گفت‌وگو با امین زندگانی به بهانه بازی در نقش بهروز در سریال پناه آخر: باید كلیشه را بشكنیم
كار بازیگر این است كه متفاوت نقش‌های مثبت یا منفی را بازی كند كه از برچسب كلیشه بودن رها شود.
دوات آنلاین-امین زندگانی، که بازیگری را از سال 70 و همزمان با ورودش به دانشگاه هنر آغاز کرد در سریال مجلس حیرانی که به سریال پناه آخر تغییر نام داده است در نقش بهروز ،داماد خانواده بازی کرده است. البته این نقش مثبت نیست و می‌توان گفت خاكستری رنگ است. گفت‌وگوی جام جم با امین زندگانی به بهانه بازی در سریال مجلس حیرانی را بخوانید:
*اگر قرار باشد كارنامه هنری‌تان را بررسی كنید، فكر می‌كنید در كدام نقطه ایستاده‌اید؟
این سؤالی است كه ترجیح می‌دهم هیچ‌وقت از خودم نپرسم!
*چرا؟ به هر حال هر فردی در خلوت و تنهایی‌هایش، خودش را ارزیابی می‌كند.
خب برای پاسخ به این سؤال باید از چند زاویه نگاه كرد؛ دیدگاه مردم، نگاه تخصصی و تمایل شخصی. از لحاظ شخصی جایگاه خاصی ندارم. هر آدم دیگری هم این پروسه را طی می‌كرد و با كمی از وسواس‌هایی كه من دارم، همین‌جا بود. حالا اینجا كجاست؟ باید بگویم كه نمی‌دانم!
از بابت شهرت هم باید بگویم كه مردم محبت دارند. نمی‌گویم آدم مشهوری هستم! ولی لطف مردم نشان می‌دهد كه مهر و محبت نسبت به من دارند. از لحاظ جایگاه شغلی هم باید نگاهی به انتخاب‌های جدیدم داشته باشید. همیشه سعی كرده‌ام استانداردهای خودم را داشته باشم. بازی در سینما، تلویزیون و نمایش خانگی فرقی نمی‌كند و باید تاكید كنم كه هیچ‌كدام از آنها به دیگری برایم ارجحیت ندارد. الان مد شده كه عده‌ای بگویند كه كار در تلویزیون خوب نیست! حالا من سؤالم از این دوستان این است كه اگر تلویزیون بد است، سینما به چه دلیلی خوب است؟ شاید هم ما بی‌خبریم كه محصولات سینما و نمایش خانگی جای دیگری ساخته می‌شود؟ شاید هم قاچاق است و مسافران می‌آورند! (با خنده)
اگر كار ما فرهنگی است، بنابراین آنچه اهمیت دارد خروجی كارمان است كه تلویزیون، سینما و نمایش خانگی قوانین خودشان را دارند. حالا درست یا غلط من اظهارنظر نمی‌كنم. اما در مجموع همیشه استانداردهای خودم را برای كار دارم.
*شما از آن دست بازیگرانی هستید كه چهره مثبت و معصوم دارید و اكثر مواقع نقش‌های مثبت هم بازی می‌كنید. این برایتان آزاردهنده نیست كه نقش‌های منفی یا به قول معروف چرك به شما پیشنهاد نشده است؟
نمی‌دانم، اما گاهی هم پیش آمده نقش منفی در سینما و تلویزیون بازی كرده‌ام و منتقدان هم معتقد بودند كه اتفاقا با نقش هم ارتباط خوبی برقرار كرده‌ام. معمولا انتخاب‌های اول، اساسی می‌شود برای دیگر امتحانات. وقتی بازیگری امتحانش را درست پس می‌دهد، بقیه پیشنهادها هم به این سمت حركت می‌كند.
*خب همین نگاه باعث می‌شود كه بازی‌های بازیگر به سمت كلیشه شدن می‌رود. این مساله باعث نمی‌شود شما هم فكر كنید برچسب كلیشه شدن به شما زده می‌شود؟
در دنیا هم همین طور است. وقتی بازیگری در نقشی خوب ظاهر می‌شود، بقیه پیشنهادها هم در همین مسیر خواهد بود. حال كار بازیگر این است كه متفاوت نقش‌های مثبت یا منفی را بازی كند كه از برچسب كلیشه بودن رها شود. وقتی ما یك شكل بازی كنیم، معلوم است كه درجا می‌زنیم.
*شما چطور؟ آیا درجا می‌زنید؟
من تلاشم را می‌كنم كه این اتفاق برایم نیفتد. چون بزرگ‌ترین سم در مانا شدن، درجا زدن است. ضمن این‌كه باید قبول كنیم كه همیشه چهره‌هایی كه معصوم یا مثبت است برای نقش‌های مثبت خوب نیست. سؤال من این هست مگر همه كلاهبرداران چهره‌های خشن دارند؟
اتفاقا وقتی از شاكیان سؤال پرسیده می‌شود كه چطور به آن آقای كلاهبردار اعتماد كردید، پاسخ می‌دهد كه حرف زدن، رفتار و چهره‌اش به گونه‌ای بود كه اعتماد كرده است. باید این كلیشه را بشكنیم كه كلاهبرداران چهره‌های خشن، صدای زشت و بازی درشت دارند. این اشتباه است. باید از چنین چیزهایی فاصله بگیریم.
دلیل این‌كه ما در كلیشه‌ها باقی ماندیم این است كه در مباحث فرهنگی جرات و سواد ریسك نداریم. به همین دلیل پیشنهادهای تكراری به بازیگران می‌شود.
*پس از سر ناچاری تن به پیشنهادهای تكراری می‌دهید؟
بله. طبیعی است كه از ده كار برای ادامه حیات شغلی‌ام، انتخاب می‌كنم، اما همیشه سعی می‌كنم كه نقش مثبتی كه می‌پذیرم با نقش قبلی‌ام تفاوت داشته باشد.
12jav.net