«خشم و هیاهو» در حضور خبرنگاران
هانیه توسلی:موضوع، موضوعی اجتماعی است با نگاهی خاص. کار به شدت استلیزه است و برش‌ها و لحظاتی از زندگی هر کدام از شخصیت‌ها را نشان می‌دهد.
دوات آنلاین-هانیه توسلی در مورد حضور چهره‌ها در تئاتر می‌گوید بعضی وقت‌ها یک تئاترهایی انقدر خوبند که هیچ نیازی به چهره ندارند و غوغا هم می‌کنند مثل کار اخیر محمد مساوات یا بازی‌های پانته‌آ پناهی‌ها که خیلی از بازیگران چهره توانایی‌های او را ندارند و خود من توانایی بدنم در حد او نیست.
نشست خبری نمایش «خشم و هیاهو» به نویسندگی و کارگردانی مهرداد رایانی‌مخصوص و با بازی هانیه توسلی، امیرحسین رستمی و علی سرابی ظهر امروز شنبه دوم دی در پردیس تئاتر شهرزاد برگزار شد.
در ابتدای این نشست رایانی‌مخصوص در مورد این که چرا بعد از ۱۷ سال که از اجرای نمایش «خشم و هیاهو» در هجدهمین جشنواره تئاتر فجر در سال ۷۸ می‌گذرد مجددا به سراغ آن رفته است گفت: «این دومین بار است که بحث مدیریت را به کل رها کرده و بر اجرای تئاتر تمرکز کرده‌ام. بار قبلی سال ۸۹ بود که «آدم آدم است» را در مجموعه تئاترشهر اجرا کردم. اجرای «خشم و هیاهو» نه به ۱۷ سال پیش که به ۲۰ سال پیش برمی‌گردد، زمانی که تنها یک اپیزود بود و نوشته بیژن پورغلامی. این متن هفت یا هشت بار بازنویسی و در هفدهمین جشنواره تئاتر فجر در قالب سه اپیزود اجرا شد. نسل شما و خیلی‌های دیگر آن اجرا را ندیدند، این در کنار اجتماعی بودن متن و به روز بودن حرف آن موجب شد دوباره به سراغش بروم.»
هانیه توسلی نیز در مورد حضور در «خشم و هیاهو» گفت: «من اجرای سال ۷۸ در جشنواره و اجراهای عمومی در سال ۷۹ را دیده بودم و وقتی رایانی‌مخصوص پیشنهاد بازی در این نمایش را داد یادم آمد که همان زمان احساس اکتیو بودنی که از اجرا گرفته بودم در ذهنم مانده بود. بازیگر این کار روی صحنه منفعل نیست و احساس می‌کنم برای من که مدت‌ها از صحنه دور بوده‌ام اتفاق خوبی است. موضوع، موضوعی اجتماعی است با نگاهی خاص. کار به شدت استلیزه است و برش‌ها و لحظاتی از زندگی هر کدام از شخصیت‌ها را نشان می‌دهد. در طول این سه اپیزود هر کدام از ما هفت یا هشت نقش بازی می‌کنیم و جای کار زیادی داریم.»
امیرحسین رستمی دیگر بازیگر این نمایش نیز در ادامه گفت: «من تصمیم داشتم بعد از بازی در «شوایک، سرباز ساده‌دل» کمی به خودم استراحت بدهم اما از وسط‌های اجرای آن نمایش چند پیشنهاد دیگر برای تئاتر گرفتم که جذاب‌ترینشان برایم، کار مهرداد رایانی‌مخصوص بود. فیلم اجرای سال ۷۸ را دیدم و صادقانه این که رایانی‌مخصوص خودش آن قدر باحال و دوست‌داشتنی است که نمی‌شد این موقعیت را از خودم دریغ کنیم.»
