موضوع و خلاصه داستان سریال سوران

دوات آنلاین -سریال سوران مجموعه ای به کارگردانی سروش محمدزاده است که داستان واقعی شهید سعید سردشتی را روایت می کند. درباره این سریال در ادامه بیشتر بخوانید:

جام جم نوشت: کرد وطنش را نمی‌فروشد، به کرد بودن خودش افتخار می‌کند و...، اینها حرف‌های شهید امیر سعیدزاده یا همان سعید سردشتی، مبارز آزادهٔ شمال‌غرب ایران است که حاضر نشده بود مردم و میهنش را بفروشد، سرباز استعمار و استکبار شود و به آغوش حزب بعث برود. همین هم باعث شده بود که ضد انقلاب‌ها‌ کینه‌اش را برای همیشه به دل بگیرند.

سردشتی تجربه سه دوره زندانی داشت. برای نخستین بار در دوران مبارزات رژیم شاهنشاهی توسط ساواک دستگیر و شکنجه شد و سپس دو بار در التهابات اوایل انقلاب، توسط گروهک‌های تجزیه‌طلب اسیر شده بود. یک مرتبه در سال ۱۳۵۹ و یک مرتبه هم پس از جنگ. او تقریبا تنها زندانی نجات یافته از زندان هولناک کریسکان است که موفق به فرار از دست کومله شد. اما اسارت مرتبه بعدی سه سال و اندی در زندان دموکرات به طول کشید تا بالاخره در سال۷۴ آزاد شد. هم خودش و هم همسر و خانواده‌اش در طول دوران اسارت مشقات زیادی را متحمل شدند، اما با همه اینها‌ از مسیر خود برنگشت و در برابر دشمنان مردم کوتاه نیامد. خود روایت جالبی از آن دوران دارد: «اسیر شدم، ولی تسلیم نشدم.» زندگی سعید سردشتی در کتاب «عصرهای کریسکان» توسط کیانوش گلزار راغب روایت شده است.

داستان سریال سوران

داستان نهفته در کتاب«اسیر شدم، ولی تسلیم نشدم.»  آن‌قدر ویژگی‌های متمایزی دارد که از چندی پیش سازمان سینمایی سوره در پی اقتباس از آن برآمد و با همراهی مجتبی فرآورده به عنوان تهیه کننده و سروش محمدزاده، کارگردان دست به کار شدند تا بتوانند مجموعه «سوران» را برداشتی آزاد از این شخصیت بسازند.

مجتبی فرآورده، تهیه کننده سریال سوران به جام‌جم می‌گوید: با نگاهی به تاریخ کشور در ۱۰۰ سال اخیر به‌ویژه در تاریخ چهل و اندی سال پس از انقلاب متوجه حضور قهرمانان گمنامی هستیم که هیچ وقت نام و یادی از آنها به میان نمی‏آید. در حالی‌که تعداد این قهرمانان گمنام، چه در دوران مبارزات آزادی‌خواهانه پیش از انقلاب و چه در روزهای پرتلاطم انقلاب اسلامی بسیار زیاد است و ما موظفیم این قهرمانان را به مردم این سرزمین معرفی کنیم.

وی ادامه می‌دهد به همت آقایان سرهنگی و هدایت ا... بهبودی ادبیات تاریخ انقلاب و دوران دفاع مقدس جمع‌آوری شده و کتاب‌های زیادی در این حوزه به نگارش درآمده که یکی از ثمرات این زحمات کتاب «عصرهای کریسکان» نوشته آقای کیانوش گلزارراغب است. وی ادامه می‌دهد: سریال سوران، اقتباسی از کتاب عصرهای کریسکان است. داستان شهیدی از خطه کردستان که چند ماه پیش به‌دلیل عوارض شیمیایی به شهادت رسید. داستان مبارزی شریف از اهل سنت که پیش از انقلاب مبارزاتش را شروع کرد و با گروهک‌های تجزیه‌طلب به مقابله پرداخت. شخصیت او فی نفسه برای ساخت یک مجموعه تلویزیونی بکر و جذاب بود.

به نظرم او یکی از گنج‌های خفته تاریخ این سرزمین است که با تلاش‌هایی که انجام داده باید به مردم معرفی می‌شد و ما به واسطه سریال سوران می‌خواهیم بخشی از تاریخ خفته کشور را به مردم معرفی کنیم.این تهیه‌کننده درباره دشواری‌های کار توضیح می‌دهد: سختی‌های این سریال مربوط به ما می‌شود که باید برطرف کنیم، چون مخاطب خروجی کار را می‌بیند. بنابراین سعی کردیم قصه‌ای را روایت کنیم که نسل امروز بتواند با آن ارتباط خوبی برقرار کند، چراکه معتقدم بخشی از امروز تکرار تاریخ گذشته است. تلاش کرده‌ایم سریال سوران   توشه‌ای برای آینده باشد. فرآورده با اشاره به این‌که سوران، روایتگر زندگی‌نامه قهرمانی حقیقی است، ادامه می‌دهد: داستان روایتگر زندگی شهیدی بزرگوار است که مخاطبان می‌توانند با تماشای آن با این قهرمان گمنام بیشتر آشنا شوند و بدانند که چگونه حماسه آفرید و حضور پررنگی در مبارزات آزادی‌خواهانه و استقلال‌طلبانه میهن ما داشت. در کنار روایت اصلی هم سعی کرده‌ایم برای جذابیت قصه از خرده روایت‌ها استفاده کنیم و امیدوارم مخاطب هم راضی باشد.

