شعری از بوستان سعدی/ مها زورمندی مکن با کهان

دوات آنلاین-شعری از باب اول بوستان سعدی را بخوانید:

مها زورمندی مکن با کهان/ که بر یک نمط می‌نماند جهان

سر پنجهٔ ناتوان بر مپیچ/ که گر دست یابد برآیی به هیچ

عدو را به کوچک نباید شمرد/ که کوه کلان دیدم از سنگ خرد

نبینی که چون با هم آیند مور/ ز شیران جنگی برآرند شور

نه موری که مویی کز آن کمتر است/ چو پر شد ز زنجیر محکمتر است

مبر گفتمت پای مردم ز جای/ که عاجز شوی گر درآ یی ز پای

دل دوستان جمع بهتر که گنج/ خزینه تهی به که مردم به رنج

مینداز در پای کار کسی/ که افتد که در پایش افتی بسی

تحمل کن ای ناتوان از قوی/ که روزی تواناتر از وی شوی

به همت برآر از ستیهنده شور/ که بازوی همت به از دست زور

لب خشک مظلوم را گو بخند/ که دندان ظالم بخواهند کند

به بانگ دهل خواجه بیدار گشت/ چه داند شب پاسبان چون گذشت؟

خورد کاروانی غم بار خویش/ نسوزد دلش بر خر پشت ریش

گرفتم کز افتادگان نیستی/ چو افتاده بینی چرا نیستی؟

بر اینت بگویم یکی سرگذشت/ که سستی بود زین سخن درگذشت