گشت‌وگذار در ارتفاعات طالقان

دوات آنلاین-آرزو اسدیان، دختر کوهنوردی که هر هفته از سفرش به یکی از ارتفاعات ایران برای ما گزارش می‌دهد این هفته یاداشتی را درباره مسیر تاریخی طاقان به کلاردشت نوشته است:

مقصد این هفته ما مسیر مالروی قدیمی و تاریخی طالقان به کلاردشت است که  بسیار بکر و زیباست. چشم اندازهای این مسیر بسیار حیرت انگیز هستند. ساختارهای سنگ ها، صخره‌های بلند، یخچال های طبیعی، دریاچه حصارچال و کوه‌های منطقه علم کوه دومین و سرسخت‌ترین قله ایران که در البرز غربی قرار دارند از جمله زیبایی‌های این منطقه هستند. معدن گرانیتی در روستای پراچان که در طالقان بالا واقع شده، شروع کوهپیمایی ما است.

برای رسیدن به روستای پراچان از تهران به اتوبان تهران-قزوین وارد می شویم و بعد از خروجی طالقان به مرکز طالقان بنام شهرک رسیده و از شهرک به سمت طالقان بالا ادامه مسیر می‌دهیم وسپس به روستای پراچان که در 180 کلیومتری تهران واقع شده است می رسیم.

جاده پراچان تا معدن گرانیتی خاکی است بنابراین ادامه راه را باید با ماشین دو دیفرانسیل طی کنیم.

پنجشنبه صبح ساعت 5:15 از تهران به سمت روستای پراچان حرکت می کنیم. حدود ساعت 8:30 به روستای پراچان می رسیم. صبحانه را در کنار رودخانه پر آب پراچان در حالیکه پرنده ها آواز می خوانند می خوریم. یکی از اهالی روستا قرار است وسایل ما را در این سفر با قاطرش حمل کند.

ساعت 11 کوهپیمایی ما از معدن گرانیتی شروع می شود. در طول مسیر چشمه های زیادی دیده می شود. کسی که وسایل ما را با قاطرش حمل می کند تقریبا با ما همراه است. بعد از 2 ساعت کوهپیمایی به صخره‌ای بسیار دیدنی می رسیم که دروازه نام دارد. ساعت  15 قدم به مرتع زیبای دمچه می گذاریم و ناهار را در این فضای دل انگیز می خوریم. ساعت 16 به سمت محل شب‌مانی که گردنه هزار چم است حرکت می کنیم.

قرار است فردا صبح قله لشگرک بزرگ و در صورت امکان قله گردونکوه را صعود کنیم. بنابراین در آخرین چشمه بین راه‌مان آب برمی‌داریم. بعد از ناهار،  ما از قاطرچی سبقت گرفتیم این اولین باری بود که سرعت قاطرچی از ما کمتر بود. یکی از افراد گروه برای اطمینان، قاطرچی را همراهی می کرد.

حدود ساعت 18:15 به ارتفاع 4000 متر رسیده بودیم که ناگهان همراه‌مان با سوت هشدار به ما اطلاع داد باید قبل از گردنه کمپ را برپا کنیم. متاسفانه قاطرچی قادر به صعود بیشتر نبود. باوجود قول و قراری که گذاشته بودیم مجبور شدیم به طور اضطراری کمپ خود را زیر گردنه برپا کنیم.

با توجه به تغییراتی که در برنامه پیش آمد از صعود به قله گردونکوه صرفنظر کردیم. روز جمعه ساعت 10 صبح بعد از جمع کردن وسایل و صرف صبحانه به سمت قله لشگرک بزرگ به ارتفاع 4256 متر کوهپیمایی را آغاز می کنیم. هر چه ارتفاع می‌گیریم میزان برفچال های منطقه زیادتر می‌‌شود. انگار اینجا هیچ وقت تابستان نمی شود. هوا بسیار خنک ومطبوع است،

سرخوش و سرحال به مسیرمان ادامه می دهیم. ساعت 10:45 به گردنه می رسیم ، مناظر از روی گردنه مبهوت کننده هستند. دریاچه فیروزه ای رنگ حصارچال و قله با ابهت علم کوه رخ می نمایند. از این نقطه  تمام دشت حصارچال قابل مشاهده است. حتی کمپ کوهنوردانی که برای صعود قله علم کوه آمده بودند به وضوح دیده می شدند. قله های مرتفع گردونکوه، مناره، ستاره، خرسان جنوبی، خرسان شمالی و علم کوه که در قلب البرز غربی قرار دارند فضایی عجیب و غیر قابل توصیف را در منطقه ایجاد کرده اند.

بعد ازاستراحتی کوتاه راه را به سمت قله لشگرک بزرگ ادامه می دهیم و ساعت 11:30 روی ستیغ این کوه مرتفع قرار می‌گیریم. قله زرین کوه ، روستای دشت دلیر و کل منطقه تخت سلیمان دیده می شود. مناظر حیرت انگیز همه را به وجد آورده است. انگار این هدیه ای است که بعد از دو روز کوهپیمایی سنگین به ما داده شده بود. از روی قله به سمت دریاچه حصارچال که مثل نگین فیروزه ای در دشت حصار چال برق می‌زد حرکت می‌کنیم.

بالای دریاچه، یخچال دائمی هزار چم قرار دارد. در کنار دریاچه برفچال های بزرگی نیز دیده می شود. آب دریاچه بسیار سرد  است. سه نفر از اعضای تیم وارد دریاچه می شوند ولی به دلیل سرمای زیاد آن نمی توانند مدت زیادی را در آب بمانند.

بعد از یک ساعت استراحت با عبور از برفچال ها، خود را به دشت حصارچال می‌رسانیم و حدود ساعت 16 به تنگ گلو می رسیم. جاده از تنگ گلو تا ونداربن، قرارگاه فدراسیون کوهنوردی، خاکی است و ماشین دو دیفرانسیل لازم است. در طول مسیر آنتن دهی موبایل وجود ندارد.