خلاصه داستان و نقد فیلم خط فرضی + بازیگران

دوات آنلاین -فیلم خط فرضی اولین ساخته بلند سینمایی فرشید صمدی است که ارزش یک بار دیدن را دارد. این فیلم زنانه قرار است قسمت اول یک مجموعه سه قسمتی باشد. در ادامه خلاصه داستان و چند نقد بر آن را بخوانید.

خلاصه داستان فیلم خط فرضی

سارا معلم مدرسه‌ای در تهران است. او معلمی خوب و قابل اعتماد است به طوری که دانش آموزان با او از خصوصی‌ترین اتفاقات و راز‌های زندگی شان صحبت می‌کنند. سارا برای جشن عروسی خواهرش در حال آماده شدن است. همسراو حامد به علت مشغله و مسافرت کاری نمی‌تواند در این جشن شرکت کند و سارا و دخترش رها را هم از رفتن به آن جشن باز می‌دارد. سارا، اما مخفیانه پس از آنکه حامد به مسافرت می‌رود به همراه دخترش خود را به شمال و جشن عروسی خواهرش می‌رساند اما دختر خردسال آنها بر اثر گازگرفتگی فوت می شود و این سرآغاز اتفاقی است که زندگی سارا را دگرگون می‌کند.

فرنوش صمدی گفته: در واقع ماجرای اصلی «خط فرضی» درباره دروغ و پنهان کاری است، این را هم باید بگویم که زمانی که می‌خواستم این فیلم داستانی را جلوی دوربین ببرم، قصد داشتم تا یک سه گانه درباره دروغ بسازم که اولین اپیزود آن «خط فرضی» است که در آن یک زن دروغ می‌گوید، در اپیزود دوم یک مرد و برای اپیزود سوم هنوز تصمیم‌گیری نهایی نشده است.

او همچنین توضیح داد: کاراکتر زن من در فیلم سینمایی «خط فرضی» اصلاً دروغگو نیست، اما در شرایطی قرار می‌گیرد که مجبور به دروغگویی می‌شود، امیدوارم مخاطبان با دیدن این فیلم به این نتیجه برسند که چقدر گفتگو نکردن بین آدم‌ها، نزدیک نبودن روابط زوج‌ها و حتی بین پدر و مادر و فرزندان باعث می‌شود که چیزی را نگوییم و پنهان کاری کنیم و احساس کنیم اتفاقی رخ نمی‌دهد. البته این مشکل تنها در ایران نیست و در خارج از کشور نیز این مساله وجود دارد. البته در ایران به دلایل فرهنگی، زن‌ها بسیاری از چیزها حتی مسائل ساده را نگفته و پنهان کنند، که این امر به ذات دروغ‌گوی زن برنمی‌گردد.

بازیگران فیلم خط فرضی

سحر دولتشاهی، پژمان جمشیدی، حسن پورشیرازی، آزیتا حاجیان، امیررضا رنجبران، صدف عسگری، محمد حیدری، نوید بانی، نوا نعمتی، کتایون سالکی، دره هلالات، مانیکا درخشنده، رویا سلیمی، هادی افتخارزاده، صفورا کاظم پور، آیدین شفایی، البرز آیینی، میلاد شیبانی، عارف برهمن، حامد توکلی، سروین ضابطیان، پردیس شیروانی، رامتین مویدپور، عرفان افشاری پور و آیلین جاهد بازیگران این فیلم سینمایی هستند.

نقدهایی بر فیلم خط فرضی

خط فرضی نقدهای مثبت و منفی زیادی گرفته و علاوه بر ایران در چند کشور خارجی نیز اکران شده و مورد توجه بوده است. در ادامه خلاصه ای از چند نقد بر این فیلم را که تولید سال 1398 است بخوانید:

دنباله روی از اصغر فرهادی

فیلیمو شات نوشت:... خط فرضی در نگاه اول کاملا تحت تاثیر سینمای اصغر فرهادی و دیگر سینماگران مقلد او قرار می‌گیرد و از این نظر تماشاگر آشنا به چنین فیلم‌هایی، خیلی زود الگو و مسیر قصه را حدس می‌زند. با وجود بازی‌های قابل قبول و در اکثر لحظات اجرای خوب صحنه‌ها، بیننده به دلیل اینکه توجیه منطقی رفتار شخصیت‌ها را درک نمی‌کند، از نظر عاطفی نیز نمی‌نواند به شخصیت‌ها نزدیک شود و با پیشرفت داستان و افزایش تنش در لحظه‌ها، فیلم به اندازه‌ای که تصور می‌کند در تاثیرگذاری بر مخاطب موفق نیست و به مصالح داستانی و پرداخت بیشتری نیاز دارد. البته در مجموع خط فرضی، فیلم قابل قبولی است که از نظر  مخاطب و منتقد  حداقل‌ها را دارد اما انتظارات بالایی را که نسب به فرنوش صمدی وجود داشت، برآورده نمی‌کند....

