خلاصه داستان و نقد فیلم علفزار + بازیگران

دوات آنلاین -فیلم علفزار اولین ساخته کاظم دانشی است که موضوعی حساس و البته ملتهب دارد و به بحث تجاوز اشاره می کند. بهرام رادان تهیه کننده آن است. معرفی کامل این فیلم در ادامه آمده است.

خلاصه داستان فیلم علفزار

فیلم علفزار برگرفته شده از تعدادی پرونده‌های قضائی با موضوع تجاوز ساخته شده است. در خلاصه داستان رسمی این فیلم آمده است: بعضی رازها بهتره فاش بشن، برخی هرگز… باید دفن بشن یه جایی دور از دسترس، برای همیشه.

کاظم دانشی کارگردان علفزار گفته: داستانی که در «علفزار» روایت می‌شود ترکیب نزدیک به ۱۵ پرونده مشابه در این زمینه است و تمام ماجراها و داستانک هایی که در فیلم وجود دارد مربوط به پرونده‌های مختلف است. البته این را باید بگویم در پروسه تحقیقی که پشت سر گذاشتم بالای ۳۰۰ پرونده مطالعه کردم اما در فیلم از ۱۵ پرونده استفاده شده است و ماجرای این پرونده‌ها در چارچوب یک داستان به هم تنیده شده است که می‌توان گفت برخی از این داستان‌ها برای یک شهر است. می‌توانم بگویم که از اتفاقات واقعی استفاده کردم تا بتوانم یک داستان را خودم تألیف کنم و سعی نکردم که تنها یک پرونده تجاوز را بررسی کرده و نعل به نعل آن را بازسازی کنم، چرا که سعی کردم داستان دارای ریتم و تعلیق لازم برای جذب مخاطب باشد.

بازیگران فیلم علفزار

پژمان جمشیدی، سارا بهرامی، ستاره پسیانی، ترلان پروانه، مهدی زمین پرداز، مائده طهماسبی، فرخ نعمتی، رؤیا جاویدنیا، محمد معتضدی، یسنا میرطهماسب، سیروس همتی و مهران امام بخش بازیگران این فیلم هستند.

نقد فیلم علفزار

در ادامه دو نقد مثبت و منفی درباره فیلم علفزار را بخوانید.

نظر منفی

به نوشته سینما دیلی حسین لامع، منتقد سینما در نقد فیلم علفزار گفته: قصّه «علفزار»، در مورد «تجاوز گروهی پسر، به جمعی از دختران، در باغ حاشیه‌ تهران است؛ آن هم در حالی که آن دختران، با شوهران خود بوده‌اند و متجاوزان، ابتدا شوهران آن‌ها را به چاقو زدند و بستند و سپس، در مقابل چشم آن‌ها به زنانشان تجاوز کردند!!»... یک داستان واقعی و به‌غایت مهیب و هولناک، که طبیعتا، پای تماشای فیلمش، باید بر خود لرزید و فقط خون گریست... «علفزار» ولی چنین قصه‌ مهیبی را، به‌حدّی سطحی و دم دستی و سهل و ممتنع روایت می‌کند که گویا، در حال روایت یک تصادف عادی بین دو ماشین است!.. فیلمی ترسو و ناقص و درنیامده، که هم پادرهواست، و هم بلاتکلیف و بی‌خاصیّت... در آن‌حد که مخاطب، پس از پایان فیلم، حتی لحظه‌ای فیلم را به یادش نمی‌ماند و سریعا از یادش میرود... ای کاش فیلمسازان ایرانی وقتی نمی‌توانند چنین قصه‌هایی را آنطور که باید و شاید بسازند و وقتی نمی‌توانند حقّ مطلب را آنگونه که باید ادا کنند، اساساً به سمتش نروند و این‌چنین ماجراهایی را، با آثارشان، ناخواسته به سخره نگیرند...

قابل قبول و تاثیرگذار

رضا صائمی علفزار را این طور نقد کرده است: علفزار به عنوان اولین فیلم بلند کاظم دانشی قابل قبول و تاثیرگذار است. یک درام دادگاهی که از طریق پیوند و گره زدن دراماتیک خرده داستان‌هایی که هر کدام ردی از یک جرم یا آسیب را به همراه دارند در نهایت به تکمیل پازل قصه کمک کرده که آغازی تلخ و تکان دهنده دارد و متاسفانه پایانی عقیم و ناتمام. در پس آسیب‌های گوناگون رفتاری و اخلاقی و اجتماعی از جنایت و خیانت گرفته تا تجاوز و اعتیاد آنچه در کانون مرکزی درام قرار می‌گیرد قضاوت کردن درباره خود قضاوت است. اینکه یک بازپرس (پژمان جمشیدی) چطور تحت فشار دست‌های پنهان قدرت در چالش اخلاقی با عدالت قرار گرفته است. اینکه چگونه مصلحت‌هایی فردی یا گروهی و طبقاتی می‌تواند قضاوت عادلانه را با چالش جدی مواجه کند. کشمکش بازپرس بین وجدان کاری و اخلاقی از یک سو و منافع و مصالح خود که با مصلحت اندیشی محقق می‌شود یک دوراهی سخت را در برابر او قرار می‌دهد.

علفزار قصه‌ای ملتهب دارد و با اینکه فضا و لوکیشن آن محدود است و بیشتر در فضای دادگاه می‌گذرد اما پر از شخصیت و کاراکتر است که در یک موقعیت درهم تنیده به هم وصل می‌شوند و در نهایت تصویری تلخ از جامعه‌ای ترسیم می‌کنند که در آن هر کسی انگار التیام زخم‌های خود را در زخم زدن به دیگری جستجو می‌کند. فیلم البته لحن و زبانی زنانه و مادرانه دارد و ما با مادرهایی مختلفی مواجه هستیم از مادر قاتل و مادر مقتول و مادر تجاوز شده تا مادر معتاد که هر کدام برای نجات فرزند خویش تلاش می‌کنند. علفزار از ریتم خوبی برخوردار است و قصه‌ای پر فراز و نشیب و رمزگشایانه که مخاطب را با قصه خود درگیر می‌کند.