دختری 16 ساله‌ام که آبرویم جلوی فامیل رفته است

دوات آنلاین-یکی از خوانندگان خراسان پرسیده است: دختری 16 ساله هستم. آبرویم جلوی فامیل رفته است. دیگر هیچ کس به من اعتماد ندارد. من از این موضوع به شدت ناراحتم و بعضی اوقات برای رهایی از این بی آبرویی به خودکشی فکر می کنم. من جلوی چشم فامیل نابود شدم. آن ها فهمیدند من با پسری در ارتباطم و حالا من دیگر نمی توانم در چشم آن ها نگاه کنم.  من فقط می خواهم خودم را به آن ها ثابت کنم و بگویم بد نیستم. کمکم کنید. خسته ام.

ریحانه نوذریان، کارشناس ارشد روان شناسی و واقعیت درمانگر جواب داده است: اول از همه، بابت این که در چنین شرایط سخت و پرفشاری  قرار دارید،  متاسفم. خیلی سخت است که فکر کنید هیچ فردی به شما اعتماد ندارد یا فکر کنید که نمی توانید در چشم دیگران نگاه کنید. از دست دادن اعتماد خانواده و البته پیامدهای بعدی آن، اتفاق خوبی نیست ولی به معنای این هم نیست که امکان جبران نداشته باشید و غیر قابل اصلاح باشد. لطفا برای دقایقی با ما همراه باشید.

ارزشمندی انسان را باور کنید

می خواهم این نکته را بدانید که شما به عنوان یک انسان، بسیار ارزشمند هستید و این که اشتباهی مرتکب شده اید که باعث ایجاد ناراحتی در اطرافیان شده است، چیزی از ارزشمندی شما به عنوان انسان کم نمی کند. متوجه این موضوع باشید اگر شما متاسفانه کاری انجام داده اید که با توجه به ارزش های فرهنگی و خانوادگی شما درست نبوده، شما یک اشتباه کرده اید نه بیشتر و این باعث بی ارزش شدن شما به صورت کلی نمی شود. زندگی هدیه بسیار ارزشمندی است که خداوند به بندگانش عطا کرده و هیچ اشتباهی، توان برابری با این هدیه را ندارد که کسی بخواهد خودش را با خودکشی از این لطف محروم کند. بنابراین به جای این که به افکار نامناسبی همچون خودکشی فکر کنید، دنبال راهی برای جبران اشتباهات و کسب مجدد اعتماد خانواده تان باشید.

پیامدهای رفتارهای اشتباه تان را بپذیرید

همه ما انسان ها با نیازهایی به دنیا آمده ایم و تمام رفتارهای ما در راستای رفع یک یا چند نیاز از نیازهای ماست. ما زمانی احساس خشنودی داریم که بتوانیم نیازهای مان را به صورت

واقع بینانه و مسئولانه برآورده کنیم. هر رفتار ما می تواند پیامدهایی در پی داشته باشد. اگر زمانی فرد رفتاری را انتخاب کرد که براساس معیارها و ارزش های جامعه یا خانواده رفتار مناسب و مسئولانه ای نباشد، ناگزیر است که پیامدهای آن را هم بپذیرد و در جهت جبران آن برآید. حتما در این حالت سختی ها و ناراحتی هایی هم به وجود می آید که جزئی از زندگی است ولی نکته اساسی این است که نه خوشی همیشگی است و نه ناراحتی.

ارتباط تان با آن پسر را قطع کردید؟!

امیدوارم حالا که متوجه شرایط جدیدتان شده اید، ارتباط تان را به طور کامل با فرد مقابل قطع کرده باشید. اولین قدم برای جبران یک اشتباه، خاتمه دادن به انجام اشتباه است. با پدر و مادرتان صحبت کنید و همین توضیحاتی را که برای ما فرستادید، به آن ها بگویید. کسب اعتماد والدین، با صبر و تکرار نشدن اشتباه به دست می آید. با این حال، به نظر می رسد با توجه به فشاری که احساس می کنید و افکاری که در سر دارید، احتیاج به کمک حرفه ای دارید. اگر می توانید از مشاور مدرسه کمک بگیرید یا با یکی از همکاران روان شناس یا مشاور صحبت کنید. در نهایت از شما می خواهم که با خودتان مهربان تر باشید و یادتان باشد که شما و دیگر نوجوانان سرمایه های ایران هستید و تک تک شما برای کشور و خانواده های تان ارزشمندید.