ارفع‌کوه؛ صعود به اوج زیبایی

دوات آنلاین-کوهستانی زیبا در منطقه سوادکوه، یکی از شرقی‌ترین قلل البرز مرکزی با ارتفاع 2هزار و 700 متر. اینها مشخصات ارفع‌کوه است. آرزو اسدیان، دختر کوهنورد و تورلیدر، این منطقه را برای سفر شاد معرفی کرده است. یادداشت او را بخوانید:

بالای قله ایستاده بودم و به زیر پایم نگاه می‌کردم. بهتم برده بود. این همه زیبایی؟ واقعا هیچ‌جور نمی‌توانم احساسم را در آن لحظات توصیف کنم جز این‌که بگویم مبهوت شده بود و هیجان تمام وجودم را گرفته بود.

سفر به این منطقه کوهستانی را باید از روستای ارفع‌ده شروع کنی؛ روستایی در 180 کیلومتری تهران از توابع بخش مرکزی شهرستان سوادکوه در استان مازندران. مردم این روستا به زبان مازندرانی صحبت می‌کنند و شغل اصلی‌شان کشاورزی است.ٰ گندم و جو دیم می‌کارند و باغ‌های گردو دارند البته دامداری هم می‌کنند. در همین جا قبل از هر کاری باید راهنما بگیری. صعود به ارفع‌کوه بدون راهنما خطایی بزرگ است. احتمال دارد در جنگل‌های انبوه گم شوی یا در پرتگاه‌ها و روی صخره‌ها حادثه‌ای برایت پیش بیاید.

صعود را که شروع می‌کنی باید بدانی سه تا چهار ساعت راه در پیش داری؛ مسیری زیبا. مسیری که صخره‌های بلند و جنگل‌های هیرکانی از آن منظره‌ای خیره‌کننده و وصف‌ناشدنی ساخته است. محو منظره می‌شوی. نفس عمیق می‌کشی و از هوا لذت می‌بری. البته به‌شرط این‌که بادگیر و لباس ضدآب را فراموش نکرده باشی. چون بارندگی در این منطقه زیاد است. غیر از لباس ضدآب و بادگیر به تجهیزات خاص دیگری نیاز نداری.

برای صعود به ارفع‌کوه مسیرهای مختلفی وجود دارد که هرکدام جاذبه‌های خاص خودش را دارد. دو مسیر طرفداران بیشتری دارد. یکی از آنها که مسیری طولانی‌تر است از کنار چشمه پراو می‌گذرد. چشمه پروا، چشمه‌ای پرآب است که از دل زمین می‌جوشد. ماندن در کنار آن و تماشا و گوش‌دادن به صدای آب واقعا دلپذیر است. برای صعود عجله نکن. کمی کنار چشمه بمان و لذت ببر و از خوراکی‌هایی که همراه آورده‌ای استفاده کن . چون مسیر طولانی است و احتمال دارد انرژی‌ات تمام شود بهتر است مواد قندی و آجیل همراه داشته باشی البته آب هم ضروری است.

اگر مسیر دوم را انتخاب کرده باشی باز هم از کنار چشمه‌ای دیگر می‌گذری که فقط یک ساعت تا قله فاصله دارد. آنجا کمی استراحت کن و از نشستن کنار چشمه‌ای که درست زیر قله استُ تا می‌توانی لذت ببر.

حالا دوباره حرکت می‌کنی. سختی راه به زیبایی و لذتش می‌ارزد. هر چه پیش‌تر می‌روی بیشتر جذب منظره می‌شوی و ناگهان خود را در چند متری قله می‌بینی. هیجان‌زده‌ای. هم به‌خاطر صعودی موفقیت‌آمیز و هم به‌خاطر طبیعت و هوا. گام‌هایت را بااحتیاط بردار و مراقب باش. شاید تا حالا مه غلیظ شده باشد و راه‌رفتن دشوار اما همین هم هیجان خاص خودش را دارد. بالای قله پناهگاهی منتظر تو است. پناهگاهی به 10 نفر ظرفیت که کف آن را موکت کرده‌اند و یک بخاری چوبی هم دارد. بعد از این‌که از نوک قله اطراف را برانداز کردی و غرق در خوشی شدی، می‌توانی به پناهگاه بروی و خودت را گرم کنی تا آماده برگشت شوی.

برمی‌گردی اما خاطره ارفع‌کوه هنوز همراه‌ات است. آن مناظر برای همیشه در خاطرت ثبت می‌شود. شاید حتی هوس کنی دوباره به آنجا بروی اما یادت باشد برای صعود به ارفع‌کوه بهار یا پاییز را انتخاب کنی. چون تابستان هوا خیلی گرم و شرجی است و زمستان هم هرچند زیبا است اما به‌شدت سرد.

قبل از این‌که این صفحه را ببندی عکس‌های پایین را هم ببین.