چاپ نقش کاشی یا ستون تخت جمشید روی لباس مدایرانی نیست

دوات آنلاین-چند روز پیش معصومه ابتکار، معاون امور زنان پیشنهاد داده بود لباس‌های سنتی که رنگ‌های شاد دارند، میان دختران ترویج داده شود اما یک طراح باسابقه لباس معتقد است لباس‌های سنتی و قومی زمانی می‌تواند وارد چرخه پوشش مردم شود که به‌روز شده باشد و بتواند جایگاه اجتماعی و هویت فرد را حفظ کند.

 شادی پرند هنرمند و طراح لباس درباره این‌که چطور می‌توان لباس‌های سنتی را که رنگ‌های شادی هم دارد وارد چرخه پوشش مردم امروزی در ایران کرد، به دوات آنلاین  گفت: لباس‌های سنتی که بسیار زیبا و فاخر  و نماد هویت ایرانی و پوشش ایران قدیم است جایگاه ویژه‌ای دارد اما باید بدانیم هرچند این لباس‌های زیبا و چشم‌نواز را دوست داریم اما تا زمانی که آنها را به‌روز نکنیم و با زمانه متوازن نکنیم وارد چرخه پوشش مردم نمی‌شود.

وی گفت: لباس نمادی از هویت، جایگاه اجتماعی، شخصیت  و موقعیت اجتماعی افراد است و مردم لباسی را انتخاب می‌کنند که بتواند خلاصه‌ای از واقعیت آنها باشد اینکه ما توقع داشته‌ باشیم مردم که هرکدام شغل و موقعیت خاص خود را دارند از این لباس‌ها (سنتی) استفاده کنند، چندان منطقی نیست.این طراح مد و لباس با بیان اینکه در حال حاضر اگر فردی با لباس سنتی در خیابان راه برود همه به او نگاه می‌کنند و زندگی اجتماعی‌اش مختل می‌شود، گفت: هر لباسی را باید با توجه به جغرافیا، فرهنگ جامعه و موقعیت اجتماعی هر فردی انتخاب کرد و ارائه داد. باید توجه داشته‌ باشیم این لباس‌های زیبای سنتی که در ایران است هرکدام دارای هویت و  تاریخچه‌ای است. نکته اینجاست که ما باید ابتدا فرهنگ غنی کشور خودمان را بشناسیم ،نما نشانه‌ها را بدانیم، سلیقه مردم را بشناسیم و بعد لباسی در خور مردم تهیه کنیم. اگر طراحان مد در ایران فرهنگ کشور را بدانند، ادبیات و تاریخ بخوانند و عمیق به ماجرا نگاه کنند و خلاقیت به خرج دهند در این صورت  قطعا می‌توانیم لباس‌هایی طراحی کنیم که نه تنها مورد اقبال مردم ایران خواهد بود و بازتاب خوبی خواهد داشت بلکه آن موقع می‌توانیم در صنعت مد دنیا هم حرفی برای گفتن داشته‌ باشیم و با برندهای بزرگ رقابت کنیم.

پرند ضمن انتقاد از استفاده کور‌کورانه از اجناس برندهای مطرح دنیا گفت: متاسفانه بسیاری از ما برای اینکه خودمان را متفاوت کنیم یا جایگاه اجتماعی خود را نشان دهیم از تولیدات برندهای خارجی استفاده می‌کنیم که البته اکثر آنها هم تقلبی هستند بعد می‌بینیم که فرد هر تکه از لباس‌اش از یک برند است و تبدیل به ویترین برندهای خارجی شده‌ است و هویتی برای خود ندارد. این تقلید‌های کورکورانه بسیار بد است و شخصیت و هویت افراد را از بین می‌رود. همین مقدار که من نسبت به تقلید از برندهای خارجی انتقاد دارم نسبت به تقلید کورکورانه از نمادهای لباس‌های ایرانی هم انتقاد دارم این تقلیدهای کورکورانه نمی‌تواند ما را به جایی برساند و به انسانی عمیق و با دانش تبدیل کند که فرهنگ و تاریخ خود را می‌شناسد و می‌داند در لباس‌اش از چه استفاده کرده‌اند و چرا استفاده کرده‌اند .

این هنرمند به تجارت پارچه در ایران در دوره صفویه اشاره کرد و گفت: در زمان صفویه تجارت پارچه در ایران به اندازه‌ای که در حال حاضر نفت برای ما درآمدزا است و کالای استراتژیک محسوب می‌شود، یک تجارت استراتژیک بود بنابراین ما سابقه تاریخی طراحی پارچه و لباس هم داریم و اگر به آن رجوع کنیم و با مطالعات عمیق بدانیم که چه می‌خواهیم قطعا می‌توانیم طراحی‌های خوبی که مد ایرانی را ترویج دهد ارائه دهیم و مردم هم استقبال کنند. اینکه ما بخواهیم نقش دو قطعه کاشی یا ستون‌های تخت جمشید را روی لباس چاپ کنیم مد ایرانی و لباس ایرانی یا فرهنگ ایران نیست. می‌خواهم تاکید کنم من نه تنها با مد ایرانی و احیای فرهنگ ایرانی در لباس و مد مخالف نیستم بلکه طرفدار آن هستم آنچه با آن مخالفت می‌کنم سطحی‌گرایی در این حوزه‌ است. فعالان این حوزه باید دانش و آگاهی عمیقی داشته‌ باشند و برای انسان قرن 21 که دارای فرهنگ غنی ایرانی است لباس طراحی و به مردم معرفی کنند. نباید یک مد را همه‌ جا مطرح کنیم. تصورکنید لباس مردم قشم را دربندرترکمن ترویج دهیم یا از آن استفاده کنیم. مسلما اتفاق جالبی نیست یا برعکس لباس مردم ترکمن را در قشم استفاده کنیم مسلما مردم با آن غریبه هستند و احساس خوبی ندارند. بنابراین لباس باید همه ویژگی‌های فرهنگی، جغرافیایی، شخصیتی و هویتی فرد را پوشش دهد و این امر با کپی کردن اتفاق نمی‌افتاد. کپی کردن فرهنگ ما را تخریب می‌کند.

وی ادامه داد: در سالی که صحبت از حمایت از کالای ایرانی است بیاییم از نساجی‌ها و تولید پارچه با نقوش ایرانی که بسیار هم فاخر و زیباست حمایت و آن را تبدیل به لباس کنیم. به این صنعت پرو بال بدهیم و پارچه‌هایی با کیفیت خوب و طراحی ایرانی برای مردم  تولید کنیم، با تولید پارچه و لباس با کیفیت به خودمان و مردم احترام بگذاریم. در این صورت مورد استقبال قرار می‌گیریم و می‌توانیم فرهنگ را زنده‌ کنیم.

شادی پرند گفت: جالب است بدانید که در فرهنگ ایرانی لباس عروس به شکلی که امروز رواج دارد و به رنگ سفید، وجود نداشت و مردم از رنگ‌های شاد زیادی در لباس‌ها استفاده می‌کردند. مثلا در شهرهای مرکزی مثل تفت و یزد از لباس سبز رنگ برای لباس عروس استفاده می‌کردند اما حالا همه لباس عروس‌ها سفید شده و مردم شهرهای مختلف فراموش کرده‌اند چه لباسی لباس عروس منطقه‌شان بوده است. باید مردم را به سمت مطالعه عمیق در این خصوص سوق دهیم و پارچه ایرانی را احیاء کنیم.