چرا همیشه نگران هستیم و راه چاره چیست؟

دوات آنلاین-از رایج‌ترین آسیب‌های نگرانی بیش از حد، این است که شما را ناراحت می‌کند، خواب را از چشمان تان می‌گیرد و نمی‌گذارد افکار بدبینانه را از ذهن خود بیرون کنید. در ادامه به راهبرد‌هایی می‌پردازیم که نه تنها در کاهش نگرانی‌های شما ناموفق اند بلکه نگرانی تان را بیشتر می‌کنند.

احتمالا شنیده باشید که توقف فکر، روشی برای رهایی از شر افکار ناخواسته و مزاحم است بنابراین هر وقت نگران می‌شوید یا افکار مزاحم و ناخواسته دارید، سعی می‌کنید با ضربه زدن روی میز یا گفتن «بس کن دیگه» از شر این افکار خلاص شوید، اما جالب است بدانید که این روش نه تنها مؤثر نیست، بلکه به بازگشت افکار منجر می‌شود و در درازمدت، اوضاع و احوال ذهنی را بدتر می‌کند. پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد تلاش برای سرکوبی افکار، خطور این افکار را بعد از فرونشاندن آن افزایش می‌دهد.

زمانی که درباره نگرانی‌های خود اطلاعات جمع می‌کنید، ممکن است انتخاب و تفسیر آنها را براساس سوگیری انجام دهید؛ به طور مثال با خود بگویید: «باید اطلاعات بیشتری جمع آوری کنم، این اطلاعات کافی نیست.» به همین دلیل، این اطلاعات نه تنها مفید نیست بلکه باعث گمراهی و سردرگمی هم می‌شود؛ چون دایم در جست و جوی اطلاعاتی برای تایید افکار منفی خود هستید یا ممکن است خطرات و تهدید‌های پیش رو را بیشتر برآورد کنید یا اطلاعات و اتفاقات بی ربط را به هم ربط دهید.

منظور از رفتار‌های ایمنی بخش، کار‌هایی است که به طور موقت، موجب احساس آرامش و امنیت می‌شود؛ مانند گذاشتن دست روی میز هنگام سخنرانی به علت اینکه دیگران متوجه لرزش دستتان نشوند. ممکن است خودتان متوجه این گونه رفتار‌ها نباشید مگر اینکه کسی به شما بگوید. این رفتار‌ها موجب افزایش ترس و نگرانی می‌شود، چون این باور را در شما تقویت می‌کند که بدون این رفتارها، نمی‌توانید از پس مشکل برآیید و در نتیجه اضطراب و نگرانی درباره موقعیت همچنان در ذهن شما باقی می‌ماند.

وارسی، رفتاری اجبارگونه برای کاهش اضطراب است. زیربنای این رفتار، افکار وسواسی یا نگران اندیشی است؛ برای مثال، فردی که نگران خراب شدن خودروی خود است، برای اینکه خیالش راحت شود، مدام موتور آن را وارسی می‌کند و به صدایش گوش می‌دهد، اما فقط تا حدود یک ساعت آرامش دارد و دوباره رفتارش را تکرار می‌کند. اضطراب، صرف وقت و انرژی از پیامد‌های وارسی است.

اگر نگران تحویل نگرفتن خود در مهمانی باشید، ممکن است از رفتن به آن خودداری کنید. اگر نگران ابتلا به بیماری باشید با مراجعه نکردن به دکتر، از اضطراب فرار می‌کنید. در واقع اجتناب یا فرار باعث کاهش نگرانی یا اضطراب شما می‌شود، اما این باور را هم در شما تقویت می‌کند که ناتوان یا بی کفایت هستید. این رفتار ممکن است در آینده با افزایش نگرانی و اضطراب نیز همراه باشد بنابراین به شما فرصت مقابله درست با نگرانی را نمی‌دهد.

به طور معمول به ذهن بیشتر افراد افکار ناراحت کننده خطور می‌کند. افراد نگران، درباره این افکار چند مشکل دارند، وجود آنها را نشانه از دست دادن کنترل می‌دانند، از وجود آنها ناراحت می‌شوند. تلاش برای بیرون راندن این افکار از ذهن فقط باعث افزایش نگرانی می‌شود. راه حل ساده‌تر این است که این افکار را طبیعی بدانیم و کنترل کنیم.

ممکن است نگران ظاهر، حرف‌ها و مکالمه خود در حضور دیگران باشید یا اینکه نگرانید دیگران متوجه اضطراب یا ضعف‌های شما شوند؛ در نتیجه درباره شما قضاوت‌های منفی بکنند. ممکن است این فکر به ذهنتان خطور کند: «اگر نتوانم با حرف‌ها و کارهایم دیگران را تحت تاثیر قرار دهم، آنها مرا دست کم می‌گیرند» بنابراین با این اعتقاد که باید همیشه دیگران را تحت تاثیر قرار دهید، مدام در این گمان بسر می‌برید که مورد قضاوت بی رحمانه آنها هستید، از این رو باید همواره نگران باشید و مطابق سلیقه آنها عمل کنید.

منبع: آرمان