خلاصه داستان و نقد فیلم ۲۸۸۸

دوات آنلاین -فیلم ۲۸۸۸ به کارگردانی کیوان علی‌محمدی و علی‌اکبر حیدری فیلمی سیاه و سفید  درباره روزهای اولیه دفاع مقدس است که داستان خود را به شکلی متفاوت بیان می کند. این فیلم اگرچه نقدهای مثبت دریافت کرده اما برخی منتقدان نیز ایراداتی بر آن وارد دانسته اند.

داستان فیلم ۲۸۸۸

داستان فیلم ۲۸۸۸ درباره یک افسر کنترل شکاری در اتاق تاریک عملیات که در انتظار بازگشت عباس دوران و محمود اسکندری دو خلبان هواپیماهای اف ۴ است که برای حمله و بمباران به بغداد حمله کرده‌اند. احتمال بازگشت هواپیماها پنج درصد پیش‌بینی شده و ...

کیوان علی محمدی  درباره ۲۸۸۸ گفته: این فیلم قهرمانی از شیراز را به جامعه معرفی می‌کند که حتی همشهریان شیرازی او هم با افتخارات و زندگی و پرفراز و نشیب او و همرزمانش آشنایی ندارند. یک مصاحبه با تیمسار شهرام رستمی داشتم از او شنیدم که وقتی در آسمان بودند یک FIGHTER CONTROLER) با لهجه شیرازی در اتاق تاریک عملیات بود که کارش را خوب بلد بود و آرامش زیادی داشت و با خیال راحت جان خود را دستش می سپردیم. از آن زمان ایده این کار شکل گرفت. البته هرچه تحقیق کردیم کسی سوباشی و بیژن عاصم را نمی‌شناخت.

علی‌محمدی بیان کرد: روایت فیلم ۲۸۸۸ یک روایت خطی کلاسیک نیست چراکه من معتقد هستم دوره سینمای کلاسیک گذشته است. ما در این فیلم یا یک روایت خطی و یک شاه پیرنگ مواجه نیستیم. در هنگام مواجه شدن با هر فیلم باید با مُختصات جهان آن فیلم رو به رو شویم.

بازیگران فیلم ۲۸۸۸

امین حیایی، کامبیز دیرباز، سام درخشانی، احمد مهران فر، کوروش تهامی، حمیدرضا پگاه، شیرین اسماعیلی، حامد کمیلی، نرگس محمدی، هادی حجازی فر، سیاوش مفیدی، مرتضی اسماعیل کاشی، ساناز مصباح، علی اوجی، رضا داوود وندی، شیوا فلاحی، عادله گرشاسبی، ساناز مصباح و… در این فیلم جنگی بازی کرده اند.

خلاصه چند نقد

در ادامه خلاصه ای از نگاه 3 منتقد به فیلم 2888 را بخوانید:

2888، فیلمی غافلگیرکننده

شاهین شجری کهن، درباره این فیلم نوشت: کیوان علی­‌محمدی  و علی‌اکبر حیدری در چند سال گذشته کارگردان دو فیلم متفاوت از سینمای ما بوده‌اند که هر یک در نوع خود غافلگیری کاملی هستند. سینما شهرقصه در میان معدود فیلم‌ های دو سه سال اخیر است که به دلیل ماهیت سینمایی‌ اش به اکران آنلاین راه نمی‌دهد و حتماً باید روی پرده عریض دیده شود. ۲۸۸۸ هم غافلگیری دیگری ا‌ست که نشان از روحیه جست و جوگر و نگاه متفاوت کارگردان هایش دارد. یک فیلم جنگی خارج از جریان، که به جای ریخت و پاش‌ های معمول و طراحی صحنه‌ های عظیم یا پرداخت مستقیم به مفاهیم ارزشی، می کوشد به زبان سینما و با امکان ‌هایی که تصویر و صدا در اختیار سازندگانش قرار می دهد روایتگر بخش مهمی از تاریخ معاصر این سرزمین باشد.

