نظر علی مسعودی معروف به علی مشهدی درباره خنداننده شو

دوات آنلاین-علی مسعودی بازیگر و نویسنده سریال های کمدی چون: تنهایی لیلا، بزنگاه، سه در جهار و لیسانسه ها که این اواخر سریال «آرماندو» را در شبکه یک داشت، این روزها سخت مشغول نگارش یک سریال است.

 او همچنین سریال «سفر در خانه» را در شبکه نسیم دارد. او در گفت و گو با بانی فیلم درباره سریال «آخر خط» گفت: مدتی است نگارش فیلمنامه سریال را به پایان رسانده ام. این سریال یک کار کمدی است و داستان دو پسرخاله است که بسیار شرورند و خانواده ها از دست این دو نفر به ستوه آمده اند. البته هنوز کارگردان آن مشخص نشده است.

وی همچنین افزود: ممکن است خودم هم به عنوان بازیگر در سریال بازی کنم. البته هنوز که چیزی مشخص نیست.

مسعودی که مدتی هم در برنامه «خندوانه» به عنوان کمدین استندآپ می کرد، در این باره بیان کرد: من در فصل دوم به رامبد گفتم که دیگر نمی آیم. چون به اندازه کافی دیده شدم و فکر می کنم بهتر است جوانان دیگری وارد این عرصه شوند. اما قبول نکرد و یک فصل دیگر هم با آنها همکاری می کردم. تا اینکه «خنداننده شو» شروع شد. به نظرم کافی بود و دیگر نباید ادامه می دادم. به همین دلیل آخرین اجرای من مربوط به یک سال و اندی پیش بود.

وی درباره «خنداننده شو» نیز عنوان کرد: به نظرم خیلی بچه های با استعدادی در این برنامه حضور پیدا کردند. اتفاقا من خیلی روی این برنامه تعصب دارم و به شدت دوستش دارم. چون باعث موفقیت و دیده شدن من بود. مادرم خیلی خوشحال می شد من را در این برنامه می دید و این برای من خیلی با ارزش است.

این نویسنده و بازیگر درباره حواشی ای که برای رامبد جوان و برنامه اش چندی پیش به وجود آمد هم اظهار داشت: اگر منظورتان بحث آقای فرح بخش است، باید بگویم که بسیار مرد خوبی است. اما وقتی عصبانی می شود، باید به جای اینکه دوربین را بردارد و از خودش فیلم بگیرد، باید گوشی را بردارد و حرف بزند. بنابراین فکر می کنم که این اتفاقات خوب نیست. من هر دو این عزیزان را می شناسم و می دانم که آدم های خوب و دوست داشتنی هستند. من فکر می کنم زمانی که چنین مشکلاتی به وجود می آید، باید رو در رو و با صحبت کردن آنها را حل کرد. نه اینکه به فضای مجازی کشاند. آقای احمدی را هم می شناسم که چقدر برای «خندوانه» زحمت می کشد. اما مطمئن باشید که این دوستان با هم دشمنی ندارند و ممکن است با هم کار هم بکنند. بنابراین این چیزها را خیلی نباید مردم جدی بگیرند.

مسعودی همچنین درباره حضورش در «آرماندو» و همکاری با این گروه هم گفت: من که خودم را هیچ وقت بازیگر نمی دانم. اما دوستان و حتی همکاران رسانه ای شما هم لطف داشتند و گفتند که خیلی خوب بازی کردم و خوشحالم که توانستم از پس این کار به خوبی بربیایم. البته من همه جا گفتم که شغل اول و اصلی من نویسندگی است و هیچ گاه خودم را بازیگر نمی دانم. اما گاهی هم پیش می آید و بازی می کنم. به هر حال تجربه خوبی بود. هم نقش مشتری در این سریال و هم همکاری با این گروه و به خصوص کارگردان سریال. ضمن اینکه به عنوان بازیگر خودم را در اختیار کارگردان گذاشتم و سعی نکردم پیشنهادی در این زمینه بدهم و یا دخالتی کنم. البته اغلب بازیگران این سریال دوستان چندین ساله من بودند و از این نظر فضای خوب و صمیمانه ای در کار حاکم بود.

وی ادامه داد: فکر می کنم شبیه کاراکتر پسرخاله این نقش را بازی کردم. البته خیلی از دوستان لطف داشتند و به خاطر اینکه شبیه نقش های دیگری نبود که تا به حال بازی کردم، استقبال کردند. خوشحالم که کار دیده شده و مردم دنبال کردند. چون این را از برخوردهایی که با مردم داشتم، متوجه شدم.

وی در ادامه با اشاره به متفاوت بودن طنز این مجموعه و اینکه چقدر چنین سریال هایی باید در تلویزیون ساخته شوند هم اظهار داشت: به هر حال کار متفاوتی بود و من هم دوست داشتم. من فکر می کنم که خنداندن مردم خیلی کار سختی است. به خصوص در شرایطی که این روزها وجود دارد. بنابراین به نظر من تلویزیون نیاز دارد به قصه های روان تری مثل کارهای رضا عطاران. بنابراین جای چنین کارهایی در تلویزیون خالی است. اگر دقت کنید حتی بازپخش سریال های عطاران هم مورد توجه قرار می گیرد و مردم با آن ارتباط برقرار می کنند. بنابراین اگر قرار باشد کارهای طنز بسازیم، به دلیل شرایط جامعه باید به این سمت و سو بیشتر برویم.

مسعودی افزود: بیننده امروز حوصله ندارد پای تلویزیون بنشیند و طنزهایی را ببیند که او را به تفکر وا می دارد. کارهایی را دوست دارد ببیند که مثل سریال های عطاران ما به ازای آن را در اطرافش دیده باشد و بتواند با آن ارتباط برقرار کند. از این رو نظر شخصی من این است که الان جامعه ما با چنین کارهایی بیشتر ارتباط برقرار می کند.

این نویسنده در تکمیل گفته هایش بیان کرد: کارهایی که در گذشته سعید آقاخانی می ساخت هم خیلی خوب می توانست با مخاطب ارتباط برقرار کند. البته تاکید می کنم سریال هایی که در گذشته می ساخت. چون من که از سریال «بیمار استاندارد» چیزی نفهمیدم.

البته چیزی مد شده که هر کاری که کسی از آن سر نمی آورد عنوان فاخر را روی آن می گذارند. به هر حال مخاطب دوست دارد که باز هم کارهایی را ببیند که در سال های قبل می دید و از دیدنش لذت می برد.