چه کار کنم که اعتماد به‌ نفس فرزندم زیاد شود؟

دوات آنلاین-برای پرورش روحیه اعتماد به نفس کودکان عوامل بسیاری دخیل‌اند از جمله:

تشویق کودکان توسط بزرگ‌سالان به یکی از بهترین راه‌ها برای تضمین آینده ای روشن برای آن‌هاست. تقریبا کودکان در هر سنی علاقه‌مند بهره گیری مهارت‌های مسوولیت پذیری هستند. با توجه به این امر نه تنها آن‌ها اعتماد به نفس بیشتری به دست می‌آورند بلکه می‌توانند به راحتی و به‌طور موثر با همسالان خود تعامل داشته و بر جامعه و همسالان خود تاثیرگذار باشند. در طول رشد این ویژگی‌ها در توسعه و تکامل کودکان تاثیری طولانی مدت خواهد داشت. مربی و والدین کودک می‌توانند با بکار گیری تکنیک‌های ساده مهارت مسوولیت پذیری در کودکان را تقویت کرده و افزایش دهند.

کودکان و نوجوانان اغلب تحت تاثیر همسالان خود هستند و نظر دیگران برای آن‌ها اهمیت دارد. بسیاری از کودکان از رفتارهای همسالانشان الگو برداری می‌کنند و در جهت همسو‌بودن با آن‌ها گام بر می‌دارند. وظیفه والدین و مربیان این است که با کودک یا دانش آموز خود را در مورد تاثیر پذیری از همسالان صحبت کنند و از بچه‌ها بخواهند با در نظر گرفتن شرایط مختلف رفتارهای مناسبی در مقابل همسالان داشته باشند.

هنگامی که کودکان بتوانند به وضوح و با اطمینان نقطه نظرات و افکار خود را بیان کنند، بیشتر احساس اعتماد به نفس می‌کنند و با مشکلات پیچیده بهتر مقابله می‌کنند. والدین باید براى فرزندانشان فرصت‌ها و موقعیت‌های زیادى به وجود بیاورند تا آن‌ها تمرین کنند و مهارت‌ها و توانایی‌هایشان را گسترش دهند.باید اجازه دهند که بچه‌ها اشتباه کنند و شکست بخورند و سپس به آن‌ها روحیه بدهند تا دست از تلاش برندارند. وقتى بچه‌ها چیزى را که تازه یاد گرفته‌اند به پدر و مادرشان نشان می‌دهند باید با اشتیاق و هیجان به آن‌ها پاسخ داد و زمانى که براى انجام کارى به سختى تلاش می‌کنند یا به موفقیتى می‌رسند، والدین باید به‌عنوان جایزه آن‌ها را تحسین و تشویق کنند.

فرصت‌های خدمات داوطلبانه و اجتماعی برای کودکان ایجاد کنیم. تجربه‌ها یکی از بهترین راه‌حل‌ها برای آموزش مهارت‌ها به کودکان است. مشارکت در کارهای گروهی و فراهم آوردن فرصت‌هایی برای کمک به دیگران بهترین شرایط را برای نهادینه کردن مسوولیت پذیری فراهم می‌کند. تجربه های والدین در توانمند‌سازی کودکان و آموزش آن‌ها برای اینکه چگونه تاثیری مثبت بر دیگران داشته باشند، در این فرآیند موثر است.

درست است که باید روى کارهاى فرزندتان نظارت داشته باشید تا به خودش صدمه اى نزند، ولى براى آن که به بچه ها کمک کنید تا واقعا مهارت جدیدى را یاد بگیرند، نباید بیش از حد دخالت کنید. به آن‌ها این فرصت را بدهید که کارى جدید را امتحان کنند، اشتباه کنند و از اشتباهاتشان درس بگیرند.به‌عنوان مثال اگر فرزند خردسالتان دوست دارد یاد بگیرد که یک ساندویچ کره و مربا درست کند، طرز تهیه را برایش به‌طور کامل توضیح دهید، مواد اولیه را حاضر کنید و به او اجازه دهید که خودش به تنهایى دست به کار شود. ممکن است بگویید اگر همه چیز را به او بسپارم آشپزخانه را کثیف می‌کند. اگر بخواهید با اولین قطره مربا که روى میز آشپزخانه می‌ریزد همه چیز را از دستش بگیرید، هیچ‌وقت یاد نمی‌گیرد چطور ساندویچ درست کند. از هرگونه انتقادى که موجب دلسرد شدن او می‌شود بپرهیزید. اگر کمى صبر داشته باشید و بتوانید کثیفی آشپزخانه و زمانى که طول می‌کشد تا فرزندتان ساندویچ درست کردن را یاد بگیرد، تحمل کنید، نتیجه ارزشمندى خواهید گرفت.

استعدادهای فردی کودکان را پرورش دهیم و آن‌ها را برای مشارکت تشویق کنیم. هر کودکی استعداد بالقوه برای مهارت‌های مسوولیت پذیری دارد، اما مهارت همه کودکان به یک شیوه پرورش نمی‌یابد. به علایق خاص، احساسات و توانایی کودکان توجه کنیم. کودک ممکن است یک ورزشکار با استعداد یا ماهر در نقاشی و طراحی باشد. برای بچه‌ها راه‌هایی پیدا کنیم که این مهارت را در گروه افزایش دهند، این امر به ترویج کار گروهی و مهارت‌های اجتماعی کمک می‌کند.

منبع: آرمان