عملیات دشوار یابندگان اجساد در سیرالئون

دوات آنلاین- گروهی از مردان جوان سیرالئون با پوشیدن لباس محافظ و گذاشتن ماسک روی صورت‌های‌شان کار جدیدی در سواحل رودخانه این کشور پیدا کرده‌اند و آن پیدا کردن اجساد گمشده های سیل گلا و لای است. وظیفه یکی از آنها این است که ماسکش را بردارد و به مردم اطراف بگوید:«اگر بوی بدی به مشامتان خورد به ما بگویید.»

کمی آن طرف‌تر مردی با اشاره به یک کوپه زباله، گِل و پلاستیک ادعا می‌کند بوی عجیبی از آنها به مشامش خورده است. گروه با حمل یک کیسه خالی اجساد به سمت محل مورد نظر می‌روند چرا که احتمالا یکی از قربانیان سیل در میان گل و لای پیدا خواهد شد.

 یابندگان اجساد از میان آب‌ها و ویرانی‌ها راه خودشان را میان گل و لای باز می‌کنند تا به آن چیزی که می‌خواهند برسند. آنها عاقب به یک پای انسان که مدت‌هاست از فاسد شدنش گذشته می‌رسند. آن را بر می‌دارند و در کیسه مخصوص اجساد می‌گذارند.

به گزارش الجزیره، گروه دواطلبان یابندگان اجساد که اکثرا از جوانان روستاهای مناطق سیل زده‌هستند در حال حاضر هفت روز است که به دنبال اثری از جسد مفقود شدگان سیل مرگبار 14 آگوست هستند.

از آن زمان 499 جسد کشف شده‌ و تلاش‌ها برای پیدا کردن 600 جسد دیگر همچنان ادامه دارد. این در حالی است که مردم روستاهای آسیب‌دیده تخمین می‌زدند تعداد قربانیان این بلای طبیعی بیش از 1000 نفر است.

محمد جولاه، یکی از دواطلبین این گروه می‌گوید:«مشکل کار اینجاست که اکثر اجساد توسط  تخته سنگ‌ها و شاخه‌های درختان تکه تکه شده‌اند.»

 پس از هفته‌ها بارش سنگین باران بخشی از کوه شوگر لوف دچار ریزش شد. این ریزش سرآغاز رانش زمین، طغیان رودخانه ها و سیلی بود که بسیاری از روستاها در مراکز کم ارتفاع سیرالئون را از بین برد. تنها افرادی که در مناطق مرتفع‌تر زندگی می‌کردند توانستند از این سیل جان سالم به در ببرند.

با وجود گذشت یک هفته از این حادثه و پراکندگی اجساد در طول سواحل رودخانه‌های سیرالئون حالا این بیماری‌های خطرناک همچون وبا و حصبه‌ است که جان بازماندگان را تهدید می‌کند.

آرونا مومو، سرگروه داوطلب‌ها دراین‌باره می‌گوید:«مردم هنوز دفن شده‌اند و ما تنها می‌توانیم تکه‌های اجسادی را پیدا کنیم که در سطح گل و لای هستند. در مناطق عمیق تر قطعا اجساد بیشتری هستند که ما نمی‌توانیم کاری برایشان بکنیم.»

او ادامه می‌دهد:«از روز دوشنبه به سختی توانسته ایم تا ساعتی برای خواب پیدا کنیم. من در روز کمتر از چهارساعت می‌خوابم و با این حال همچنان اجساد بیشتری هستند که باید جمع‌آوری شوند. من با خواهران و برادرانی که در این سیل از بین رفته‌اند احساس همدردی می‌کنم و می‌خواهم هر چه سریعتر تکه‌های بدن آنها را جمع‌آوری کنم. اگر بخواهیم بنشنیم و منتظر کمک باشیم آن وقت انسان‌های بیشتری جانشان را از دست خواهند داد.»