قتل دوست صمیمی به خاطر بدهکاری

دوات آنلاین -آخر شب نوزدهم بهمن سال گذشته مردی هنگام بازگشت به خانه اش در حوالی میدان فتح تهران متوجه توقف خودروی پرایدسبزرنگ شد که خلاف جهت پارک شده است. از راننده آن خبری نبود. وقتی خودرو را بررسی کرد با جسد مردی که در فرش پیچیده و در صندلی عقب خودرو قرار داشت، روبه رو شد و پلیس را خبر کرد. با شناسایی هویت مقتول و تحقیق از خانواده اش مشخص شد، قرار بود به دیدن پدر دختر مورد علاقه اش برود و آخرین فردی که با او تلفنی حرف زده دوستش بوده که این مرد به عنوان مظنون اصلی بازداشت و در تحقیقات به قتل اعتراف کرد. حالا فرشید به اتهام قتل در زندان رجایی شهر کرج روزگار را می گذراند تا روز دادگاه فرا برسد.

گفت و گو با متهم

جام جم نوشت: دستها و پاهای فرشید می لرزد و ناخواسته ضربه هایی به صندلی که روی آن نشسته می زند. به پهنای صورت اشک می ریزد و می گوید جای من اینجا نیست. نباید زندانی شوم اما از بد روزگار قاتل شدم. مقتول کمک کرد تا بتوانم بدهی هایم را بدهم اما من چه کردم؟ خودم را بدبخت کردم. نمک خوردم و نمکدان را شکستم. او را کشتم و خوبی را با بدی پاسخ دادم. حالا در جایی ایستاده ام که نمی دانم باید امیدی به بخشش داشته باشم یا به قبری فکر کنم که بعد از قصاص باید در آن به خواب ابدی بروم. شرمنده زن و بچه و خانواده ام شدم.

*قبل از قتل چه کاره بودی؟

سال ها مشغول کار آرایشگری بودم. اما اکنون در زندان هستم و برای زندانیان دیگر آرایشگری می کنم.

*به چه اتهامی بازداشت شدی؟

قتل عمد

*چه کسی؟

دوستم. چهارماه قبل از جنایت، به قهوه خانه ای رفته بودم تا با دوست قدیمی ام ملاقات کنم. او همراه دوستش آمده بود. آن مرد را برای اولین بار آنجا دیدم و رفاقت مان شروع شد. گاهی در نبود همسر و فرزندم، به دیدنم می آمد، رفیق گرمابه و گلستان هم شده بودیم می گفت بعد از یک سال توانسته رضایت پدر دختر مورد علاقه اش را جلب کند اما قبل از اینکه لباس دامادی بپوشد او را کشتم.

* انگیزه ات از جنایت؟

از او پول قرض گرفته بودم و نمی توانستم بدهی ام را بدهم.

*چقدر از او قرض گرفت؟

 ۱۴ میلیون تومان

*از شب جنایت بگو.

آن شب تازه پول را برایم آورده بود. می دانستم نمی توانم این پول را به او برگردانم به همین دلیل به فکر کشتن او افتادم. می دانستم آن شب می خواهد به خانه دختر مورد علاقه اش برود. به بهانه آوردن چای به آشپزخانه رفتم و میله ای آهنی برداشتم و در حالی که به عکس دختر مورد علاقه اش روی گوشی اش خیره مانده بود، ضربه ای به او زدم که مرگش را رقم زد.

* با جسد چه کردی؟

جسد روی دستم مانده بود از سویی فردا قرار بود زن و بچه ام از شهرستان بازگردند. اول گوشی اش را خاموش کرده و شکستم و دور انداختم. بعد جسد او را در میان فرشی کهنه انداختم و وقتی همسایه ها خوابیدند آن را در خودروی خودش قرار دادم و در حوالی میدان فتح رها کردم.

*به محل جنایت بازگشتی؟

دو روز بعد به آنجا رفتم و پرس وجو کردم که فهمیدم پلیس جسد را یافته و به دنبال قاتل است که فرار کردم.

*با پول ها چه کردی؟

بیشتر آن را به طلبکاران دادم.

*از حال و هوای زندان بگو؟

برای من که ۶۰ روز است زندانی ام، خیلی سخت میگذرد. خیلی عذاب میکشم. اولین عید بود که کنار خانواده و فرزندم نبودم. دلم برایشان تنگ شده به دلیل شرایط کرونا نمی توانم آنها را ملاقات کنم و گاهی تلفنی حرف می زنیم. با پسرم که حرف میزنم به دروغ می گویم برای کار به سفر رفته ام.

* پشیمانی؟

خیلی عذاب وجدان دارم. هر شب کابوس صحنه اعدام را می بینم. پسرم خیلی به من وابسته است و اگر قصاص شوم، دق می کند.