داستان واقعی در سریال سوران

 سروش محمدزاده، کارگردان سریال سوران در گفت‌وگو با جام‌جم درباره فضاسازی سال‌های ۵۷ تا ۵۹ در این سریال و دشواری‌های آن توضیح می‌دهد: باتوجه به این‌که قصه در سال ۵۸-۵۷ و در اقلیم کردستان می‌گذرد، به سختی می‌شد چنین فضایی را ایجاد کرد. ساخت این سریال در کردستان به دلایل فنی و... ناممکن و از طرف دیگر ساخت فضاهای آن دوران هم کاری دشوار بود. در نتیجه تصمیم گرفتیم گروهی از بهترین‌های سینما را دور هم جمع کنیم که تجربه ساخت چنین فضاهایی را داشته باشند. از جمله این افراد دکتر محمدرضا شجاعی بود که طراح صحنه فیلم‌های مهمی در سینمای ایران و تخصص اصلی‌اش طراحی فضای دهه ۶۰ بوده است. از او دعوت کردیم و با حضورشان زحمت زیادی برای این سریال کشیدند. در کنار او عوامل اصلی کار هم زحمت بسیاری را بر دوش داشتند. آقای مجتبی فرآورده به عنوان تهیه‌‎کننده هم دغدغه بسیار زیادی داشتند تا کار به لحاظ بصری باورپذیر شود.

وی می‌افزاید: مهم‌ترین معضل ما در مرحله اول، ساخت فضای جغرافیایی کردستان و در مرحله بعد انتخاب بازیگران بود. وقتی می‌خواهید سریالی بسازید که مربوط به زمان حال نیست و متعلق به ۴۰ و خرده‌ای سال پیش است مهم‌ترین عنصری که باید به آن توجه کنید، باورپذیری است. در نتیجه خواستیم با انتخاب درست بازیگران به باورپذیری اثر کمک کنیم. تصمیم گرفتیم کمتر سراغ چهره‌های شناخته شده برویم. بیشتر دنبال کسانی رفتیم که سابقه تئاتر دارند یا کمتر در نقش‌های اصلی دیده شدند تا چهره‌های تازه‌ای از آنان را به تصویر بکشیم.

محمدزاده درباره این موضوع بیان می‌کند: اگر بیننده سابقه ذهنی چندانی از آدم‌هایی که می‌بیند نداشته باشد راحت‌تر با شخصیت‌های قصه ارتباط برقرار می‌کند. ضمنا قرار بود این سریال با لهجه کردی ساخته شود و برای همین تمام شخصیت‌ها باید فارسی را با مایه‌هایی از لهجه کردی صحبت می‌کردند. پس لازم بود بازیگران گزینش‌شده استعداد یادگیری صحیح لهجه را داشته یا خود کرد باشند. این موضوع هم جزو سختی‌های کار بود. برای بازیگرانی که کرد نبودند، مشاور گرفتیم و تقریبا دو ماه قبل از شروع تصویربرداری تمریناتی سخت و فشرده را شروع کردیم.

این کارگردان ادامه می‌دهد: بعد از پخش مشخص می‌شود که مخاطبان چطور با اثر ارتباط برقرار می‌کنند اما ما سعی کردیم شیرینی‌های لهجه کردی را حفظ کنیم و به زبان وفادار باشیم. تا اینجای کار از یکدستی لهجه‌ها راضی هستم.

به گفته محمدزاده این اولین تجربه او در این حوزه است و پیش از این قصه‌های روز را به تصویر کشیده. وی درباره میزان اقتباس در قصه تصریح می‌کند: به اصل کتاب به لحاظ قصه وفادار بودیم، اما سعی کردیم با در نظرگرفتن عناصر اقتباس، نعل به نعل جلو نرویم. ضمن حفظ درام و کاراکترها تلاش کردیم در جزئیات تغییر ایجاد کنیم تا از نظر دراماتیک در خدمت جذب مخاطب باشد.محمدزاده در سریال قبلی خود یعنی«نوار زرد» سعی کرد پلیسی متفاوت را به تصویر بکشد و از کلیشه‌های این ژانر دوری کند. از او می‌پرسیم در سریال تازه‌اش چقدر ساختارشکنی داشته که می‌گوید: اینجا ساختارشکنی در حوزه شخصیت‌پردازی خیلی جواب نمی‌داد، با این حال سعی کردم به لحاظ شخصیت‌پردازی شیرینی‌هایی را در کار بگذارم. از آنجاکه پروژه سخت و سنگین و از نظر فضاسازی به دلیل نمایش حجم مبارزه و درگیری در دل داستان که برای مخاطبان پرالتهاب است، تلاش کردیم با افزودن درام و شیرینی به ویژه در حوزه خانواده، مخاطبان عام را با اثر همراه کنیم.