کاسبی یتیمخانهها با اجاره کودکان در کشورهای فقیر
بر اساس شواهد بسیار مدیران یتیمخانهها در هائیتی با اجاره و پیدا کردن کودکان آنها را در اختیار میگیرند تا بتوانند از این طریق کمکهای بینالمللی جذب کنند. بر اساس همین یافتهها تنها نزدیک به یک سوم از 750 یتیمخانه در هائیتی نزدیک به 70 میلیون دلار از سوی اهداکنندگان خصوصی هایئیتی کمک مالی دریافت میکنند.
دوات آنلاین- در سراسر جهان 8 میلیون کودک در یتیمخانهها زندگی میکنند. اما 80 درصد از این کودکان واقعا یتیم نیستند. کودکانی که در یتیمخانهها بزرگ میشوند از حق خود برای داشتن خانواده محروم میشوند در حالی که آنها میتوانند با استفاده از حمایتهای حقوقی از این حق برخوردار شوند. اما این حقوق قانونی ممکن است سخت به دست بیاید چرا که خانواده این کودکان با دستاندرکاران یتیمخانهها تجارتی راهاندازی کردهاند که تعقیب حقوقی آن در برخی کشورها غیر ممکن است.
موسسه خیریه بینالمللی لاموس، که از سوی جیکیرولینگ نویسنده مشهور کتابهای هریپاتر بنیانگذاری شده در تازهترین پژوهش خود فاش کرد که بر اساس شواهد بسیار مدیران یتیمخانهها در هائیتی با اجاره و پیدا کردن کودکان آنها را در اختیار میگیرند تا بتوانند از این طریق کمکهای بینالمللی جذب کنند. بر اساس همین یافتهها تنها نزدیک به یک سوم از 750 یتیمخانه در هائیتی نزدیک به 70 میلیون دلار از سوی اهداکنندگان خصوصی هایئیتی کمک مالی دریافت میکنند.
به گزارش دیلیمیل، این مبالغ هنگفت باعث میشود تا قاچاقچیان کودکان را از خانوادههایشان بگیرند و برای مقاصد خود از آنها استفاده کنند. با این وجود پیشرفتهایی نیز در هائیتی به دست آمده که بیشتر آنها مدیون فعالیت سازمان مبارزه با قاچاق انسان در آمریکا (TIP) در این کشور است که توانسته این کشور را از رده سوم قاچاق انسان (بدترین رتبهبندی) به رده دوم ارتقا بدهد.
از نکات مثبت گزارش اخیر سازمان مبارزه با قاچاق انسان این بود که برای اولین بار این نکته را که تیمخانههای هائیتی هدف نهایی قاچاق کودکان است را فاش کرد. این نکته هرگز تا پیش از این تایید نشده بود. چنین پدیده ای تا کنون تنها در نپال مشاهده شده بود که از سوی فعالان حقوق کودک ثبت شده بود. این پدیده در نپال از اثرات جنگ داخلی بود که از سال 1996 تا 2006 به طول انجامید.
کانور گرنن یکی از نخستین افرادی بود که چنین موضوعی را درباره یتیمخانه های نپال فاش کرد. در آن دوران قاچاقچیها کار اصلیشان فروش کودکان به یتیمخانهها بود تا این اطفال در خیابانها گدایی کنند و به کمککنندگان خارجی به دروغ بگویند که خانوادههایشان را در جنگ از دست دادهاند.
بنیاد خیریه گرنن که «نسلآینده نپال» نام دارد در گزارشی نشان داد اغلب قاچاقچیان این بچهها را با وعده فراهم کردن فرصتهای تحصیلی بهتر در مدارس شبانهروزی از خانوادهها جدا میکنند تا در اصل آنها را در یتیمخانهها مورد اذیت و آزار فیزیکی و روانی قرار دهند.
آنچه که باعث شد تا این معضل به عنوان نمونه هایی از قاچاق انسان شناخته شود فعالیتهای کیت وندور، یک متخصص در زمینه حقوق کودکان از دانشگاه گیریفیت بود. بر اساس استدلال حقوقی گریفیت در پروتکل مبارزه با قاچاق انسان هرگونه استثمار نیروهای انسانی خصوصا به قصد و نیت امور اقتصادی- غیرقانونی-شناخته میشود. از آنجا که در این یتیمخانهها نگهداری از این کودکان با سوءاستفادههای جنسی، کار اجباری روزانه و نگهداری در شرایط بردهداری انجام میشود در نتیجه از مصادیق استثمار است و نمیتوان برای چنین روندی با اهدای کمکهای مالی آن را تقویت کرد.
12jav.net