معرفی کامل و نقد فیلم بی حسی موضعی؛ خلاصه داستان و بازیگران
موضوع فیلم بی حسی موضعی چیست؟ آن را تماشا کنیم یا نه؟ درباره این فیلم در این مطلب بیشتر بخوانید.
دوات آنلاین -فیلم بی حسی موضعی ساخته حسین مهکام است که پیش از این فیلم‌های «آزادی مشروط» و «آندرانیک» را از او دیده بودیم. این فیلم جشنواره 37 فیلم فجر نرسید اما در جشنواره جهانی حاضر شد و اتفاقات نظر منتقدان را جلب کرد.
خلاصه داستان فیلم بی حسی موضعی
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «جلال، نویسنده‌ای بی‌محصول که از فشار ذهنی رد داده است، متوجه تغییری در زندگی خواهرش - ماری- به واسطه مردی به نام شاهرخ میشود. پس خانه پدری را ترک می‌کند. ما یک شب با او و دوست آهنگسازش بهمن و راننده تاکسی عجیبی به نام ناصر همراه می‌شویم. وجه مشترک این سه نفر این است که هر سه در وضعیت بی‌حسی به سر می‌برند. اما شب آبستن اتفاقاتی عجیب است برای این پنج نفر …»
داستان بی حسی موضعی یک شب عجیب و پرحادثه را روایت می‌کند. مریم نقش اول زن این فیلم پس ازگذراندن تاریخی پرقصه و چالش موفق میشود با شاهرخ ازدواج کند. همزمان برادر مریم از ازدواج این دو نفر هنوز راضی نیست و سعی می‌کند رابطه این مریم و شاهرخ را به هم بزند. او در این راه با یک راننده تاکسی آشنا میشود. این آشنایی و حوادث دور از انتظار و غافلگیرانه‌ای را باعث میشود و نشان داده میشود که سرنوشت تمام این افراد به طور کاملا غیر منتظره‌ای با یکدیگر گره خورده است.
این فیلم داستان یک خطی و قصه و اتفاقات مشخص ندارد و نویسنده فیلمنامه به خوبی توانسته که در جریان داستانش تماشاگر را چندین بار غافلگیر کند و تماشاگر فیلم هم زمان باشخصیت‌های داستان شب عجیب و غریب و پر ازحادثه را می‌گذرانند. این موقعیت‌های غیر عادی هیچ‌کدامشان در راستای رسیدن به هدف داستانی و تعریف قصه نیستند. در واقع کارگردان و نویسنده از اتفاقات مختلفی که رخ می‌دهد برای بیان موضوعات مختلفی استفاده کرده است. البته برای هر کدام از کاراکترهای فیلمنامه، انگیزه جالبی در نظر گرفته شده که آنها را رو به جلو حرکت می‌دهد.
بازیگران فیلم بی حسی موضعی
حبیب رضایی، باران کوثری، پارسا پیروزفر، حسن معجونی و سهیل مستجابیان بازیگران این فیلم هستند.
نقد فیلم بی حسی موضعی
ایرنا زندگی نوشت: ...این فیلم مورد انتقاد نیز بوده است. برخی صاحب نظران بر این باورند که بی حسی موضعی فیلمی خسته کننده است و آنچه باعث خستگی مخاطب میشود، به عدم شخصیت پردازی درست کاراکترهای فیلم مربوط میشود. شخصیت‌هایی که به آنها درست پرداخت نشده است و مخاطب با آنها همراه نمی‌شود.
روزیاتو نوشت: ... تم اصلی بی حسی موضعی، همان‌طور که از نام فیلم مشخص است، بی حس بودن کاراکترهای اصلی نسبت به رخ دادن هر اتفاق مهمی طی داستان است. خونسردی تمام شخصیت‌ها فضای این اثر را خاص کرده و جدا از خلق موقعیت طنز در بعضی از صحنه‌ها، حسابی ساختار کلی این اثر را یک‌دست می‌کند. اتفاق مهم در بی حسی موضعی کم رخ نمی‌دهد اما همین واکنش بسیار خونسردانه کاراکترها به این اتفاقات باعث تبدیل شدن آنها به شخصیت‌هایی خاطره انگیز میشود.
در کل، بی حسی موضعی یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های چند سال اخیر ایران است که چه با بازی‌های خوب بازیگران شناخته شده خود و چه فضای عحیب و داستان غیر خطی، شما را تا انتها مجذوب خود نگه خواهد داشت. مهم‌تر از همه این موارد، این فیلم به خوبی نشان می‌دهد که ورود فیلم‌ساز و نویسندگان جوان به سینمای داخل کشور تا چه اندازه می‌تواند این صنعت را در ایران وارد مرحله جدیدی کند.
فریبا اشوئی در سینما سینما نوشت: ... سبک وگونه بی حسی موضعی، گروتسک (از جمله سبک های ساختاری غیر مرسوم و غیر رایج در سینمای ایران) است. طنز محض، صرفا برای خنداندن مخاطبش ساخته میشود اما برعکس آن، طنز سیاه معمولاً موجب خنده، دست‌کم در وجه معمول و شادی آفرین آن نمی‌شود. طنز سیاه اغلب وحشت، و تلخ‌کامی و اندوه را در مخاطبینش برمی‌انگیزاند. اما سبک گروتسک گونه ای از طنز است که میانه این دو ساختار (سپیدوسیاه) قرار می گیرد. گروتسک درواقع نوعی تردید میان خنده و غم بشمار می رود…
ساختار گروتسک، درواقع ساختاری بلاتکلیف در محتوا دارد. دقیقا مطابق آن چیزی که پیشتر هم در فیلم «هیچ» به قلم حسین مهکام و کارگردانی عبدالرضا کاهانی تجربه شده بود. در نگاهی دیگر شاید بتوان «بی‌حسی موضعی» را یک فیلم تاریک و خیابانی هم توصیف نمود. عمده لوکیشن های فیلم، در خیابان و در شب فیلمبرداری شده اند. انتخابی که در اصل کارکرد مهم و خاصی هم در پرداخت درام داشته است. شخصیتهای اصلی فیلم (جلال، ناصر، بهمن، ماری و شاهرخ) هیچکدام به طور مطلق سیاه نیستند. آن ها تنها، فضایی که در آن گرفتار شدهاند خاکستری می نمایاند، شاید این زنگ تلنگری باشد برای اندیشمندان مخاطب.
گروتسک دقیقا می تواند تجلی دنیای پریشان و از خود بیگانه آدم هانیزباشد. با گروتسک دنیایی آشنا در یک قاب تازه و نو به تصویر کشیده می شود به نحوی که آن را عجیب جلوه دهد. همین عجیب بودن است که آن را خنده دار یا غم‌انگیز می کند. فضای نامتعارف «بی‌حسی موضعی» از همان پرده آغازین فیلم (جروبحث جلال و راننده تاکسی بر سر کرایه، در کنار پیام طنز منشی همراه اول درباره پاسخگو نبودن مشترک مورد نظر)، آغاز می شود. پیام طنز منشی همراه اول، موضوعی مربوط به فضای خارج از قاب فیلم است. اما نویسنده (حسین مهکام) به خوبی از آن استفاده نموده و با بازی کردن با آن تا پایان، قصهپردازی می‌کند و درام را پیش میبرد....
12jav.net