شعری از بوستان سعدی/ جوینی که از سعی بازو خورم

دوات آنلاین-شعری از باب ششم بوستان سعدی را درباره قناعت بخوانید:

یکی نان خورش جز پیازی نداشت/ چو دیگر کسان برگ و سازی نداشت

کسی گفتش ای سغبه* خاکسار/ برو طبخی از خوان یغما بیار

بخواه و مدار ای پسر شرم و باک/ که مقطوع روزی بود شرمناک

قبا بست و چابک نوردید دست/ قبایش دریدند و دستش شکست

همی گفت و بر خویشتن می‌گریست/ که مر خویشتن کرده را چاره چیست؟

بلا جوی باشد گرفتار آز/ من و خانه من بعد و نان و پیاز

جوینی** که از سعی بازو خورم/ به از میده*** بر خوان اهل کرم

چه دلتنگ خفت آن فرومایه دوش/ که بر سفره دیگران داشت گوش

معنی کلمات ستاره دار

* سغبه به معنای فریب خورده است.

** جوین نان جو است.

***میده نانی است که از آرد گندم طبخ شود.