نقد و نظر درباره ضعف ها و قوت های سریال احضار

دوات آنلاین -سریال احضار توانسته مخاطبان زیادی را جذب کند و ماجرای مائده و همچنین روح کامرانی به شدت مورد توجه قرار گرفته است با این حال نقدهای نیز به این مجموعه وارد است.

محافظه کاری در سریال احضار

محمدتقی فهیم، منتقد سینما و تلویزیون با بیان اینکه این سریال در مضمون، کار جدیدی نیست و نسبت به دیگر کارهای افخمی نقطه مثبتی تلقی نمی‌شود، به ایسنا گفت:  سریال احضار کار محافظه کارانه‌ای است؛ یعنی از موضع محافظه کارانه و دست و پا شکسته به موضوع خودش نزدیک شده است؛ اساسا این کار ژانری نیست. «او یک فرشته بود» در گونه ماورایی با مولفه‌های سینمای ترس، نوشته و ساخته شد اما در «احضار» این اتفاق نیفتاده و محوریت داستان با گونه ماورایی نیست.

او ادامه داد: متاسفانه همچنان «احضار»، یک کار عاشقانه است. تا اینجا که ما دیدیم، وجه قالبش بیشتر رُمانتیک است. برای همین می‌گویم محافظه کارانه است، زیرا وقتی عنوان اثر و تیتراژ را می‌بینیم، انتظار داریم که با اثر ترسناک تری مواجه باشیم، اما کار عاشقانه است و فقط در فرع به بحث احضار روح پرداخته است.

این منتقد صحبت هایش درباره سریال احضار را چنین ادامه داد: در بخش مضمونی احضار روح، باز از موضعی محافظه کارانه به موضوع پرداخته شده و مخاطب سردرگم است که بالاخره احضار روح چیست؟ نمی‌توان به یک نتیجه رسید و مخاطب در سردرگمی به سر می‌برد که سریال، اساسا احضار روح را نقد یا تایید می‌کند. حتی در جاهایی سریال سمپاتیک می‌شود؛ یعنی مخاطب را به این سمت می‌برد که شخصیت فالگیر سریال اگرچه شیاد است، اما خیلی آرمان خواهانه به قضیه نگاه می‌کند و خیلی هم به فکر مردم است و این می‌تواند مشوق مخاطب نسبت به اینگونه کارها ‌باشد. در خود سریال، آقای دهکردی که شخصیت دایی مائده را بازی می‌کند، می‌گوید که احضار روح کاری دشوار و اساسا غیرممکن است، اما در جریان داستان، ما احضار روح را سهل و آسان می‌بینیم.

نقدی دیگر بر سریال احضار: ضعف هایی که مشهود است

فهیم همچنین گفت: کارگردان باید به لحاظ استفاده از جلوه‌های ویژه، به گونه ای روح را نشان دهد که برای ما عینیت پیدا نکرده و فیزیکی نباشد. در تمام دنیا هم همین طور است؛ سازندگان سعی می‌کنند مرزبندی میان روح و دیگر شخصیت ها را حفظ کنند. اما در سریال «احضار»، روحی که ظاهر می‌شود فقط در کلام و گفته‌هایش نشان می‌دهد که روح است و تفاوت دیگری با شخصیت‌های دیگر ندارد. اگر چه شاید  در متن خوب نوشته شده اما در اجرا این اتفاق نیفتاده است.

نقظه قوت سریال احضار

این منتقد با بیان اینکه در ۱۰ قسمت اول سریال احضار، هیچکدام از ویژگی‌های کار ماورایی دیده نشد، در عین حال از موسیقی آریا عظیمی نژاد به عنوان نقطه قوت سریال در انتقال حس درست به مخاطب اشاره کرد و گفت: تنها موسیقی آقای آریا عظیمی نژاد بود که این تاثیر را در مخاطب می‌گذاشت و حس دلهره آور بودن سریال را منتقل می‌کرد. احضار دارای موسیقی خوبی است که با ویژگی‌های یک سریال ماروایی ساخته شده است، از خود اثر بیرون می‌زند و کار خودش را می‌کند. یعنی حتی اگر ما کار را نبینیم با این موسیقی با ویژگی‌های کار آشنا می‌شویم.

بازیگران سریال احضار

او همچنین استفاده از چند دختر جوان به عنوان بازیگران محوری سریال را نقطه قوتی دیگر برای ساخته علیرضا افخمی دانست و افزود: «احضار» به لحاظ دراماتیک کار جذابی است و مخاطب را دنبال خودش می‌کشد. این سریال در انتخاب بازیگران جوان جسارت داشته و این اتفاق خیلی خوبی است. آقای افخمی با این کار گام جسورانه‌ای برداشته و نقش‌های اصلی سریالش را به چند دختر جوان داده و آن‌ها را معرفی کرده است. این بازیگران خوب هم بازی می‌کنند و کار را خوب فهمیده‌اند. این اتفاق کمی نیست و شاید اصلی ترین جذابیت کار، همین دو دختر جوان (بازیگران نقش های زهره و مائده) باشند که نقش‌های محوری دارند.