۲۸۸۸، نمونه جالبی از اهمیت مراحل پس از تولید در شکل دادن به روایت سینمایی‌ است و بخش مهمی از آن با طراحی خاص صوتی ساخته شده است. دشواری ‌های فنی فیلم از یک سو، و حساسیتی که روی موضوع و لحن روایت و ساختار متفاوتش وجود دارد (حساسیت‌­های گاه عجیب­ وغریب) از سویی دیگر، کار گروه را سخت تر از معمول کرده اما حاصل کار قطعاً پاداش تمام این دشواری ‌ها را بازتاب خواهد داد. از آن فیلم‌هایی‌ست که پشت صحنه و چگونگی ساخت اجزای مختلفش به اندازه خود اثر جذاب و کنجکاوی برانگیز است و معلوم می ‌شود که اگر سازندگان یک فیلم از لحاظ دانش و فناوری به روز باشند و تکنیک‌های روز سینما را بشناسند می توان در هر ژانر و قالبی و با هر موضوعی انتظار یک فیلم مدرن و متفاوت را داشت. شاید با همین نسخه بتوان جانی به سینمای هزینه‌بر اما نیمه جان دفاع مقدس داد.

فیلمی آشفته و گنگ

فاطمه سادات بکائی، خبرنگار سینمایی نوشت: ۲۸۸۸، یک فیلم سیاه‌سفید درباره شهدای نیروی هوایی ارتش به تهیه‌کنندگی علی اوجی است. فیلمی آشفته و گنگ که حتی صدای درستی هم ندارد؛ مسئولیت همه چیز در تماشای این فیلم به عهده خود مخاطب است، از تشخیص کاراکترهایی که فقط صدا دارند و به کمک کپشن معرفی می‌شوند تا حتی خود قصه، دیالوگ‌ها و حتی خط زمانی قصه، همه چیز به عهده خود مخاطب است.

این فیلم بیشتر از هر چیز، یک نمایش‌نامه رادیویی است که با حذف دیالوگ‌های زائد می‌تواند به مناسبت هفته دفاع مقدس، در چند قسمت برای مخاطبان رادیو پخش شود. فیلمی که در سالن اهالی رسانه با بیشترین اعتراض مواجه شد و تعداد قابل توجهی از تماشاچی‌ها سالن نمایش را در میانه فیلم ترک کردند.

۲۸۸۸ فیلمی برای نفروختن و عصبانی کردن مخاطب از تصاویر بی‌رنگ و گنگ است که پشت اسامی شهدای نیروی هوایی خودش را پنهان کرده است.

زاویه دید متفاوت در فیلم 2888

رضا صائمی در فیلیموشات نوشت: «۲۸۸۸» محصول همکاری مشترک کیوان علی محمدی و علی اکبر حیدری است که قصد داشتند روایتی مهجور از جنگ ایران و عراق را به تصویر بکشند. در واقع فیلم خارج از جریان اصلی سینمای متعارف دفاع مقدس ساخته شده. هم از حیث فرم و ساختار بصری و روایی و هم از حیث انتخاب سوژه و موقعیت قصه. به این معنا که به سراغ نیروی هوایی ارتش رفته تا رشادت‌هایی آن‌ها را در زمان جنگ به تصویر می‌کشد.

زوایه دید متفاوتی که برای روایت این قصه انتخاب شده آن را از نمونه‌های مشابه متمایز می‌کرد و کارگردان‌ها تلاش کردند تا هم تصویر متفاوتی از آدمهای جنگ ارائه دهند که این تفاوت در رفتارشناسی و حتی شمایل ظاهری آن‌ها هم نمود دارد و قابل تشخیص است و هم در توجه به این گروه از کسانی که نقش موثری در جنگ داشتند و نادیده گرفته شدند اما هیچکدام از اینها حتی سوژه ارزشمند فیلم باعث نمی‌شود فیلم به هدفش برسد.

فیلم هم به شدت تکنیک زده است و هم آرشیوی که بیشتر حاصل تدوین بصری به نظر می‌رسد تا کارگردانی و اجرا. فیلم نمی‌تواند به درستی قصه خود را بیان کند و در پردازش به شخصیت‌ها هم به شدت لنگ می‌زند. گویی با یک مونتاژ تصویری آرشیوی مواجه هستیم با موقعیت‌های پراکنده‌ای که به هم چفت و بست نمی‌شود و به شکل گیری قصه و درام نمی‌انجامد. این در حالیست که با یک قصه و شخصیت‌های واقعی مواجه هستیم اما شخصیت‌ها در دل قصه هویتمند نشده و اساسا شکل نمی‌گیرد. حتی تزریق عشق و عاطفه هم در لابه لای فیلم به نجات آن کم نمی‌کند. همانطور که سیاه و سفید بودن فیلم مشکلی را حل نمیکند گرچه برخی قاب‌های ریبایی شناسانه و تاثیرگذار خلق می‌شود.