عذاب وجدان 9 ساله به خاطر قتل فرزند

دوات آنلاین-مردی که از 9 سال قبل به اتهام قتل پسر جوانش در بازداشت به سر می‌برد به قضات دادگاه گفت عذاب وجدان رهایش نمی کند. او از دادگاه درخواست کرد به علت ناتوانی در پرداخت دیه با قسط بندی آن موافقت و او را آزاد کنند.

به گزارش جوان، این پرونده در شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران بررسی شد. متهم ۴ ساله که اسرافیل نام دارد9 سال قبل در جریان درگیری با پسر۱۹ساله اش حسن، او را به قتل رساند و از محل گریخت اما دو روز بعد شناسایی و دستگیر شد.

مرد میانسال در پلیس آگاهی تحت بازجویی قرار گرفت. او بعد از اقرار به جرمش در شرح حادثه گفت: آن روز از سر کار به خانه برگشتم و خیلی خسته بودم. پسرم با شلوار راحتی مقابل آشپزخانه دراز کشیده بود. او با دیدن من از جایش بلند شد و جواب سلامم را درست نداد. از او خواستم احترام من و مادرش را داشته باشد اما حسن همچنان که دراز کشیده بود با بدخلقی جوابم را داد. از برخورد و نوع حرف زدن پسرم عصبانی شدم و دوباره به او تذکر دادم اما کار به بحث و درگیری کشید. در حالیکه به شدت عصبانی بودم به آشپزخانه رفتم تا چوبی بردارم و او را کتک بزنم که همان لحظه حسن یک کارد میوه‌خوری برداشت و به طرف من حمله کرد. وقتی چاقو را در دستان پسرم دیدم بیشتر عصبانی شدم و همان لحظه یک کارد از آشپزخانه برداشتم. سپس یک ضربه به سر و یک ضربه به پشت گوشش زدم. همسرم که با دیدن این صحنه شوکه شده بود، شروع به فحاشی کرد. این شد که با چاقو او را هم زخمی و فرار کردم.

با اقرارهای متهم و بازسازی صحنه جرم، مرد میانسال در دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه و با درخواست همسرش به حبس و پرداخت دیه محکوم شد.

9 سال از حادثه گذشت تا اینکه متهم به خاطر ناتوانی در پرداخت دیه با نوشتن نامه‌ای درخواست قسطی‌ شدن دیه کرد. با این درخواست پرونده بار دیگر در شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران رسیدگی شد.

در آن جلسه متهم در آخرین دفاعش گفت: هیچ پدری راضی به مرگ فرزندش نیست. من هم قصد کشتن فرزندم را نداشتم. فقط می‌خواستم او را تنبیه کنم تا ادب را رعایت کند و احترام من و همسرم را داشته باشد، اما او لجبازی کرد و به کارش ادامه داد، این شد که کنترل اعصایی را از دست دادم و اتفاقی که نباید می افتاده رقم خورد. حالا 9سال است در زندانم و خانه و ملکی ندارم تا آن را بفروشم و دیه همسرم را بپردازم. از دادگاه درخواست دارم دستور آزادی ام را صادر کنند تا بتوانم با کار کردن مبلغ دیه را به صورت قسطی پرداخت کنم.

مرد میانسال در حالیکه سرش پایین بود، گفت: از خدا و همسرم طلب بخشش دارم. عذاب وجدان رهایم نمی کند و در این سالها هر شب خواب پسرم را می بینم و آرامش ندارم.

در پایان هیئت قضایی وارد شور شد.