شباهت های تیم ملی در دوران اسکوچیچ و برانکو

دوات آنلاین -یکی از فکت‌های غلط و رایج در فوتبال ایران این است:«تیم ملی برانکو در سال 2006راحت به جام‌جهانی رسید.» هرگز اینطور نیست.اگرچه ما در مرحله انتخابی اصلی و پایانی عالی کار کردیم، اما دور اول مسابقات انتخابی یا به‌اصطلاح «پیش‌مقدماتی» برای فوتبال ایران تبدیل به یک برزخ تمام‌عیار شد. ما بسیار دشوار، در حالی از آن مرحله گذشتیم که نفس‌ها در سینه حبس شده بود. امروز دقیقا در همان نقطه ایستاده‌ایم و در همان مرحله گیر کرده‌ایم. شکست برابر بحرین و عراق، تیم ملی را در آستانه حذفی زودهنگام از این بازی‌ها قرار داده است. با این همه بین این تیم و آن تیم شباهت‌هایی هست که امیدوارمان می‌کند. 4نقطه اشتراک بین تیم برانکو و اسکوچیچ، شاید نویدبخش تکرار معجزه بعد از 16سال  باشد.

گلباران فریبنده

همشهری با مقدمه بالا نوشت: تیم ملی ایران 16سال پیش در مرحله پیش‌مقدماتی با لائوس، اردن و قطر همگروه شده بود. شاگردان برانکو مسابقات را با پیروزی 3بر یک مقابل قطر آغاز کردند و در ادامه 7بر صفر لائوس را در هم کوبیدند تا این تفکر شکل بگیرد که ما در این مرحله کار سختی نداریم. شاید اگر بردن لائوس اینقدر پرگل و راحت اتفاق نمی‌افتاد، بچه‌ها از خود بی‌خود نمی‌شدند. با این حال این برد فریبنده کار دست‌مان داد و در ادامه در تهران یک بر صفر به اردن باختیم. این دقیقا شبیه همان اتفاقی است که در دور رفت بازی‌های امسال رخ داد. پیروزی‌های پرگل ایران برابر هنگ‌کنگ و کامبوج، بازیکنان را غره کرد و مخصوصا مارک ویلموتس تازه‌وارد گمان برد ایران غول شکست‌ناپذیر آسیاست. بحرین و عراق اما بدجوری ما را به‌خاطر این شادی زودرس تنبیه کردند.

شکست غیرمنتظره

چنان که گفتیم 16سال پیش بعد از پیروزی بر قطر و لائوس، یک باخت خانگی باورنکردنی را برابر اردن تجربه کردیم. در روزی که شاگردان برانکو کار را آسان گرفته بودند و به علاوه هر چه هم زدند به در بسته خورد، اردن یک توپ آورد و یک گل زد تا وضعیت ایران در گروه گره بخورد. از هر گروه تنها یک تیم به دور بعد صعود می‌کرد، پس حسابی به مشکل خوردیم. ما باید در دور برگشت برابر قطر و اردن پیروز می‌شدیم و این کار دشواری بود. ماموریت ساده، چنان پیچیده شد که «آشتی ملی» به‌وجود آمد، وحید هاشمیان و خداداد عزیزی به تیم ملی برگشتند و از قضا در ادامه مسابقات مؤثر عمل کردند. امسال هم همان تراژدی با باخت برابر بحرین و عراق رقم خورده و باز ما ناچاریم در دور برگشت هر دو تیم را شکست بدهیم. کاش پایان این داستان مثل 16سال پیش شیرین باشد.

مصاف برگشت در خانه حریف

تیم ملی ایران خردادماه باید در بحرین به مصاف این تیم و نیز عراق برود. ما در دور رفت هم در بحرین برابر این تیم بازی کردیم و شکست خوردیم. بنابراین خیلی ظالمانه است که هر دو بازی در منامه باشد. این از شاهکار کنفدراسیون فوتبال آسیا و انفعال فدراسیون فوتبال ایران است که هیچ‌کدام جای دفاع ندارد. با این حال نباید ناامید باشیم. 16سال پیش هم در دور برگشت همین شرایط را داشتیم و موفق شدیم. آن زمان چون در تهران به اردن باخته بودیم، محکوم به پیروزی در خاک اردن بودیم. در نهایت هم اگرچه 81دقیقه جان به لب شدیم، اما گل اول با ضربه نیکبخت واحدی به ثمر رسید و دایی هم گل دوم را زد. بنابراین حالا هم از صعود و پیروزی ناامید نباشید، حتی اگر گره کار تا دقیقه 90 پا بر جا باقی بماند.

تردید در مورد کادرفنی

امروز را نگاه نکنید که برانکو ایوانکوویچ جایگاهی بی‌نظیر در فوتبال ایران پیدا کرده است. 16سال پیش زمانی که او سرمربی تیم ملی بود تردیدهای بسیاری در مورد این مربی وجود داشت و خیلی‌ها او را در حد نیمکت ایران نمی‌دانستند. حالا هم کم و بیش همین شرایط در مورد دراگان اسکوچیچ وجود دارد و بسیاری هنوز بر این باورند که او بهترین انتخاب برای تیم ملی نبود. با این حال امیدواریم اسکوچیچ هم (با همه نقاط ضعف و ابهامش) در نهایت بر این تصور خط بطلان بکشد و به‌عنوان سرمربی تیم ملی نامی نیک از خودش به جا بگذارد.