لازم است اعتیاد را به رسمیت بشناسیم

دوات آنلاین-توزیع موادمخدر دولتی میان معتادان یکی از موارد بحث‌انگیزی است که در روزهای اخیر موافقان و مخالفان درباره آن اعلام نظر کرده‌اند. رییس انجمن مددکاری ایران از جمله موافقان این طرح است و می‌گوید در صورت اجرای درست این طرح می‌توانیم به سمت مدیریت مصرف بهتر حرکت کنیم.

سعید صفاتیان، رئیس کارگروه مبارزه با مواد مخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام از دیگر موافقان این طرح، دیروز به دوات گفته بود: مدیریت مصرف مواد مخدر در ایران و خیلی از کشورهای دنیا اتفاق جدیدی نیست. ستاد مبارزه با مواد مخدر به مدیریت علی هاشمی در سال 82 تئوری قطع ارتباط بین مصرف کننده مواد و قاچاق‌فروش‌ها را مطرح کرد و به‌دنبال طرح این موضوع برنامه‌ای به اجرا در آمد که از جمله آن درمان با استفاده از متادون در سال 83 و همچنین توزیع شربت تریاک در سال 85 بود. این برنامه در این سال‌ها چیزی حدود 500 هزار نفر را در پوشش خودش قرار داد.

سیدحسن موسوی چلک، رییس انجمن مددکاری ایران امروز با اشاره به اینکه توزیع موادمخدر دولتی هنوز تبدیل به قانون نشده است به ایسنا گفت: در صورت اجرای درست این طرح می‌توانیم به سمت مدیریت مصرف بهتر حرکت کنیم. خلاصه‌ای از اظهارات او را بخوانید:

• در صورتی که آمار نهایی معتادان را دو میلیون و 800 هزار نفر بدانیم، تنها 10 تا 20 درصد از این معتادان بعد از ترک «مانایی» دارند. از این میان افرادی که در زندان‌ها به سر می‌برند، 45 تا 48 درصد به شکل مستقیم و 20 تا 25 درصد به شکل غیرمستقیم مرتکب جرایم مرتبط با موادمخدر شده‌اند.
• نمی‌توان گفت این تعداد معتاد جزو شهروندان محسوب نمی‌شوند. در صورت اجرای طرح توزیع موادمخدر دولتی، می‌توانیم به سمت کاهش جرایم حرکت کنیم، چراکه این معتادان که اغلب کارتن‌خواب نیز هستند، تحت حمایت خانواده قرار می‌گیرند و دیگر جزو معتادان متجاهر نخواهند بود.
• فرآیند توزیع موادمخدر دولتی اهمیت دارد. باید شرایط مشخصی گذاشته شود تا نشان دهد چه کسی باید این مواد را دریافت کند و معتادان متجاهر در اولویت دریافت موادمخدر دولتی قرار بگیرند.
• در گذشته اشکالاتی در توزیع موادمخدر از قبیل مشکلات مالی و پولشویی وجود داشت.در توزیع مواد باید به گونه‌ای عمل شود که انحصاری و در دست یک متخصص نباشد و می‌بایست گروه‌های دارای اولویت را شناسایی کنیم.
• اقدامات دستگاه‌های اجرایی در زمینه مبارزه با موادمخدر نتوانسته‌ اثربخشی لازم را داشته باشند.
• برنامه‌های مبارزه با موادمخدر باید دارای فراگیری باشند یعنی تمام مردم را در سراسر ایران تحت پوشش قرار دهند. همچنین برنامه‌ها باید جامعیت، استمرار و پایداری و کفایت و اثربخشی مناسبی داشته باشد، این در حالی است که برنامه‌ها در حال حاضر نشان داده‌اند که با ارزیابی ما از آنچه که اتفاق می‌افتد، فاصله دارد.
• سیاست‌های گذشته که از سال 85 ابلاغ شده بودند، نشان دادند که در کشور تاثیرات مثبتی دارند، اما به این علت که در ادامه «رویکردهای مقابله‌ای» اتخاذ شده است، این برنامه‌ها اثربخشی خود را از دست دادند.باید در این حوزه به تقویت نگاه اجتماعی و فرهنگی بپردازیم.
• امروزه موادمخدر  به "نیازها" پاسخ می‌دهد که جایگزینی برای آن نداریم. در صورتی که فردی وارد فرآیند درمان می‌شود، باید برای این مواد جایگزینی پیدا کنند در غیراینصورت به مصرف دوباره مواد برخواهد گشت.
• لازم است اعتیاد را به رسمیت بشناسیم و با حضور معتادان و حقوق آنها در جامعه کنار بیاییم.  در این راه نباید از نقش تاثیرگذار سازمان‌های غیردولتی و پیوست اجتماعی و فرهنگی غافل شویم.