اسفندیار فهمید شاه قصد دارد او را از تاج ‌و تخت دور کند ولی با همه این‌ها پذیرفت و گفت: من به سیستان می‌روم و به دستور تو عمل می‌کنم اما اگر کار من بد باشد خداوند در روز قیامت از تو سؤال می‌کند.

آن روز كه من در بند بودم و برادران نامدارم در بزم، آيا هيچ از من درمانده به ياد آوردند؟ اكنون از كين خواهي چه سود؟

چون گشتاسپ حاكم شد و بر تخت نشست، تاج بر سر نهاد و گفت: شاهي يزدان پرست هستم و ايزد پاك اين تاج را بر سر من گذارده است تا مردم را به سوي او راهنما باشم و بدان را به راه راست رانده و به دين خداي درآورم.

لهراسپ دانست كه آن دلاور كسي جز فرزندش گشتاسپ نيست. پس قالوس را با هداياي فراوان بازگرداند و به قيصر پيام داد كه:«من آماده نبردم.»

قيصر تازه دانست كه ستمي بر گشتاسپ و كتايون رفته است و سوار بر اسب به پوزش نزد كتايون آمد و دختر خود را دربر گرفت و از او و شوهرش دلجويي كرد و آنها را به قصر باز آورد و چهل خادم به خدمتشان گمارد.

كتايون دختر بزرگ شبي در خواب خود جوان بيگانه اي را ديده بود كه با قدي چون سرو و رويي چون ماه در انجمن نشسته و خودش دست گل را به او مي پذيرد و كتايون همان زمان دل به آن جوان رويايي سپرده بود.

لهراسپ دو فرزند برومند داشت. يكي گشتاسپ نام و ديگري زرير كه هر دو نيز كارآمد و شايسته پادشاهي بودند ولي لهراسپ به دو شاهزاده سرافراز ديگر مهر مي ورزيد كه از نوادگان كاوس بودند و از اين جهت دل گشتاسپ از كار پدر آزرده و ناشاد بود تا آنكه روزي شاه با گروهي از بزرگان و سران لشكر به بزم نشسته بود.