معرفی کامل و نقد فیلم ابلق ساخته نرگس آبیار؛ خلاصه داستان و بازیگران

دوات آنلاین -فیلم ابلق ساخته نرگس آبیار فیلمی است که فیلمی بسیار تماشایی است که بیننده را با خود همراه و او را با داستانش درگیر می کند و باعث ایجاد سوالات زیادی در ذهن می شود. با این فیلم بیشتر آشنا شوید.

 

نرگس آبیار قبل از این که فیلم آبیار را بسازد با کارگردانی فیلم های زی ثابت کرد حرف های زیادی برای گفتن دارد و اتفاقا خوب هم می تواند حرف هایش را مطرح کند و به تصویر بکشد:

اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیکترند (۱۳۹۱)

شیار ۱۴۳ (۱۳۹۲)

نفس (۱۳۹۴)

شبی که ماه کامل شد (۱۳۹۷)

خلاصه داستان فیلم ابلق

فیلم ابلق سرگذشت زنی را در حاشیه شهر روایت می‌کند که با همسر و فرزندش زندگی می‌کند اما ماجرایی زندگی آن‌ها را دستخوش تغییر و تحول می‌کند و موضوع تعرض مطرح می شود.

 

سینما سینما نوشت: موضوع این فیلم خوب چیست؟ اعتراض به تجاوز مردی چشم‌چران و هوس‌باز.

 

جام جم نوشت: در مقدمه طولانی فیلم که اتفاق خاص و ویژه‌ای نمی‌افتد و آبیار صرفا روی جزئیات زندگی روزمره و کار جماعتی فقیر و بینوا اما فعال در حاشیه شهر تمرکز کرده و شکاف طبقاتی را هم نشانه می‌رود.

 

فیلم از جایی به بعد روی موج جنبش «من هم»‌(me too) سوار می‌شود و تا آخر با آن پیش می‌رود اما دلایلی که به‌زعم خود برای سکوت زن و زنان آزاردیده می‌آورد، بیشتر به توجیه شبیه است و مصلحت و محافظه‌کاری در غیاب جسارت جولان می‌دهد.

نرگس آبیار درباره ابلق چه گفت

آبیار درباره نسبت داستان فیلم ابلق با جامعه امروز و چالشی که مطرح کرد، گفت: هنرمند آیینه جامعه است اگرچه نشان دادیم که کاراکتر اصلی سکوت می‌کند و مصلحت را انتخاب می‌کند اما می‌گوییم مصلحت یک مُسکن موقت است اما هنوز آن زیر موش‌ها زندگی می‌کنند و همان شرایط حاکم است. راحله قصه ما انتخاب می‌کند که دروغ بگوید، جبر محیط او را وادار نمی‌کند. او حاضر است جان بدهد تا حرف او را بپذیرند اما وقتی آدم‌ها را می‌بیند، انتخاب می‌کند مصلحت را پیش بگیرد این داستان آدم‌ها در شرایط پیچیده‌ای است. این داستان تنها مختص ایران نیست برای همه جهان است. ما این سؤال را می‌پرسیم که حقیقت درست‌تر است یا مصلحت؟ من راهکاری هم ارائه ندادم فقط مشکل را نشان دادم.

 

او ادامه داد: شرایط پیش آمده برای کاراکتر اصلی این فیلم ممکن است برای همه پیش بیاید اما زنان ممکن است بیشتر در چنین موقعیتی قرار بگیرند. هر زنی بالأخره این شرایط پیچیده را تجربه کرده است. البته مردان هم گاهی دچار چنین موقعیتی می‌شوند. زنان به خاطر آسیب‌پذیر بودن و به خاطر معاش‌شان سکوت می‌کنند و تنها کسی که تلاش می‌کند این سکوت را بشکند راحله است، اما در نهایت انتخاب می‌کند که مصلحت را پیشه کند این یک شرایط پیچیده انسان من نقطه مشکل را نشان دادم که چه چیزهایی باعث می‌شود به جای حقیقت‌گویی مصلحت را انتخاب کنیم که یک مسکن موقت است.

