گفت و گو با کتایون خسرویار؛ آرزوهای بزرگ خانم سرمربی

دوات آنلاین -کتایون خسرویار وقتی برای اولین بار به ایران آمد ۱۷ ساله بود و به خاطر عشق و علاقه‌ای که به فوتبال داشت و البته بازی‌های خوبش، خیلی زود به عنوان بازیکن تیم فوتبال زنان ایران انتخاب شد. از همان روز اول که در تمرینات تیم ملی ایران حضور پیدا کرد، نکات فنی زیادی را به بازیکنان انتقال می‌داد تا بتوانند راحت‌تر و بهتر پیشرفت کنند. همین اخلاق و رویه او باعث شد طولی نکشد که به عنوان سرمربی تیم زیر ۱۷ سال دختران ایران انتخاب شود. کتایون خسرویار به عنوان سرمربی تیم زیر ۱۷ سال ایران خیلی خوب کار کرد و توانست فوتبال کشورمان را به آینده‌ای بهتر امیدوار کند. او در این مدت، کلاس‌های مربیگری را خیلی جدی پیگیری کرد و مدرک A آسیا را گرفت.

به نوشته ایران ورزشی کتایون خسرویار که فوتبال را به صورت آکادمیک و از ۶، ۷ سالگی در یکی از تیم‌های مهم ایالتی از آمریکا شروع کرد، حالا اهداف بزرگی در سر دارد. او که این روزها بیکار ننشسته و دوره‌های زیادی را برگزار کرده، به دنبال راه‌اندازی بنیادی برای کمک به زنان علاقه‌مند به فوتبال است و البته بعد از آن، قصد دارد برای به دست آوردن مهم‌ترین صندلی فوتبال دنیا تلاش کند. کتایون خسرویار که در حال حاضر در آمریکا به سر می‌برد، قرار است به زودی به ایران بیاید تا بتواند همچنان به فوتبال زنان ایران کمک کند. بخشی از گفت و گوی ایران ورزشی با خانم سرمربی را بخوانید:

*الان که با شما صحبت می‌کنم متوجه شدم فارسی صحبت کردنت هم بهتر شده.

خدا را شکر بهتر شده. 6 ماه قبل فارسی‌ام خیلی بد شده بود که به همین دلیل الان در کلاس زبان فارسی شرکت می‌کنم. این کلاس‌ها، هفته‌ای 3 بار و آنلاین است اما به صورت واقعی و همه در کلاس مجازی حضور داریم و با هم صحبت می‌کنیم.

* فکر می‌کنی در کشورهایی که فوتبال زنان آن چندان موفق نیست، انگیزه‌ای وجود دارد که بخواهند برای پیشرفت آن تلاش کنند؟

بله، مثلاً هند. مربیان در این کشور واقعاً در رده‌های مختلف تلاش می‌کنند بهتر شوند. آنها دیدگاه‌شان عوض شده و حالا خیلی به فکر پیشرفت فوتبال زنان هستند. الان بازیکنان زیادی از هند به کشورهایی مثل کانادا، آمریکا و اروپا می‌روند که آنجا فوتبال را یاد بگیرند و این مسأله کمک می‌کند از پایه خوب باشند. جوری که می‌توانند بازی را به خوبی بخوانند. می‌خواهم از این طریق پروژه مهمی که دارم را پیش ببرم و به فوتبال کشورهایی مثل هند و کشورهای دیگر کمک کنم. حتی برای پناهنده‌های سوریه‌ای و آفریقایی پروژه‌های مختلف دارم که به آنها به صورت رایگان درس یاد بدهم. زن‌هایی که می‌خواهند مربی باشند یا تیم بسازند و آنهایی که به دنبال بازی کردن هستند. یک پروژه دیگر هم با یک آدم خیلی معروف به اسم دیوید دین است که واقعاً برایم جالب است و می‌خواهم در آن حضور داشته باشم. وقتی با من صحبت کرد نمی‌دانستم می‌خواهم با یکی از مالکان قبلی باشگاه آرسنال صحبت کنم. او خیلی معروف است و آرسنال در زمان دین موفقیت‌های زیادی به دست آورد.

*یادم است قبلاً گفته بودی فوق ‌لیسانس شیمی داری. الان در مقطع دکترا مشغول به تحصیل هستی؟

نه، من دارم تلاش می‌کنم دومین فوق ‌لیسانس خودم را از یکی از بهترین دانشگاه‌های دنیا یعنی هیوستون بگیرم. راستش را بخواهید فکر نمی‌کردم قبول شوم چون یک مقدار باید تجربه داشته باشی اما پذیرفته شدم. رشته من امور بین‌الملل یا جهانی است، چون فوتبال دنیای بزرگی دارد و بین‌المللی است این رشته را انتخاب کردم تا بتوانم بنیادی که در ذهنم دارم را درست کنم و هر جا می‌روم بتوانم موفق باشم. مثلاً سیستم هند و چین خیلی با هم فرق دارد که با توجه به همین امور جهانی باید این شناخت را از تفاوت‌ها پیدا کنم تا بتوانم به آنها کمک کنم. کسی من را به عنوان مهندس شیمی قبول نمی‌کند اما اگر این فوق‌لیسانس را داشته باشم می‌توانم راحت‌تر کارم را پیش ببرم.

*پس حسابی سرت شلوغ است؟

بله، من همیشه سعی کردم یک بعدی نباشم. هم از نفت و گاز خوشم می‌آید و هم دنیای فوتبال زنان. برای همه علایق و اهدافم وقت می‌گذارم. شاید خیلی‌ها فکر می‌کنند تمرکز ندارم اما همیشه تمرکز و انرژی لازم را برای کارهایم می‌گذارم.

