اعترافات مردی که همسرش را به خاطر وسواس کشت

دوات آنلاین -مرد جوانی که به اتهام قتل همسر بیمارش در بازداشت به سر می برد مدعی است قصد کمک به مقتول را داشته است.

به نوشته روزنامه جوان، اوایل اسفند سال ۹۷ مرد جوانی مأموران کلانتری ۱۵۷ مسعودیه را از ناپدید شدن همسر ۳۵ ساله اش مهتاب باخبر کرد و گفت همسرش روز گذشته از خانه بیرون رفته است و دیگر بازنگشته است.

اولین سرنخ

با طرح این شکایت، تلاش برای یافتن زن جوان آغاز شد تا اینکه خواهر مهتاب به اداره پلیس رفت و به مأموران گفت: خواهرم با شوهرش محمد اختلاف داشت. آنها چند بار با هم درگیر شده بودند. احتمال می دهم محمد از سرنوشت خواهرم خبر داشته باشد.

با این سرنخ مأموران، شوهر زن جوان را مورد تحقیق قرار دادند تا اینکه مرد جوان به قتل همسرش اعتراف کرد و گفت جسد مهتاب را در جاده هراز رها کرده است که مأموران بقایای جسد را کشف کردند.

بازجویی از متهم

متهم با اقرار به جرمش گفت: همسرم به بیماری وسواس مبتلا شده بود و قبول نمی کرد خودش را درمان کنند. این شد که آخرین بار وقتی با هم درگیر شدیم، ناخواسته مرتکب قتل شدم.

متهم بعد از بازسازی صحنه جرم روانه زندان شد و پرونده با صدور کیفرخواست به دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

جلسه محاکمه

روز گذشته متهم مقابل هیئت قضایی شعبه دوم دادگاه به ریاست قاضی زالی قرار گرفت. ابتدای جلسه اولیای دم که چهار برادر و دو خواهر مقتول بودند درخواست قصاص کردند.

سپس معاون رئیس قوه قضائیه نیز از طرف فرزند صغیر مقتول درخواست دیه کرد.

در ادامه متهم در جایگاه ایستاد و در شرح ماجرا گفت: پیک موتوری بودم و سال ۸۳ به خواستگاری مهتاب رفتم و با هم ازدواج کردیم، او زن خوبی بود و با هم مشکلی نداشتیم تا اینکه سال ۸۶ مهتاب به بیماری وسواس مبتلاشد. خیلی تلاش کردم همسرم را کمک کنم اما فایده نداشت. این گذشت تا سال ۸۷. آن سال با آمدن فرزندمان شرایط مهتاب بدتر شد. برای کمک به او سعی می کردم همه کارهای خانه را انجام دهم. حتی غذا هم می پختم، ولی مهتاب کار مرا قبول نداشت و مدام در حال شست و شو بود.

متهم ادامه داد: این بیماری باعث شده بود مهتاب رفتار تندی با فرزندمان داشته باشد. او وقتی فرزندمان به لباس ها دست می زد با داد و فریاد کتکش می زد و فحاشی می کرد، اما چند ساعت بعد پشیمان می شد و عذرخواهی می کرد. این رفتار خیلی مرا خسته کرده بود و باعث شد کارمان به درگیری برسد.»

متهم در خصوص قتل گفت: این اواخر مهتاب به خاطر بیماری اش با همه قطع رابطه کرده بود و اجازه نمی داد فامیل به خانه ما رفت و آمد داشته باشد. هر چه اصرار می کردم به پزشک مراجعه کنیم بی فایده بود و قبول نمی کرد. او می گفت اگر پزشک بیماری او را اثبات کند من او را طلاق می دهم، به قدری شرایط سخت شده بود که حتی خواهرش برای او از یک پزشکی متخصص نیز وقت گرفته بود اما مهتاب حاضر نمی شد به مطب برود این گذشت تا شب حادثه، آن شب بار دیگر سر این موضوع با هم درگیر شدیم. آنجا بود که اصرار کردم باید خانواده اش تکلیف زندگی ما را روشن کنند. این حرف را زدم و می خواستم بخوابم که ناگهان مهتاب بالای سرم آمد و با دستهایش گلویم را گرفت و فشار داد. شوکه شده بودم و نمی دانستم چکار کنم. این شد که دست هایم را روی گلویش گذاشتم و فشار دادم. وقتی به خودم آمدم دیدم کار از کار گذشته و صورتش کبود شده است

متهم در حالیکه سرش پایین بود، گفت: وقتی مهتاب بیهوش روی زمین افتاد می خواستم با اورژانس تماس بگیرم اما به آینده فرزندم فکر کردم، این شد که تصمیم گرفتم جسد را با ماشین به بیابان های جاده هراز ببرم و رها کنم، باور کنید به همسرم علاقه داشتم و میخواستم او را کمک کنم اما به هیچ وجه راضی نمی شد تا زندگی مان را نجات دهد.

در پایان هیئت قضایی وارد شور شد.