طالقان در دوران اسماعیلیان نیز شهرت بسیار داشت و نبردهای سختی میان اسماعیلیان و سلجوقی‌ها و در همان دوره مرعشیان و مغولان در این نقطه از كشور درگرفت.

مانند هر غذای ایرانی دیگری، ابتدا باید پیازداغ تهیه شود. پیازداغ مرجوخورش، كمی متفاوت است.

از آنجا كه طالقانی‌ها به سیب‌زمینی خیلی علاقه دارند و تقریبا در همه غذاهایشان هم از آن استفاده می‌كنند، در خوراك لوبیا پیله هم سیب‌زمینی استفاده می‌شود.

این تركیب رنگی و انتخاب شاید به خاطر مجاورت روستاهای طالقان با كوهستان‌ها و نزدیكی به شهرهای شمالی كشور كه اغلب غذاهایی با سبزی و سیر فراوان درست می‌كنند، باشد.

مقصد این هفته ما مسیر مالروی قدیمی و تاریخی طالقان به کلاردشت است که بسیار بکر و زیباست. چشم اندازهای این مسیر بسیار حیرت انگیز هستند. ساختارهای سنگ ها، صخره‌های بلند، یخچال های طبیعی، دریاچه حصارچال و کوه‌های منطقه علم کوه دومین و سرسخت‌ترین قله ایران که در البرز غربی قرار دارند از جمله زیبایی‌های این منطقه هستند. معدن گرانیتی در روستای پراچان که در طالقان بالا واقع شده، شروع کوهپیمایی ما است.

وقتی آن بالا ایستاده‌ای تمام طالقان زیر پایت است. انگار همه جا را با لایه‌ای سبز پوشانده‌اند. تا افق روستاهای مختلف را می‌بینی، با آن سقف‌های شیروانی رنگی‌رنگی‌شان. آنقدر زیبا است که انگار تابلو نقاشی تماشا می‌کنی.

گزارش تصویری آرزو اسدیان را از سفر به طالقان ببینید:

در فواصل بین کوه های طالقان روستاهای متعدد و مزارع نسبتا هموار وجود دارد که طالقان را به لحاظ طبیعی از جلوه های چندگانه ای از زیبایی های توام با دشت و کوه بهره مند می سازد