نشانه ها و راه درمان آب سیاه یا گلوکوم چشم چیست

دوات آنلاین -گلوکوم یا همان آب سیاه چشم از آن دست بیماری هایی است که باید بسیار جدی گرفت و حتما برای درمان آن اقدام کرد. این بیماری بر خلاف تصورات فقط مختص افراد مسن نیست.

دلیل آب سیاه چیست

محمود جباروند، استاد چشم‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس درباره بیماری آب سیاه یا گلوکوم اظهار داشت: بیماری آب سیاه بالا رفتن فشار که باعث تحلیل در عصب بینایی می‌شود است و به مرور زمان میدان بینایی را محدود می‌کند و اگر خوب تشخیص داده نشود، بیماری پیشرفت می‌کند و به طور کلی بیمار دید خود را از دست می‌دهد.

سن ابتلا به گلوکوم

وی با بیان اینکه این بیماری انواع حاد، مزمن، زاویه باز و بسته دارد، گفت: گلوکوم را در کودکان و سنین بالا داریم اما آنچه بیشتر مهم است گلوگوم در سنین بالاست که تقریبا از میانسالی شروع شده و ادامه پیدا می‌کند و بیشتر افرادی که مبتلا می‌شوند حتما سابقه خانوادگی دارند،‌ یا بیماری‌های زمینه‌ای که برخی از این افراد مبتلا هستند.

درمان آب سیاه

جباروند خاطرنشان کرد: اگر بیماری آب سیاه یا گلوکوم به موقع تشخیص داده شود، با داروهای مربوطه تحت کنترل درآمده و مشکل بیماری حل می‌شود؛ ضمن اینکه رعایت دستورات پزشک بسیار مهم است. در صورتی که با داروها کنترل نشود، پزشک برای عمل جراحی تصمیم می‌گیرد تا تحت عمل جراحی قرار گرفته و قطعا خوب می‌شود.

دانستنی: قرمزی چشم‌ چه دلایلی دارد و چه باید کرد

با علائم گلوکوم آشنا شوید

این استاد چشم ‌پزشکی در پاسخ به این پرسش که نشانه ‌های بیماری آب سیاه چیست؟، ابراز داشت: در شرایط حاد، با درد و قرمزی و کاهش بینایی روبه‌رو می‌شویم که این افراد هاله نور و رنگارنگی را در غروب دارند. این افراد  اگر به پزشک مراجعه کنند، با لیزر مشکل بیماری حل می‌شود.

بدانید: علت خشکی چشم چیست و چه درمان هایی دارد؟

وی متذکر شد: افرادی که دچار بیماری حاد نیستند و به صورت مزمن و بیصدا بوده، بسیار خطرناک هستند. در این افراد سابقه خانوادگی وجود دارد و حتماً باید به پزشک مراجعه کرده و معاینه شوند. مهمترین مسئله در این افراد کاهش میدان بینایی و اطراف بینایی است که اتفاق می‌افتد و اگر به پزشک مراجعه نکنند، به دید تونلی تبدیل می‌شود.

جباروند تصریح کرد: خوشبختانه مراجعات بیماران برای درمان به چشم‌پزشک بیشتر شده است و با دارو و اعمال جراحی قابل کنترل است و اگر بیمار به موقع مراجعه کند، هیچ بیماری نابینا نمی‌شود، اما اینکه برخی بینایی خود را از دست می‌دهند به خاطر این است که در فاز نهایی به پزشک مراجعه می‌کنند و عصب بینایی حدود 90 درصد از دست داده می‌شود.