بازیگران فیلم ابلق

بهرام رادان، الناز شاکردوست، هوتن شکیبا، مهران احمدی، گلاره عباسی، گیتی معینی، شادی کرم‌رودی، امین میری، سیاوش حکمت شعار، علی نفیسی، الهه اذکاری، شیماء ملکیان، علی روزبهانی، سارا اردلان، سحر اسدی، الهام حسامی، محبوبه نریمی‌سا، مهتا محدث، هادی آقا بزرگی، روح الله آبیار، سعید بیگی، منصور نوری و فاطمه کریمیان بازیگران این فیلم هستند.

 

گلاره عباسی درباره نقش و گریم خاص خود در ابلق گفت: این نقش چالش زیادی برای من داشت. کار کردن با خانم آبیار همیشه خیلی جذاب است. برای من هم نقش متفاوتی بود چون از طبقه‌ای متفاوت بود ما می‌خواستیم به شکلی این نقش را طراحی کنیم که تا حالا از من دیده نشده است امیدوارم باورپذیر هم شده باشد. به خاطر این نقش 10 کیلو چاق شدم.

 

هوتن شکیبا درباره ایفای نقش متفاوت علی، اظهار کرد: من سعی کردم چالشی برای خودم ایجاد کنم، این افزایش وزن بود و در دوران قرنطینه که باشگاه‌ها بسته بود به صورت سنگین ورزش کردم در حین فیلمبرداری به لحاظ فیزیکی خیلی سختی داشتیم.

چند نقد بر فیلم ابلق

در ادامه خلاصه ای از چند نقد بر فیلم نترگس آبیار را بخوانید:

 

نگاهی به بازی ها در ابلق

جام جم نوشت: ابلق باوجود کم‌وکاستی‌ها و مصلحت‌اندیشی‌ها، اثر خوش‌ساخت و گرمی است. هوتن شکیبا در نقش یک کفترباز حاشیه‌نشین، بازی متفاوتی دارد و روند شخصیتی او قابل اشاره است. گیتی معینی هم از شانس‌های جدی نقش مکمل زن است. گلاره عباسی هم بازی و گریم متفاوتی دارد.

 

شاکردوست هم بعد از شبی که ماه کامل شد، یک نقش سخت دیگر را تجربه کرده و به‌جز برخی لحظات که لهجه‌اش درنیامده، تقریبا موفق عمل کرده است. رادان با این‌که گریم متفاوت و بازی کنترل‌شده‌ای دارد اما باز یک جای کار می‌لنگد.

 

دو گانه ای در ابلق

فیلمیو شات نوشت:... فیلم ابلق از نظر مفهومی شامل دوگانه‌ای است درباره ناموس، مصلحت و غیرت که ریشه در سمت‌های فرهنگی ما دارد و افشاگری درباره سواستفاده جنسی که برآمده از فرهنگ غرب طی سال‌های اخیر است. در نتیجه، واکنش‌ها به فیلم بیش از هر چیز به این برمی‌گردد که آبیار در این دوگانه به کدام سمت حرکت کرده و در کدام سویه به نگاهی اصیل رسیده. علاوه بر این، فیلم جنبه‌ای نمادپردازنه نیز پیدا می‌کند و به اندازه‌ای نماد و نشانه در فیلم قرار داده شده که تماشاگر متوجه استعاره مورد نظر فیلمساز درباره وضعیت کنونی کشور بشود.

 

جدای از بحث مفهومی، فیلم در اجرا همچنان قابل قبول ارزیابی شده و بازی‌های فیلم به ویژه نقش‌آفرینی الناز شاکردوست و بهرام رادان جزو نقاط قوت فیلم شمرده شده است.