رایانی‌مخصوص که در اجرای سال ۷۸ این نمایش خودش هم در آن بازی می‌کرد و نقشی را که اکنون به هانیه توسلی سپرده است آن زمان خودش بر عهده داشت گفت: «یکی از انتقادهایی که آن زمان به من می‌شد این بود که چرا سه مرد و سه ایپزود و این که چرا فضا این قدر مردانه است. در بازنویسی‌ها به فضایی زنانه و مردانه رسیدیم که چند صدایی‌تر بود. چون معضلاتی که در این نمایش می‌بینید هم زنان را دربرمی‌گیرد و هم مردان را و فقط مختص یک جنس نیست.»
او در مورد این که در شرایط دشوار حفظ حیات در تئاتر خصوصی استفاده از بازیگران چهره تبدیل به راهی برای تضمین آمدن مخاطب شده است و این چقدر در انتخاب هانیه توسلی تاثیر داشته است گفت: «وقتی ما باید ۳۰ درصد از درآمد گیشه را به سالن بدهیم و پنج درصد را به سایت فروش بلیت طبیعی است که برای حفظ حیاتمان چاره‌ای بیاندیشیم. هانیه توسلی پیشینه‌ای تئاتری دارد و از سال‌های دور که ساکن همدان بوده تئاتر کار می‌کرده. او توانمندی‌اش را در حوزه تئاتر اثبات کرده و تجربیات متعددی داشته اما طبیعی است که در شرایطی که شرحش رفت به این که بخشی از تماشاگران به خاطر او به سالن می‌آیند هم فکر کرده‌ام.»
این کارگردان ادامه داد: «قرار نبود تئاتر خصوصی جریانی باشد به حال خود رها شده. شما هر چیزی را که بخواهید در کسوت خصوصی راه بیندازید باید حمایتش هم کنید و این حمایت نه معنوی که باید مادی باشد. در این شرایط که باید به درآمدزایی فکر کرد بعضی گروه‌های نمایشی ناچار می‌شوند مسیر انحرافی را بروند.»
هانیه توسلی هم تصریح کرد: «بعضی وقت‌ها یک تئاترهایی آن قدر خوبند که هیچ نیازی به چهره ندارند و غوغا هم می‌کنند مثل کار اخیر محمد مساوات یا کارهای علی سرابی که من خودم از طرفدارانش هستم یا بازی‌های پانته‌آ پناهی‌ها که خیلی از بازیگران چهره توانایی‌های او را ندارند و خود من توانایی بدنم در حد او نیست. وقتی یک بازیگر سینما در کنار این‌ها قرار می‌گیرد قطعا سعی می‌کند خودش را ارتقا دهد ولی بازیگران سینمایی هم داشته‌ایم که روی صحنه خوب نبوده‌اند. به عقیده من مهم نیست که حضور در کدام مدیوم مشهورتان کرده است، مهم این است که بتوانید در هر مدیوم خودتان را به درستی نشان دهید.»
امیرحسین رستمی هم تصریح کرد: «این تکنیک است که به واسطه عوض شدن مدیوم، عوض می‌شود والا تغییری در اصل ماجرا به وجود نمی‌آید و این طور نیست که در یکی کم‌فروشی کنی و در دیگری نه. حذف کردن بازیگران سینما از تئاتر یا بازیگران تئاتر از سینما در وهله اول و بدون فرصت دادن به آن‌ها برای نشان دادن توانایی‌هایشان عین سانسور است و عین دیکتاتوری.»
علی سرابی هم در مورد حضور در «خشم و هیاهو» گفت: «این ششمین تجربه من از بازی در متن‌هایی است که مهرداد رایانی‌مخصوص نوشته و این بار به کارگردانی خودش روی صحنه می‌روم. اجرای سال ۷۸ را دیده بودم و هیچ وقت فکر نمی‌کردم که روزی خودم در آن بازی کنم.»
«خشم و هیاهو» به نویسندگی و کارگردانی مهرداد رایانی‌مخصوص که جز اشتراک در نام، ارتباطی با رمان معروف ویلیام فاکنر ندارد از فردا یکشنبه سوم دی در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود.
12jav.net