شیخ دیاباته خائنی که دوست داشتنی شد

دوات آنلاین-دیوید بکام بازیکن بزرگی بود. یک ستاره هالیوودی در زمین فوتبال که همه چیز داشت. از سیمای جذاب تا فیزیک مناسب برای جنگیدن در لیگ جزیره، از هوش سرشار و دید خارق‌العاده تا زدن ضربات کاشته که یکی از کلیدهای فتح قلب هواداران است. انگلیسی‌ها او را مثل ملکه دوست داشتند اما بعد از جام‌جهانی 1998 فرانسه در برهه‌ای منفور شد. شبیه‌ سربازی خائن به وطن.

ایران ورزشی نوشت: دقیقه 47 بازی با آرژانتین بعد از یک درگیری غیرضروری و ضربه‌ای که به دیه‌گو سیمئونه در میانه زمین زد، کیم میلتون نیلسون داور دانمارکی کارت قرمز را به بکام نشان داد و او از زمین اخراج شد. انگلستان طبق سنتی معمول در ضربات پنالتی بازی را واگذار کرد و آن تیم پرامید از جام خارج شد.

برخی از هواداران انگلیسی که این رفتار ستاره‌شان را غیرمسئولانه تشخیص داده بودند جلوی چند کافه، آدمک‌های بکام را به دار آویختند! حرکتی نمادین که نشانه اوج خشم و نفرت از یک نفر است آن هم در سرزمینی که مجازات اعدام، به جز در مورد «خیانت به کشور»، از سال 1971 لغو شده است.

مرز میان سر سائیدن به عرش یا فروکوفته شدن بر فرش در فوتبال خیلی باریک است. وقتی این اتفاق برای دیوید بکام می‌افتد، حساب دیگران با کرام‌الکاتبین است. شیخ دیاباته در بازی‌های ابتدایی فصل غول بی‌دست و پایی عنوان می‌شد «بلد نیست به گربه هم لگد بزند». «از فیزیکش معلومه فوتبالیست نیست و از رشته پرتاب وزنه آمده!»، «توطئه وزیر پرسپولیسیه که لابه‌لای بار به استقلالی‌ها انداخته‌اند».

 مرز باریک میان قهرمان و خائن

گفتند و نوشتند که بی‌کیفیت است و هدف آنها که به این خرید تن داده‌اند، خیانت به استقلال است  اما حالا گویندگان آن جملات حاشا می‌کنند و جز با تحسین و هیاهو در مورد شیخ استقلال حرفی نمی‌زنند. مرز میان زنده باد و مُرده باد، میان قهرمان و خائن در این کشور باریک است. آدم‌ها را صبح روی دوش می‌گیریم و عصر بر زمین می‌کوبیم و برعکس!

مهاجمی که فیزیکش آدم را یاد امیل هسکی انگلیسی، رشیدی یکینی نیجریه‌ای و کارستن یانکر آلمانی می‌اندازد، حالا محبوب قلب هواداران استقلال است. او این آتش بازی را از تبریز شروع کرد وقتی با هت‌تریک‌اش کمک کرد تا استقلال به سوی صدر خیز بردارد.

پس از آن بازی شیخ دیاباته در کنار مهدی قائدی به زوج فیل و فنجان تبدیل شدند. برای مهار شیخ دیاباته حداقل دوبازیکن باید از او آویزان شوند و این یعنی ایجاد فضا برای مهدی قائدی. اگر ماهی به آب زنده است، قائدی به همان اندازه فضا می‌خواهد. در احیا شدن باشوی استقلال، نقش شیخ دیاباته کتمان‌ناپذیر است. استراتژی زوج خط حمله با یک بازیکن فیزیکی و درگیر‌شونده و یک بازیکن با قدرت تمام‌کنندگی و تکنیکی روی زمین سال‌هاست در فوتبال ایران جواب می‌دهد. ترکیب پیوس – مرفاوی، پیوس- دایی، دایی – خداداد عزیزی و ... را بسیاری از هواداران به خاطر می‌آورند.

قائدی هنوز از نظر فیزیکی بازیکن قدرتمندی نیست. اینکه آیا او قادر است که تمام طول فصل را زیر این فشار بازی کند یا از مصدومیت‌های احتمالی بگریزد موضوعی است که قطعاً کادر فنی استقلال هم به آن فکر می‌کند. این نگرانی در مورد دیاباته هم وجود دارد.

در بازی استقلال – شهرخودرو وقتی دیاباته را با برانکارد از زمین بیرون بردند، تی‌شرت ورزشی‌اش را کنار زد و دستش را روی چسب بزرگی که نزدیک قفسه سینه‌اش زده بودند گذاشت. اینکه او این کار را عمداً انجام داد که هواداران ببینند با مصدومیت بازی کرده یا یک تصمیم لحظه‌ای بود، بحث‌های جدایی است اما تکیه بیش از حد به دیاباته هم می‌تواند پاشنه آشیل آبی‌ها باشد.

آدم‌ها معمولاً کمتر از نقاط ضعف‌شان ضربه می‌خورند چون مدام از آن مراقبت می‌کنند اما از نقاط قوت چرا! خط حمله استقلال این روزها نقطه قوت آنهاست، آیا به اندازه کافی از آن مراقبت می‌کنند؟