نگاهی به بازی ها در فیلم خط فرضی

شهرآرانیوز نوشت:.. بازی پخته و از کار درآمده حسن پورشیرازی و آزیتا حاجیان به عنوان ۲ هنرپیشه کهنه‌کار و کارکشته سینما و تلویزیون به عنوان ۲ نقش فرعی داستان، اگرچه کمی به فیلم رنگ و لعاب داده است، اما در سوی مقابل سحر دولتشاهی و پژمان جمشیدی به شدت تحت‌تأثیر فیلم‌نامه دست و پایشان بسته شده است. سحر دولتشاهی که پیش از این در سال‌‎های گذشته با دریافت سیمرغ بلورین بهترن بازیگر زن نقش مکمل برای بازی در فیلم «عرق سرد» توانایی‌هایش را نشان داده بود، در این فیلم به عنوان نقش اصلی نتوانست آن‌طور که باید و شاید بدرخشد. سارا (سحر دولتشاهی) بعد از مرگ دخترش دچار نوعی شوک و بحران روحی می‌شود که حتی به اذعان مادرش (آزیتا حاجیان) یک قطره اشک نمی‌ریزد، اما رفتار‌های او باورناپذیر می‌شود.

از منظر روان‌شناسی وقتی یک نفر دچار شوک می‌شود کنترل حواسش را از دست می‌دهد، اما سارای خط فرضی نه تنها این‌طور نیست بلکه نقشه‌ای طراحی و اجرا می‌کند که دروغ قبلی‌اش را با دروغی جدید بپوشاند. در سوی مقابل پژمان جمشیدی هم به عنوان یک بازیگر طناز که در گیشه سینمای ایران بفروش است در این فیلم به‌هیچ‌وجه در شمایل مردی که دخترش را از دست می‌دهد باورپذیر نیست. البته جمشیدی تلاش تحسین‌برانگیزی برای این بازی داشته، اما ایرادات نقش از جلوه کار او کاسته است.

هیچ‌گونه شخصیت‌پردازی روی حامد داستان خط فرضی نشده است و او از همان ابتدای فیلم بدون آنکه اتفاق خاصی بیفتد عصبانی و افسرده است و بعد از فوت دخترش هم در شخصیتش تغییری به وجود نمی‌آید. عصبانیت و اخم بی‌دلیلی که در جریان داستان زندگی او و همسرش هم، چندان از آن گره‌گشایی نمی‌شود و پژمان جمشیدی خط فرضی شباهت زیادی به پژمان جمشیدی سریال طنز تلویزیونی زیرخاکی دارد....

معرفی نشدن شخصیت ها در خط فرضی

خبرگزاری دانشجو نوشت:.. آنچه «خط فرضی» و باورپذیری ماجرا را برای مخاطب دشوار می‌سازد عدم معرفی کامل شخصیت‌ها در روند داستان است. مخاطب بدون آنکه از شخصیت حامد با پیش زمینه‌هایی آشنا شود از ابتدا تا انتهای او را شخصی یک دنده و بی توجه به خانواده می‌بیند. حتی مخاطب متوجه نمی‌شود که چرا حامد انقدر مخالف رفتن سارا به آن جشن است. پژمان جمشیدی نیز تنها راه نشان دادن پدری بی تفاوت را در اخم کردن خلاصه می‌کند و حتی در سطح یک تیپ هم نمی‌تواند خود را به مخاطب نشان بدهد.

پدری که قبل از مرگ دخترش عصبی است و بی حوصله و افسرده و پس از مرگ او هم بدون ذره‌ای تفاوت در خلقیات باقی می‌ماند. انتخاب نادرست پژمان جمشیدی برای این نقش را می‌توان بدترین تصمیم کارگردان برای نمایش شخصیت محوری داستان قلمداد کرد.

سارا به عنوان شخصیت اصلی فیلم کاملا منفعلانه خود را نشان می‌دهد. سکوت‌های او مخصوصا در دادگاه که قرار است نشان از اعتراض باشند بیشتر مخاطب را عصبی می‌کند تا این مفهوم را برساند که سکوت سارا نه از روی عمد بلکه برچسبی است بر دهان اش که نمی‌گذارد صحبت کند. سارا را نمی‌توان به راحتی نماینده زنانی دانست که در شرایطی قرار می‌گیرند که مجبورند جای سوگواری به فکر راهی برای نجات از دست همسر باشند و به دنبال پنهان کاری دست به هرعملی بزنند. سحر دولتشاهی تمام تلاشش را برای نشان دادن زنی ترسیده از شرایط و در محاصره همسری بی توجه می‌کند، اما در نهایت نمی‌تواند مخاطب را به همذات پنداری دعوت کند.