 

یک فیلم خوش ساخت

سینما سینما نوشت:... این بار هم بازیگران اصلی فیلم بر پرده می‌درخشند؛ الناز شاکردوست و هوتن شکیبا و البته بهرام رادان و گلاره عباسی و خیل زیادی هنرور که بتوانند صحنه یک «کمون» (زورآباد) را ایجاد کنند و انصافا همه نقش خود را خوب ایفا می‌کنند، از بازیگران صاحب‌نام تا هنروران گمنام و این البته نشانه قدرت کارگردان است که می‌تواند آنقدر مهره‌ها را خوب کنار هم بچیند که هر کس نقش خود را خوب ایفا کند. به مجموعه بازیگران، عوامل فنی فیلم را هم اضافه کنیم و از یک فیلم خوش ساخت صحبت کنیم. تا اینجا همه چیز خوب است. گرچه نیمه اول فیلم خسته‌کننده است و خیلی طول می‌کشد تا اتفاق مهمی رخ دهد، و به نظر می‌رسد زمینه‌چینی برای اتفاق مهم کمی طولانی است...

 

حرف هایی برای گفتن

سوره سینما نوشت:... «ابلق» ضربه اساسی‌اش را از زیاد بودن حرف‌هایی که قرار است بزند می‌خورد. هم می‌خواهد به معضل حاشیه‌نشینی بپردازد، هم تکه‌های سیاسی‌اش را بار نمایندگان مجلس و شوراهای شهری کند، هم درباره جنبش (metoo) سخن‌پراکنی کرده و هم غیرت و بخشش و فقر را از یاد نبرد. در این میان هم، با کفتر و موش و مار و آینه هم تا جایی که جا داشته، نماد‌بازی کرده است.

 

همین حرف‌های پراکنده در بسیاری از مواقع حفره‌های عجیبی در ساختار فیلم ایجاد کرده و حتی فرم فیلم را به دلیل اینکه می‌خواهد اتفاقی را از دست ندهد به مدل تلویزیونی و آثار «مسعود ده‌نمکی» نزدیک می‌کند. مدلی که در آن به دلیل اینکه می‌خواهی اتفاق و سوژه‌ای را از دست ندهی مدام مجبور به کات‌های سریع و کلوزآپ‌های پی‌در‌پی هستی (به یاد بیاورید صحنه ازخودگذشتگی راحله، که همانند صحنه رسوایی الناز شاکردوست در فیلم «رسوایی» ده‌نمکی است) و حتی چون حرف زیاد داری در لانگ‌شات هم می‌خواهی مدام پیام صادر کنی (به یاد بیاورید صحنه‌های بنرهای تبلیغاتی را). آبیار در کلوزآپ نمی‌خواهد واکنشی را از دست بدهد، در لانگ‌شات به دنبال پیام سیاسی است و در ماکروشات‌ها می‌خواهد نماد بازی کند. بدون اینکه به شخصیت دوربین فیلمش توجه کند.

 

این باعث می‌شود که درنهایت با فیلمی روبه‌رو باشیم که حرف‌هایی برای گفتن دارد اما هیچ‌کدام از این حرف‌ها را نمی‌تواند تمام کند. فیلم ابلق نرگس آبیار فیلم پوچی نیست، اما یک هیچستان واقعی است. یک موقعیت به‌هم‌ریخته که همه‌چیز دارد و هیچ‌چیز ندارد.

 

نظر 2 منتقد مطرح

هوشنگ گلمکانی گفت: نرگس آبیار باز هم گام بلند دیگری برداشته؛ بلندتر از فیلم بلندپروازانه قبلی‌اش. «ابلق» فیلمی تکان‌دهنده و تأثیرگذار است، با یک کارگردانی ماهرانه و پرزحمت، و بازی‌های چشمگیر. هرچند که به دلایلی شخصی، من «نفس» را همچنان بیش‌تر دوست دارم.

 

مسعود فراستی نیز گفت: ابلق داستان ندارد و شخصی به شخصی نظر دارد و ظاهراً فیلم درباره جنبش اخیر مد شده در اروپا به نام «می تو» است اما در فیلم بیشتر «یو تو» است.

12jav.net