هدف بزرگ کتایون خسرویار

*بزرگترین هدف و آرزویی که دنبال می‌کنی چه چیزی است؟

اینکه رئیس فیفا شوم. آرزو و هدف اصلی‌ام این است و دوست دارم آن را انجام دهم. تا الان همه رؤسای فیفا اروپایی بودند و اروپایی بزرگ شده بودند که نگاه من را ندارند. من به خاطر شغل پدرم، کشورهای مختلف دنیا را رفته‌ام. از کشورهای آسیایی گرفته که شاید خیلی‌ها اسم آن کشورها را کم شنیده باشند تا کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین. زبان‌های مختلف هم یاد گرفته‌ام و با آدم‌های فوتبالی زیادی صحبت کرده‌ام. تمام تلاشم این است که فوتبال دنیا را بتوانم بهتر کنم.

*چه زبان‌هایی را می‌توانی صحبت کنی؟

به جز انگلیسی و فارسی، اسپانیایی هم بلد هستم و دائماً هر روز کار می‌کنم که بهتر از قبل باشم. تمام تلاشم این است که از پایه‌ها تیم‌های خوبی آماده کنیم تا آینده بهتری بسازیم. اینطور می‌توان به فوتبال ایران کمک بزرگی کرد. فوتبال ایران پتانسیل بالایی دارد که این تیم باید به جام جهانی برود.

*فکر می‌کنی تیم ایران چه زمانی می‌تواند به جام جهانی برسد؟

هنوز کار زیادی داریم اما شاید تا 2 جام جهانی دیگر این اتفاق بیفتد. همانطور که قبلاً گفتم فوتبال زنان ایران خیلی کار دارد اما می‌تواند تاریخ‌ساز باشد. در آمریکا بیشتر خانم‌ها فوتبال بازی می‌کنند که بورسیه بگیرند اما در ایران همه چیز فرق دارد و فقط به خاطر عشق و علاقه است. این مسأله برایم عجیب و جالب بود و وقتی به ایران آمدم و این جو را دیدم، خیلی خوشحال شدم چون می‌توانستم یک خانواده فوتبالی داشته باشم. من از همان زمانی که به ایران آمدم سعی کردم هر چه می‌دانم را در اختیار تیم قرار دهم تا پیشرفت کند. اینکه چطور غذا بخوریم، چطور به لحاظ روحی و روانی آماده بازی شویم و همه نکته‌های مهم فوتبال. فوتبالی‌ها با همه ورزشکاران دیگر فرق دارند. در واقع پوست‌مان کلفت است و به خاطر همین هم با همه چیز به آرامی برخورد می‌کنند و مشکلات را کنار می‌زنند.

*با توجه به اینکه خیلی وقت است به آمریکا برگشتی و البته برنامه‌های مختلف زیادی داری، فوتبال ایران را هم دنبال می‌کنی؟

بله، من همه بازی‌ها را پیگیری می‌کنم. از تیم ملی گرفته تا فوتبال باشگاهی. بازی‌های لیگ را نگاه می‌کنم و با اکثر بچه‌ها و مربیان ارتباط دارم. هفته‌ای 2، 3 بار با خانم شهبازی حرف می‌زنم چون داریم با هم کتاب می‌نویسیم. کتابی در مورد فوتبال که از گرم کردن در تمرینات شروع می‌شود تا روانشناسی بازیکنان. دوست داریم این کتاب زودتر چاپ شود.

*با چه مربیانی در ارتباط هستی؟

مربیان زیادی هستند اما مثلاً با امید نمازی که یکی از مربیان خوب هیوستون است در ارتباط هستم. خوشحالم او در کارش موفق است و برایش بهترین‌ها را آرزو می‌کنم.

آینده فوتبال زنان

* آینده روشن و متفاوتی برای فوتبال زنان ایران تصور می‌کنی؟

فوتبال زنان ایران خیلی جا برای پیشرفت دارد و اگر دست به دست هم بدهیم می‌توانیم به آرزوهایمان که موفقیت فوتبال زنان ایران است، برسیم. من در مدت اخیر با بازیکنان و مربیان زیادی لایو اینستاگرامی داشتم که حرف‌های جالبی رد و بدل شد و این مسأله باعث شد به نقاط ضعف و قوت فوتبال ایران بیشتر بپردازیم. چند لایو دیگر هم خواهیم داشت و البته چند بازیکن  دوملیتی هستند که آرزو دارند برای تیم ایران بازی کنند و من دارم تلاش می‌کنم آنها به آرزویشان برسند. من یک ایرانی هستم و دوست دارم موفقیت‌های زیادی برای کشور ببینم. چه در ایران باشم و چه دور از آنجا، همه باید تلاش کنیم راه برای موفقیت هموار شود. من از 5، 6 سالگی فوتبال حرفه‌ای را شروع کردم و شبانه‌روز نداشتم. قبل از بازی یا بعد از بازی باید درس می‌خواندم و برای اینکه بتوانم در هر دو موفق باشم، زمان زیادی گذاشتم. 6 سال طول کشید که بتوانم مدرک A مربیگری بگیرم و سرمربی تیم جوانان ایران شوم. خیلی‌ها دیدند چه کلاس‌هایی رفتم و چقدر تلاش کردم. همیشه خانواده‌ام حمایتم کردند و کنارم بودند اما تلاش خودم بود که توانستم به خواسته‌هایم برسم. همه فکر می‌کنند پدرم فوق‌لیسانسم را گرفت یا کلاس‌های مربیگری را گذراند اما با وجود اینکه پدرم خیلی موفق است من خودم تلاش کردم تا بهترین باشم و هنوز باید بیشتر تلاش کنم. هر مربی آرزویش موفقیت تیم ملی کشورش است که امیدوارم این اتفاق بیفتد.