دنیـا مدنی درباره مادرش می گوید:«مادر، بودنت مثل پا گذاشتن روی زمین بعد از بازی چرخ و فلکه، اون بالا تو هر چرخش هزاربار تو دلت خالی میشه و پات که میرسه زمین انگار دلت آروم میگیره. حضور شما تو روزگار من هم این حال رو داره، چرخ میخورم تو فلک اما دلم قرصه که هستی.»