قسمت تشکیل شده است. قسمت باختری که دارای ارتفاع بیش‌تری است به نام جورقلا یعنی قلعه بالا و پیلاقلا یعنی قلعه بزرگ خوانده می‌شود.

قسمت خاوری آن را جیرقلا یعنی قلعه پایین و پیارقلا یعنی قلعه کوچک نامند. دیوار خاوری قلعه بالا با قلعه بزرگ کم‌تراز قسمت‌های دیگر صدمه دیده است. طول قلعه حدود 120 متر و پهنای آن بین 10 تا 35 متر متغیر است.

یکی از شگفتی‌های قلعه حسن یا الموت، سیستم پیچیده آب رسانی با تنبوشه‌هایی به قطر 10سانتی متر است که از چشمه کلدر آب را به دژ رسانده و درحوض‌های سنگی ذخیره می‌کرده‌اند.

در جنوب باختری این قسمت از قلعه، در میان شیب بسیار تندی که به پرتگاه‌های عمیق می‌رسد؛ حوضی در دل سنگ به ابعاد تقریبی5×8 متر کنده‌اند که هیچ گاه ازآب خالی نشده است.